Wat is verharding?

Verharding in Bijbelse zin wil zeggen, dat een mens zich hard maakt tegen de invloed van het Woord Gods. Hij wil dat Woord Gods niet tot zich laten doordringen en trekt a.h.w. een geestelijk pantser aan.

Radikale verharding

Verharding kan plaats hebben bij een onbekeerde en bij een bekeerde. Bij een onbekeerde is het een zich hard maken, een zich pantseren tegen de radikale eis van het Evangelie tot algehele innerlijke ommekeer. De Bijbel vraagt van ons dat wij elk steunen op onszelf volkomen opgeven. Wij moeten onze onmacht om ook maar iets te doem tot redding van onszelf onomwonden belijden. En van de andere kant moeten wij geheel op Jezus vertrouwen. In Hem vinden we ALLES, in onszelf vinden we NIETS wat dienen kan tot ons eeuwig behoud. In deze zin keert het Woord Gods nooit ledig weer. Iedere keer als een mens de oproep tot bekering hoort, moet hij daarop antwoorden. Dat antwoord is ofwel negatief: een zich dieper ingraven in eigen gerechtigheid, een verder uitbouwen van het bolwerk waarin men zichzelf verschanst en zich probeert te handhaven tegenover de levende God. Ofwel positief: de mens biedt geen weerstand meer aan God. Gods genade treedt zijn ziel binnen. Dat gaat in het begin meestal nog met allerlei aarzelingen gepaard, maar tenslotte juicht hij, door zijn tranen van berouw en verbrijzeling heen, om de God die hem maar niet losliet en die hem overweldigde door de heerlijkheid van Zijn ontferming.

Gedeeltelijke verharding

Maar ook bij bekeerden kan er sprake zijn van verharding, maar dat is dan altijd een gedeeltelijke verharding.

Dat gebeurt, wanneer wij ons toesluiten voor een bepaald woord van God, voor één van Zijn duidelijke geboden, voor de oproep tot algehele overgave aan Hem.

Verharding en verblinding gaan dan ook steeds hand in hand. Dergelijke christenen zien eenvoudig niet waar het bij hen aan hapert. Dat komt omdat ze het ten diepste NIET WILLEN zien. Ze verschuilen zich achter allerlei uitvluchten, achter de meest vrome bedoelingen.

Wonderlijke ziels verwikkelingen

Deze verharding kan oorzaak worden van de meest vreemde psychische verschijnselen. De verharding is immers een soort verdringing. Maar iets wat men verdrongen heeft, blijft toch vanuit het onderbewustzijn werkzaam in de ziel van de mens en keert op een of andere vermomde wijze toch weer terug in het bewustzijn.

Zo kan zich het volgende voordoen: iemand die zich in allerlei ontucht wentelt, schrijft de subliemste gedichten over de reinheid. Iemand die herhaaldelijk echtbreuk pleegt, kan op ontroerende wijze zingen over de echtelijke trouw. Iemand die zich meerdere malen bedient van leugens of oneerlijkheid in geldzaken, kan soms in zijn preken deze zonde uitermate fel geselen als was het de grootste zonde die bestaat, waarvoor nauwelijks vergeving te vinden is.

Wij zijn allen gedeeltelijk verhard

Helaas is er niemand onder ons, die zich geheel en onvoorwaardelijk openzet voor de werking van Gods Woord. Daarom „struikelen wij allen in vele dingen" (Jak. 3:2).

Wij hebben dan ook de broederlijke plicht om elkaar op onze fouten tc wijzen. Dat is de waarachtige gemeenschap der heiligen. Het is niet prettig om naar een ander toe te gaan en hem rustig te wijzen op iets wat verkeerd is in zijn leven. Ja, dat is wel gemakkelijk als je kwaad op hem bent. Dan kunnen de bijtende woorden, er zo maar uitvliegen. Maar juist dàn haalt het niets uit. Wij keren ons dan immers tot de ander niet om hem wèl te doen, maar juist om hem te grieven, om wraak te nemen.

„Heden zo gij Zijn stem hoort"

Hoe ontroerend kan de Here in de Bijbel met Zijn volk, met ons, spreken. Het is alsof wij Hem horen smeken: „Heden zo gij Zijn stem hoort, verhardt uw hart niet" (ps. 95:7).

U die dit HEDEN leest en die HEDEN de stem des Heren hoort, verhard u toch niet.

Indien u nog niet tot bekering bent gekomen, „zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden en hij met Mij" (Openb. 3:20). Misschien hebt u al jarenlang weerstand geboden aan Gods genade, uw geweten dichtgeschroeid voor de dauw van Zijn liefde, misschien is reeds een dikke laag eelt over uw ziel gekomen. Maar vertwijfel niet. De genade van God is almachtig. Hij kan met Zijn ontferming door de dikste korst van de verharding heenbreken.

Verharding baart onrust

En wij die reeds op de knieën zijn gebracht door de Here die ons heeft bekeerd (Jer. 31:18), laten wij steeds nauwlettend toezien, dat wij ons niet tegen een woord des Heren verharden. Wanneer een broeder of zuster ons vermaant, laten wij dan ook niet boos worden, maar ons erover verblijden en tot onszelf inkeren en ons stellen tegenover de heilige God.

In diezelfde psalm 95 zweert de Here, dat zij die zich blijven verharden, niet in zullen gaan in Zijn rust. Dat is een ervaring van elk kind van God. Wanneer wij een vermaning van de Here in ons verdringen, dan blijft dat verdrongene in ons onderbewustzijn doorwerken als een bron van onrust. We kunnen er angstig van worden, het kan ons kwellen, terwijl we toch niet precies weten waar die angst en die onrust vandaan komen, omdat we de oorzaak daarvan immers naar ons onderbewustzijn verdrongen hebben.

Vreugde in de openheid voor de Here

Hoe meer een mens oprecht wandelt met de Here, hoe meer hij zijn ziel openstelt voor de alomvattende werking van Gods Woord, des te dieper zal ook zijn rust zijn. Steeds groter zal dan zijn vreugde worden, want de gemeenschap met de Here wordt van dag tot dag sterker, voller, dieper. Hij wordt steeds meer een gegrepene van de Here, vervuld met Zijn Geest, vervuld met Zijn kracht, licht, heerlijkheid, liefde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen