Luther over aktuele problemen

Over onderhandelingen met Rome

„In het kort, ik ben zeer ontevreden over deze onderhandelingen over een eenheid in de leer, daar iets dergelijks geheel uitgesloten is, tenzij wanneer de paus afstand wil doen van zijn macht. Voldoende was geweest, getuigenis af te leggen van ons geloof en om vrede te vragen. Waarom zouden wij hopen hen tot de waarheid te bekeren? Wij zijn gekomen om te horen of zij onze belijdenis al dan niet willen goedkeuren en zij zijn vrij om te blijven waar zij zijn. Ook vragen wij of zij onze richting verwerpen of die erkennen als ons recht. Als zij die verwerpen, welk nut heeft het dan te trachten om het met onze vijanden eens te worden? Als zij ons recht erkennen, waarom zouden wij dan de oude misbruiken in stand houden? En aangezien het wel zeker is dat onze richting door hen verworpen wordt, daar zij geen berouw hebben en trachten aan hun rich-ting vast te houden, waarom doorzien zij de zaak dan niet en erkennen zij niet dat al hun concessies leugens zijn?" bl. 291, 292.

Over het concilie

„Maar de kracht van de op de achtergrond agerende curie en de grote moeilijkheden op politiek gebied ,waarbij nog een oorlog kwam, verhinderden het bijeenroepen van een concilie tot 1545, toen eindelijk, hoog op de Brenner pas, in een stad waar zowel italiaans als duits werd gesproken en als het ware 'n soort geografisch compromis tot stand was gekomen, het concilie van Trente geopend werd. Doch reeds lang was Luther ervan overtuigd dat niet de oprechte bedoeling aanwezig was, het zover te laten komen en dat Rome als altijd slechts praatte en intrigeerde en manoeuvreerde, en in dat alles de antichrist was."

„De protestanten waren niet uitgenodigd, en Luther koesterde ook niet de wens erheen te gaan. Velen van zijn volgelingen, meer geïnteresseerd in de politieke situatie, hadden, afgaande op de beloften van de keizer, verwacht dat er nu een laatste poging tot verzoening zou worden gedaan. Toch waren zij geneigd het concilie af te wijzen, omdat het niet het vrije concilie op duitse bodem zou worden waarover al zo lang gesproken was. De algemene indruk was dat zij zouden weigeren erheen te gaan, hetzij ze uitgenodigd, hetzij ze gedagvaard zouden worden. Luther was zonder twijfel van mening dat hij zijn tijd nuttiger kon besteden. En hij had goede redenen om dat te denken. Hij kon zich beter wijden aan het werk dat reeds zoveel vrucht droeg: het oprichten van nieuwe christelijke gemeenten, die hecht verbonden waren met de maatschappelijke en politieke structuur van het land." (bl. 296, 297).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen