r.-k. liturgie

In de r.k. liturgie vinden wij enkele zeer oude uitspraken of gebruiken, die een aanklacht zijn tegen allerlei onbijbelse instellingen, die later in de r.k. kerk zijn doorgedrongen.

Tijdens de mis wordt in het eerste gedeelte een schriftuurlezing gehouden, bestaande uit een epistel (lezing uit het O.T., de brieven of de handelingen van de apostelen) en een evangelie (lezing uit één van de vier evangeliën). Op het einde van deze laatste lezing kust de priester het evangelieboek en zegt daarbij: „Per evangelia dicta, deleantur nostra delicta", d.w.z.: „Mogen onze zonden worden uitgewist door het lezen van deze evangeliën".

Dat is een betekenisvol woord. De meeste priesters reciteren deze tekst zonder er veel over na te denken. Mij persoonlijk heeft dit steeds weer bezig gehouden. Ik vroeg mij af: wat betekent dit, dat door de lezing van de evangeliën onze zonden worden uitgewist? Wijst dat niet naar de heiligheid van de Schriften? In 2 Tim. 3, 16 staat van het woord geschreven: „Elk van God ingegeven woord…." In het Grieks staat „van God ingegeven": theopneustos. Dat wil zoveel zeggen als: „met de Geest Gods doordrongen", of in het Duits: „Gottdurch-geistet". Hier wordt het Woord een „met de Geest doortrokken woord". Het komt op de hoogte van het Vleesgeworden Woord zelf te staan. Het staat hoger dan al het andere hier op aarde, want het is heilig. Het is niet een dode letter, maar leven. „Zalig die het woord Gods horen en het bewaren" (Luk. 11, 28).

Deze mistekst werpt ook vanzelf een schaduw op de huidige biechtpraktijk in de r.k. kerk. Hij stelt het Woord hoger dan het sakrament van de biecht. Hij zegt niet: „Mogen uw zonden worden vergeven door de absolutie van de priester", maar eenvoudigweg: „door het lezen van de evangeliën". „Zo is dan het geloof uit het horen" (Rom. 10 17) zegt Paulus en Jezus spreekt tot ons: „Wie mijn Woord hoort en Hem gelooft, die Mij gezonden heeft, heeft het eeuwig leven en komt niet in het oordeel" (Joh. 5, 24) en de andere tekst: „Gij zijt nu rein om het Woord dat ik tot u gesproken heb" (Joh. 15, 3).

Toen ik eens daarover sprak met één van mijn vroegere medebroeders in het klooster, zei hij mij: „Ge maakt van het bijbelwoord een sakrament." Daarmee bedoelde hij: „Ge maakt van het bijbelwoord een magisch teken, dat „ex opere operato", dus uit zichzelfwerkend, de vergeving van de zonden met zich meebrengt." Toen wist ik daarop nog geen antwoord. Toen wist ik nog niet dat het in de eerste plaats en alleen erop aankomt, dat men de levende Here Jezus als zaligmaker in zijn hart aanvaardt en dat dit reeds betekent de vergeving van de zonden. „Wie gelooft, heeft het eeuwig leven" (Joh. 6, 47).

Het gelovig lezen van het Woord, dat betekent, het gelovig aanvaarden van de boodschap van de Here, is tezelfdertijd bekering en maakt de biecht volledig overbodig ais sakrament.

Is het niet spijtig, dat duizenden priesters dagelijks deze zin opzeggen, zonder de bijbelse betekenis ervan te begrijpen ,zonder de hoop en de zekerheid van dit Woord als levend water in hun hart te mogen opnemen en vrede te hebben met God?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen