De Bensheimers Kreis

Onder de 29 deelnemers van de vergadering van de Bensheimer Kreis, de Duitse vereniging voor gewezen rooms-katholieke priesters, heerste er een vrolijke en opgewekte stemming. De vergadering duurde van 4 tot en met 6 juni van dit jaar en wel onder voorzitterschap van de Senior Dr. Walther Th. Cleve uit Lüdenscheid, die ook redacteur van het tijdschrift Evangelisch-Katholisches Forum is. Wie aan deze vergadering mocht deelnemen, kon in de vreugdige stemming een weerglans vinden van priesters, die nu het volle licht en de grote blijdschap van het enige, troostvolle evangelie hadden gevonden. Hoe heel anders stelt zich HervÉ Le Boterf in zijn film en roman „De Afvallige" de bijeenkomst van expriesters voor: een troosteloos, dramatisch gespannen samenzijn, beladen met de enorme last van schuldbewustzijn en wroeging. Wie Christus heeft gevonden, kan ook de gulle lach van de verlosten op zijn aangezicht dragen. Op echt Duitse wijze werd in deze vergadering wel af en toe het beroemde „quot capita, tot sententiae" (zoveel hoofden, zoveel zinnen) gehuldigd. Maar de overheersende toon bleef toch steeds vrolijk en broederlijk. „Ziet hoe goed en hoe liefelijk is het, als broeders ook tezamen wonen." (ps. 133, 1)

Zekerheid in Christus

In het licht van de Heilige Schrift, het waarachtige en levende woord Gods, stonden ook de inleidende woorden van Dr. Walther Th. Cleve. Hij sprak over de radikaliteit (tot in de wortel gaande) van het christendom. „Het koninkrijk der hemelen is gelijk aan een schat, verborgen in een akker, die een mens ontdekte en verborg, en in zijn blijdschap erover gaat hij heen en verkoopt alles, al wat hij heeft en koopt die akker. Evenzo is het koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die schone parelen zocht. Toen hij een kostbare parel gevonden had, ging hij heen en verkocht al wat hij had, en kocht die." (Matth. 13, 44-45) Deze gelijkenis is niet een teken van onze wereld, maar een teken van een andere wereld, de wereld van het Rijk der hemelen. Want het Rijk van God heeft andere regelen en wetten. In het Rijk van God heerst niet de wet van het compromis. Het gaat er om de wet van alles of niets. Dat betekent niet een vermetelheid, geen kansspel. Deze weg is de enige weg der bevrijding, is de weg van het ware geluk, is de weg van de verlossing in Jezus Christus.

Tegenover deze radikaliteit staat de mens, die steeds maar weer een vaste grond, een plank onder de voeten wil hebben. Dat is de plank van de zelfprestatie, de plank van het gedefinieerde, onomstootbare dogma, de plank van de eigen, kleinmenselijke interessen en persoonlijke wensen. Maar het Evangelie roept tot: riskeren, wagen. Het Evangelie eist een sprong in het water vanaf de springplank van het eigen Ik in de klare diepte: Jezus Christus zelf. Wie deze sprong waagt — en dat betekent: loslaten! — vindt vrede, vrijheid en onomstootbare zekerheid in Hem, die van zich zegt: „Ik ben de weg, de waarheid en het leven." (Jo. 14, 6)

Tot besluit van zijn inleidende woorden wees Dr. Cleve nog eens met nadruk erop, dat in onze zogenaamde vrije wereld het risiko geen plaats meer heeft. „Wij behoren tot een vrije wereld. Dat betekent echter, dat wij de moed moeten hebben, ons van onszelf vrij te maken. Anders is ons leven een carricatuur van het ware christendom."

Levensgetuigenis

Iedere deelnemer gaf getuigenis van de weg, die hij was gegaan uit de engheid van het rooms-katholieke systeem naar de breedte van het enig en waar evangelie. Deze getuigenissen, het ÉÉn na het ander naar voren gebracht, waren in hun massaal karakter zeer ontroerend. Nog meer was het voor ons een ingrijpend toneel, toen een Duits priester, die nog niet ten volle het licht van het evangelie had leren kennen, maar zich ook niet meer thuis kon voelen in het klimaat van de rooms-katholieke kerk, het woord uitsprak: „Hier sta ik nu". Hij was op uitnodiging van de Bensheimer Kreis meegekomen naar deze jaarlijkse vergadering, zeker nog wat onwennig in deze atmosfeer van „ambtsbroeders", over wie bij rooms-katholieken, en helaas ook al bij bepaalde oecumenistische protestanten, steeds discriminerend wordt gesproken als van de „afvalligen". Zienderogen echter heeft deze broeder meer en meer klaarte gekregen in de stap, die hij moest zetten. De eerst onzekere blik en gelaatsuitdrukkingen werden langzamerhand vaster en ontspanden zich. Op de laatste dag mocht men hem reeds met vreugde over de nieuwe weg horen praten, die hij in het licht van het evangelie voor zich zag liggen.

De Open brief

Voor de bijeenkomst van de Bensheimer Kreis werd vanuit het „Internationaal Protestants Centrum voor Konfessionele Vragen" aan alle deelnemers een ontwerp gestuurd met het oog op een oproep aan de deelnemers van het tweede Vatikaanse Concilie. De dood van paus Johannes XXIII en de daarmee verbonden onzekerheid nopens het verder verloop van het concilie, stelde deze oproep in een heel nieuw licht. Deze brief werd lang en zeer precies bestudeerd. U kunt in dit nummer het resultaat van deze studie lezen. Wel ging het erom, in de eerste plaats alles te herroepen, wat de ex-priesters als dienaren van de rooms-katholieke kerk hadden geleerd. Daarom worden in dit gedeelte ook telkens weer de officiële uitspraken van het concilie van Trente en het Vatikaans-concdie aangehaald, alsmede het officiele rooms-katholieke wetboek. Daarnaast echter betekent die brief vooral een getuigenis van het Woord van God. Hieruit spreekt de volle overtuiging, dat „het Woord van God levend en krachtig is en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en dat het doordringt, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en dat het schift overleggingen en gedachten des harten." (Hebr. 4, 12)

Vanuit dit bewustzijn voelen wij ons gedrongen te spreken, ja, te roepen naar diegenen, die geweldige mogelijkheden in hun handen dragen. Daarom is deze brief ook gericht aan hen, die de verantwoordelijkheid dragen in de roomskatholieke kerk. Deze eisen zijn niet eisen der zelfrechtvaardiging, maar eisen die door het Woord Gods zelf worden gesteld.

De broeders

De laatste voormiddag werd besteed aan de broeders ex-priesters, die niet konden komen. Op hun verdere weg staan diegenen, die ook in hun bekeringsweg „broeders" waren, samen en vormen ÉÉn grote familie. Een opgave voor elkaar en naar elkaar toe!

Ook de volgende jaarlijkse vergadering zal, omwille van de internationale en open sfeer, in de Wartburg worden gehouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen