HIJ HAD GELIJK!

In ons vorige nummer hebben wij gemeend opnieuw stelling te moeten nemen tegen de „linkse" opvattingen over het gezag van de Bijbel. Dit naar aanleiding van boeken die wij ter recensie ontvingen en die in pers, radio en t.v. veel aandacht hebben gekregen.

Wij zouden echter ook op een ander gevaar willen wijzen, dat levensgroot in 1 Korinthe 13 getekend wordt.

Dat gevaar bestaat in het stáán op ons recht-zijn, onze orthodoxie, zodat wij daardoor de liefde tot de naaste vergeten. Met alle kracht moeten wij de aantasting van de bijbelse boodschap afwijzen, maar ook met alle liefde. Wanneer wij bitter en zuur worden in onze polemiek, of wanneer wij zelfs slinkse wegen gaan bewandelen om onze orthodoxe doeleinden te bereiken, dan doen we de naam van Christus oneer aan. Hij wenst blijde volgelingen en geen sombere grafdelvers. Zijn heerlijkheid moet van ons gelaat en van heel ons optreden afstralen. Jezus wil geen leger van strompelende, zuchtende, kromgebogen strijders, van vitters en letterzifters. Hij schenkt ons Zijn energie, want het Evangelie is een KRACHT Gods tot zaligheid voor een ieder die gelooft (Rom. 1:16). Hij schenkt ons Zijn vreugde, vanuit de vervulling met Zijn machtige Geest (Gal. 5:22) . In Hem zijn wij méér dan overwinnaars (Rom. 8:37) en wij moeten voor de wereld een schouwspel zijn van een veerkrachtig, lichtvoetig en vooral blij optrekkend leger, dat zich bewust is van de reeds behaalde zege in Jezus Christus.

Alleen zo zullen wij anderen tot naijver opwekken (Rom. 11:11). Alleen dan zullen anderen ons vragen: Vertel ons toch, waar u deze oprechte levensvreugde vandaan haalt? Wat is het geheim van de energie, waarmee u altijd weer de moeilijkheden tegemoet treedt? Waarom bent u altijd zo optimistisch?

Een van de listen van de duivel bestaat daarin, dat hij ons geheel laat opgaan in de strijd om de zuivere belijdenis. Hij trekt dan de aandacht af van de toestand van onze ziel. Hij suggereert ons dat we eigenlijk niet meer tot bekering hoeven te komen.

Paulus ziet dat gevaar heel scherp, wanneer hij oproept tot de nodige zelftucht, opdat wij niet, na anderen het juiste Evangelie gepredikt te hebben, toch nog zelf verloren gaan (1 Kor. 9:27). Wij kunnen nog zozeer gelijk hebben en nog zo'n zuivere belijdenis aanhangen, maar wat baat dat ons, als wij niet tot bekering zijn gekomen en dus voor eeuwig verloren gaan?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen