Italiaanse ex-priesters

Dr. J. Poggpioli

Tijdens mijn verblijf in Italië logeerde ik bij ds I. Poggioli. Ziehier in het kort zijn geschiedenis:

Hij werd geboren in 1911 in Ferrara. Hij behaalde de dubbele doctorstitel in de dogmatiek en in het kerkelijke recht aan de Gregoriana te Rome.

De aanleiding van zijn ommekeer was 1 Tim. 2:5. Het staat daar zo duidelijk, dat er maar één Middelaar is, nl. Jezus Christus. Die woorden werden een ontzetting voor hem. Hoe zou hij, in het aangezicht van zulk een klare uitspraak van God zelf, toch nog kunnen voortgaan met de verkondiging, dat Maria de middelares is van alle genade?

In 1949 legde hij zijn priesterambt neer. Hij werd opgevangen door een Amerikaans instituut voor de opvang van ex-priesters, dat echter maar enkele jaren heeft bestaan. Aan het hoofd daarvan stond de Amerikaan van Italiaanse oorsprong, Caliandro.

Dat instituut lag in Portici bij Napels. Gedurende enkele maanden kreeg hij daar de kans om zich te verdiepen in de Bijbel. Maar reeds tijdens zijn studie begon hij met een evangelisatie-arbeid in het aangrenzende Torre del Greco.

In juli 1951 wist hij daar, met steun van het buitenland, een lokaal te kopen. Mede daardoor begon de evangelisatiepost uit te groeien tot een kleine gemeente. In 1953 startte hij met een nieuwe arbeid in Torre Annunziata en in 1955 in Santa Maria La Bruna.

Tot 1957 was het een arbeid geweest zonder uitgesproken kerkelijke richting.

In dat jaar echter verzocht men aan de Lutherse kerk van Italië om in haar gemeenschap te worden opgenomen. Dat werd goedgekeurd door de synode van de Lutherse kerk, die toen in San Remo werd gehouden.

In Torre Annunziata is dr. Poggioli ook begonnen met een school, die thans reeds 196 leerlingen telt. Ze hebben een autobus, die de kinderen ophaalt voor de school en weer thuisbrengt. Deze zomer werd die autobus ernstig beschadigd door een ongeluk, waarbij echter niemand zwaar gewond werd. Die bus was niet all risk verzekerd, zodat dit ongeluk financieel een zware slag betekende.

A. Bianco

In ons septembernummer vroegen wij om een pleeggezin voor de twee kinderen van deze ex-priester. Verschillende gezinnen hebben zich daarvoor aangeboden. Wij willen ook langs deze weg hen daar nog eens hartelijk voor danken. Ontroerend is zulk een spontane christelijke naastenliefde. Dan zie je de barmhartige Samaritaan ineens langs komen...... in de twintigste eeuw.

Wij zijn er echter niet in geslaagd om een verblijfsvergunning in Nederland te krijgen. Voor kinderen is dat heel wat moeilijker dan voor meerderjarigen. Onze stichting heeft daarom besloten om deze familie financieel te steunen van hieruit.

Dat is dan ook beslist nodig, want de nood is in dit gezin zeer groot.

Wanhoopsdaad van N.N.

In Italië zijn er duizenden ex-priesters, volgens de minste raming: 10.000, volgens anderen echter zelfs 14 à 15.000. De economische toestand van deze ex-priesters is uitermate moeilijk.

Het ergste geval vertelde dr. Poggioli mij toen wij terugkeerden van ons bezoek aan de familie Bianco. Hij zei: Enkele weken geleden kwam een ex-priester bij mij en hij gooide het er zo uit: Dominee, u moet mij beslist helpen. Het is zo ver met ons gekomen, dat wij vergaan van de honger. Mijn vrouw is daar bijna waanzinnig van geworden. En ten einde raad biedt ze zich nu aan iedereen aan, die haar ervoor betaalt.

„Wie uwer...."

Wij kunnen nu wel met stenen naar deze vrouw gaan werpen, die zichzelf is gaan vergooien om een stuk brood. U bent het er echter mee eens, wij mogen dat niet doen. Allereerst kennen wij de woorden van Jezus: „Wie uwer zonder zonde is, werpe de eerste steen".

En vervolgens: Het is beter dat wij onze gaven naar deze vrouw werpen, wij die zozeer in de welvaart leven, die geen honger kennen en goed gekleed gaan.

Diep zielelijden

Ik hoor wel eens zeggen: Ja maar, er is zoveel ellende op de wereld. Denk maar eens aan India.

Ik weet dat. Ook in India wordt honger geleden. En ook daar zal het wel eens voorkomen, dat een vrouw haar eer verkoopt om in leveni te blijven. Maar we moeten toch ook niet vergeten, dat het hier gaat om mensen van het westen, die leven in een kuituursfeer, waarvan althans de man een volledige akademische opleiding heeft gehad. Dan schrijnt het leed veel meer. Dan is de tegenstelling veel groter. Het gaat hier om dostojevskiaanse verhalen, die geen verzinsels, maar bittere werkelijkheid zijn bij ons in het westen, onder de rook van Rome.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen