Valse en vervalste geschriften

(vervlog)

DE APOSTOLISCHE CONSTITUTIE. Dit is een verzameling van valse boeken van de vierde en vijfde eeuw, die gedekt worden met het gezag van paus Clemens van Rome.

Hierover verklaart de Katholieke Encyclopedie van Amerika: „De Apostolische Constitutie werd in het algemeen in hoge achting gehoudieni. Zij diende als grondslag van vele kerkelijke wetten ... In 1563 beweerde men nog steeds dat zij door de apostelen zelf waren opgesteld" (C.E. 1, 636).

Buitengewoon onbeschaamd durfden deze vervalsers zich aan de gelovigen op te dringen. Zo begint deze valse Apostolische Constitutie aldus: „Wij, de twaalf apostelen van de Here die nu hier tesamen vergaderd zijn, leggen u met gezag de volgende Goddelijke Grondwet op, die ten grondslag moet liggen aan elke kerkelijke wet. Met ons zijn hier tegeniwoordig: Paulus, het uitverkoren vat, onze mede-apostel, en Jakobus, de bisschop, en de rest van de ouderlingen en de zeven diakenen" (Migne, P.G. 1, 1070).

DE SCHENKING VAN CONSTANTIJN. Dit valse geschrift dateert van de achtste eeuw en had tot doel een wettelijke basis te verschaffen aan de aanspraken van de pausen op wereldlijke macht en bezittingen, op koninklijke eer en allerlei voorrechten.

Paus Silvester (1000) noemde het een vals geschrift, maar Leo IX herschreef de tekst en gebruikte hem toen (in 1054) om er het primaatschap van de paus mee te bewijzen (Migne, P.L. 130, 248; 143, 753; Mansi 2, 607).

Dit geschrift begint aldus: „Wij ... beschouwen het als billijk, dat, evenals de gezegende Petrus - gelijk bekend is - aangesteld was als de plaatsvervanger van de Zoon van God op aarde, ook de bisschop die de plaats inneemt van de prins der Apostelen, van ons en van het keizerrijk de macht van het primaatschap zal hebben niet slechts over de vier voornaamste zetels: Antiochië, Alexandrië, Constantinopel en Jeruzalem, maar ook over de kerken van God in de gehele wereld" (Edikt van Constantijn: Mansi 2, 607; Labbe 1, 1534).

„Dit geschrift werd vóór het midden van de 11e eeuw nimmer als argument aangehaald. De eerste keer waarvan met zekerheid vaststaat, dat het als een echt dokument werd gehanteerd, was door Leo IX in 1054. In de 15e eeuw was het reeds bekend, dat het bedrog was. De echtheid van het geschrift werd desondanks van tijd' tot tijd nog verdedigd, totdat Baronius (1607) duidelijk aantoonde, dat deze „Schenking van Constantijn" een vervalsing is geweest (C.E. 5, 118-119).

Na de opkomst van het protestantisme waren er nog jezuieten, zoals kardinaal Bellarminus, die gebruik maakten van dit valse dokument en van de valse kerkregels van Nicaea en de valse decretalen van Isidorus om het primaatschap van Rome te bewijzen.

De DECRETALEN VAN PSEUDO-ISIDORUS. Dit negende-eeuwse bedrog kunt u vinden in een uitgave van Paul Hinschius (Leipzig, 1863) en in de uitgave van Migne (P.L. 130).

De Katholieke Encyclopedie zegt hierover: „Thans zijn allen het ermee eens, dat deze zg. pauselijke brieven slechts valse geschriften zijn. (-) De middeleeuwen werden op een dwaalspoor gebracht door dit grote bedrog. (-) De officiële uitgave van het Corpus Juris (= r.k. kerkelijk wetboek) van 1580 ging nog uit van de veronderstelling dat deze Decretalen echt waren (-). In 1628 publiceerde Blondel (een protestant) zijn onweerlegbare studies: „PseudoIsidorus" (-). Sindsdien beschouwt men het apocriefe karakter als afdoende bewezen" (C.E. 5, 773).

Het LIBER PONTIFICALIS. Deze levensibeschijvingen van de pausen zijn begonnen in de zesde eeuw. Ze werd'en opgesteld door paus Felix III (530).

Door de ganse middeleeuwen werden telkens nieuwe levensbeschrijvingen aan dit boek van de pausen toegevoegd.

De Katholieke Encyclopedie van Amerika zegt over dit dokument van de zesde eeuw: „De samensteller van het Liber Pontificalis gebruikt een paar historische geschriften en verder een aantal apocriefe stukken, bv. de „pseudo-clementijnse bekentenissen", de „Constitutum Sylvestri", de valse „Handelingen van een (zg.)kerkvergadering van 275 bisschoppen onder Sylvester", de vijfde-eeuwse „Roomse Handelingen der Martelaren", enzovoort. Verder vinden we er een aantal pauselijke wetten, die uit valse bronnen geciteerd worden".

Zelfs in de Summa's of Libri Sententarium (= middeleeuwse handboeken van de theologie en zedenleer) van theologen als Petrus Abelardus, Petrus Lombardus, Petrus van Poitiers, Hugo van St. Victor, Albertus Magnus, Bonaventura, Thomas van Aquine, Alexander van Hales enz. zijn vervalsingen ingeslopen.

Een voorbeeld: Bonaventura (1274) geloofde in vele sakramenten („plura sacramenca"). Zijn zg. bewering: „Er zijn slechts 7 sacramentieni" is een vervalsing, die men in zijn traktaat over de Doop heeft ingelast (Boek 4, dist. 2, cap. 1; Bonaventura, Opera Omnia, Claras Aquas, 1901, d. 4, p. 47, 52, 53, 61).

De werken van Bonaventura zijn zozeer vervalst, dat Leo XIII slechts de uitgave van 1885 goedkeurde. Over deze door de paus goedgekeurde uitgave zegt de Kath. Ene.: ,Het eerste deel heeft alleen al 20.000 verschillende lezingen".

Thomas van Aquine (1274) geloofde in twee of drie sacramenten. Zijn traktaat in de Summa over de zeven sacramenten is vals. Het Concilie van Lyon (1274) introduceerde de leer van de zeven sacramenten. De voorstanders van deze leer hebben Thomas op weg naar het concilie vergiftigd. Bonaventura werd vergiftigd tijdens het concilie (C.E. 2, 650) en. de voorzitter van het concilie, Gregorius X, stierf plotseling op weg naar huis.

Hugo van St. Victor (± 1141) schreef een Summa, maar de Kath. Ene. waarschuwt dat het niet het werk is van Hugo (C.E. 7, 523). Deze Pseudo-Hugo geloofde in 12 sacramenten en noemt ze ÉÉn voor ÉÉn (Migne, P.L. 176, 442). In deze valse Summa heeft men echter weer opnieuw een vervalsing aangebracht, en daarin laat men Hugo verkondigen dat er zeven sacramenten zijn (Migne, P.L. 177, 388).

KONKLUSIES:

Wij moeten daarom met alle beslistheid afwijzen de bewering van het concilie van Trente die in het Tweede Vatikaanse Concilie aldus herhaald werd: „Daarom moeten beide - Overlevering en Schrift - met gelijke toewijding, vroomheid en eerbied aanvaard en vereerd worden".

"Wie de geschiedenis van de „overlevering" in de r.k. kerk bestudeert, komt voortdurend in aanraking met de meest grove vervalsing van dokumenten, ook door pausen. Het lijkt ons dat uit deze geschiedenis duidelijk de les moet worden getrokken, dat slechts liet geschreven Woord van God betrouwbaar blijkt te zijn.

Het is ook merkwaardig dat men zo goed als niet geprobeerd heeft om vervalsingen aan te brengen in de Bijbel zelf. Ook daaruit komt de heerlijkheid van het onvergankelijke Woord Gods stralend naar voren.

Hemelen en aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan, heeft Jezus gezegd.

Temidden van de leugen en het bedrog die ons overal omringen, temidden van allerlei verwarring is dit ons rustpunt, onze zekerheid.

Kruistochten België

BREE: Kruistocht van 29 juni tot 26 juli. Gelegen: Provincie Limburg.

Onder leiding van: Pred. J. Lukasse en Pred. G. Leuvenink.

TURNHOUT: Nazorg-kruistocht van 27 juli tot 8 augustus. Gelegen: Provincie Antwerpen. Onder leiding van Pred. P. Servaas en Pred. C. Rosies.

NIEUWPOORT: Kruistocht van 9 tor 31 augustus. Gelegen: Provincie West Vlaanderen (kust). Onder leiding van: Pred. W. Hessels en Pred. C. Molema.

Wilt u meehelpen aan deze kruistochten, dan kunt u nadere gegevens vragen aan: Belgische Evangelische Zending, Staatsbladsstraat 7, Brussel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen