Het werk van de Heilige Geest

Daar zou ik deze keer heel wat over kunnen schrijven.

Allereerst is er het concilie. Vermoedelijk zullen de meeste lezers daar wel heel wat over gelezen hebben in de pers.

„Ik heb meer vertrouwen in de H. Geest dan in de Vatikaanse diplomatie"

Dit lijkt een uitspraak van een verwoede antipapist, maar het is een uitspraak van ….mgr Joachim Ammann op het concilie. Hij stelde voor om de pauselijke nuntiaturen op te heffen. De diplomatieke vertegenwoordigingen van de Kerk verbergen het ware gezicht van de Kerk. De Kerk verwordt op die manier tot een politieke en burgerlijke maatschappij. Aldus het verslag in De Tijd van 17 okt.

Interventie Kardinaal Alfrink

Kardinaal Alfrink stelde voor om niet meer te spreken van „Petrus en de apostelen" maar van: ,Petrus en de andere apostelen". Hij betoogde dat Christus zijn kerk gebouwd heeft zowel op Petrus als op de andere apostelen. Daarvanuit gaande wees hij er eveneens op, dat de paus niet uitsluitend boven de andere bisschoppen staat, maar het hoofd is van het college van de bisschoppen. Volgens deze collegialiteitsgedachte wordt een bisschop door zijn wijding allereerst lid van het bisschoppencollege, en krijgt pas op de tweede plaats een bisdom aangewezen. De bisschoppen ontvangen, volgens deze visie, hun macht niet direkt van de paus, maar direkt van Jezus Christus. Dit in tegenstelling met de oude opvatting.

Hij werd echter fel aangevallen door de conservatieve Italiaanse bisschop Carli, die beweerde dat deze opvatting een bedreiging vormde voor het absolute gezag van de pausen.

Een kardinaal krijgt een draai om de oren

„Wat kardinaal Ruffini van Palermo op 16 oktober zei in zijn interventie was van dien aard, dat een eerste jaars theologant erop zou zakken".

„Dan maakt de kardinaal zich bezorgd over de betekenis die het schema toekent aan de charismata, de gaven die de Geest schenkt aan wie Hij wil en die gericht zijn op het heil van de medegelovigen en van heel de Kerk. In de oude Kerk hebben deze geestesgaven een grote rol gespeeld (zie o.a. 1 Kor. 12). Lange tijd is men van mening geweest dat zij in Gods heilsplan alleen voor de stichtingsperiode van de Kerk bedoeld waren. De terugkeer van de bronnen heeft echter ook hier tot nieuwe inzichten geleid. Nog afgezien van de vraag naar de blijvende betekenis van de buitengewone geestesgaven als het spreken in tal van talen, het profeteren, de gebedsgenezing, een vraag die door de Pinksterbeweging opnieuw acuut is geworden, wijst de nieuwe theologie weer op de nietopvallende, maar daarom niet minder belangrijke eigen gaven en bijdragen van zoveel gelovigen aan het leven der Kerk". „Naar het oordeel van kardinaal Ruffini echter is het niet verantwoord zich op charismatisch begaafde leken te verlaten. Waar hij om vraagt, is, dat het concilie de gelovigen de plicht tot gehoorzamen nog eens inscherpt". Aldus ….prof. drs F. Haarsma in De Tijd van 19 okt.

Wat dit laatste betreft, er zijn ook in onze protestantse kerken predikanten die niets liever willen dan dat de synode nog eens extra aan de leken de plicht tot gehoorzamen inscherpt. Ze zijn jaloers op de roomse hierarchie.

De lachende lente

Een stukje reformatorische lente is ook te vinden in de vriendelijke, maar tegelijk radikale afwijzing van de langspeelplaat van broeder Bonifatius in De Tijd van 19 okt. „Regels als: „de vogels zeggen twiet, twiet, het haantje zegt kukeleku en jij moet zeggen: Jezus ik houd van u" of (in het liedje „Wij, monniken"): „Als dartele vlinders die bontgekleurd boven korenvelden zweven, dansen wij rond het altaar in kleurig gewaad om brood van het eeuwig Leven" kunnen ook in normale katholieke kring alleen maar de lachspieren prikkelen. Niemand die dat kwalijk mag nemen. In een ander liedje, „Jezus speelt" (op de melodie van het bekende „jaja ,jippie jippie jéé") zingt de broeder: „Jezus vecht met de haasjes in het duin, Jezus kleurt de bloemen in de tuin, Jezus speelt met de huppelende lammeren in de wei, Jezus speelt met de vrolijke jongens en hun bal, en strijkt alle meisjes door het haar".

„En dat het juist de Benediktijnen moesten zijn (vanoudsher toch de cultuurbrengers in ons land) die een dergelijke, uiteraard goed en zuiver bedoelde, maar voor de moderne (katholieke) mens bijna aanstootgevende plaat in de handel brachten, is ronduit betreurenswaardig te noemen".

Storm in een glas water?

Deze beweging in de r.k. kerk kan men beslist niet geringschattend aanduiden als zou het slechts een storm in een glas water betekenen. Ook uit gesprekken die ik had met r.k. priesters, is het me wel duidelijk geworden, dat er een totale verandering van mentaliteit aan het voltrekken is binnen de r.k. kerk. Deze storm kan wel eens zo hevig worden, dat het glas breekt en dat een groot gedeelte van het water wegvloeit.

De vraag is dan: waarheen? Ik krijg uit allerlei berichten steeds meer de beklemmende zekerheid, dat de r.k. priesters die de kerk verlaten (en in Nederland hebben de laatste maanden priesters met naam, bekende schrijvers, hun ambt neergelegd), in de vrijzinnigheid, het a-christelijk denken, terecht komen.

Van de ene kant is dat te begrijpen. Want er zit in het r. katholicisme een innerlijke tendens naar humanisme. Dat komt vanwege de geweldige plaats die de mens zeil met zijn eigen werkzaamheid in het religieuze r.k. denken inneemt. Verder omdat de belijdenis van de christelijke waarheden in de r.k. kerk gehandhaafd wordt vanuit het absolute kerkelijke gezag, en niet allereerst vanuit het Schriftgelovige denken van de leden der kerk.

En vervolgens heeft die tendens naar humanisme zich in onze tijd nieuwe banen gevormd door de „nieuwe theologie", met haar onderscheid tussen de inhoud en de voorstellingswijze (de „representation" en de „affirmation") van een dogma. Men ziet dan ook hoe sommige r.k. exegeten de wonderen van de Bijbel bijna op een zelfde wijze terzijde schuiven als dat gebeurt door de „Entmythologisierung" van Bultmann.

Laten wij daarom de ontwikkeling in de r.k. kerk ernstig volgen met onze gebeden. En meer dan ooit rust op ons de roeping om de r. katholieken, met name ook de priesters, te benaderen met ons getuigenis van het rijke Evangelie van Gods soevereine genade in Jezus Christus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen