IRS cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van IRS te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van IRS.

Bekijk het origineel

EEN ROOMS KATHOLIEK PRIESTER ONTMOET DE VREEMDELING VAN GALILEA

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

EEN ROOMS KATHOLIEK PRIESTER ONTMOET DE VREEMDELING VAN GALILEA

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het verhaal van mijn bekering begint in Chicago in de maand februari van het jaar 1942.

Ik was 20 jaar R.K. Priester, behorende tot de orde van de Claretian Fathers en vervulde mijn priesterlijke taak in de St. Francis of Assissi kerk van die plaats. Vrij geregeld spraken enige van onze kerkmensen met bewondering over een vriendelijke oude heer in hun buurt, die hen thuis bezocht, hen raad gaf bij hun moeilijkheden, hen overvloedig hielp in materieële en geestelijke zin en hun over God sprak en over de vreugde om Hem te dienen.

Ik kon het niet helpen maar ik werd benieuwd naar deze vriendelijke vreemdeling, die, naar het mi j scheen datgene gevonden had waarnaar ik zocht: nl. een overtuiging en geestdrift om God en onze medemens te dienen.

Gedurende verscheidene jaren had ik twijfel gevoeld over de juistheid van vele R.K. leerstellingen en hoewel ik tengevolge van mijn opvoeding deze twijfel naar mijn geweten niet kon vasthouden, kwam zij met toenemende hevigheid terug. Soms vond ik met mijn verstand rust in de stelling, dat ik bij het eerlijk en ernstig zoeken naar de waarheid van de Auteur van alle waarheid Zelve de vergunning had om iedere stap op die weg te onderzoeken en te beoordelen, ongeacht datgene wat theologen, menselijke organisaties of welke kerk ook mocht voorschrijven.

Maar ik was nog ver van innerlijke vrede verwijderd.

Vandaar mijn toenemende nieuwsgierigheid naar de vriendelijke vreemdeling in de buurt.

Door voorzichtig vragen vernam ik, dat hij Dr Pasqual e DiCarlo heette, 72 jaar oud was en een Presbyteriaans predikant in rust was en vroeger dominee van de St. John s Institutional Italian kerk.

Ik maakte een afspraak voor een ontmoeti ng met het doel om hem mijn persoonlijke religieuse twijfel te vertellen en over theologische punten, die mij kwelden, te discussiëren.

Ik ontmoette hem op een avond op het bureau van de kerk en na de gebruikelijke ontmoetingsbegroetingen merkte ik dat zijn goedheid echt was. Ik voelde dat ik hem mijn geheim kon toevertrouwen.

Na geduldig geluisterd te hebben naar mijn verhaal van religieuse twijfel en honger van mijn hart zei hij heel rustig ,,Mijn vriend, ge hebt een goed afgeronde kennis van theologie en kerkgeschiedenis.

Ge weet van de Here Jezus evenveel als ik weet.

Ge schijnt te verwachten dat wij door redeneren bevredigende gevolgtrekkingen kunnen bereiken. Het is een heel lang proces.

Ge hebt de voornaamste kennis, maar ik kan U verzekeren dat dit alleen maar het begin is van de weg.

Wat ge nodig hebt is niet argumentatie betreffende verschillende onderwerpen van het christelijk geloof. Wat ge nodig hebt is dat ge Uw Redder vanavond persoonlijk ontmoet".

Toen ik deze woorden hoorde was ik verpletterd.

Mijn Redder vanavond ontmoeten!

Plotseling dacht ik: Ik ben op de verkeerde plaats gekomen. Dit is ÉÉn van die protestantse stommiteiten. En ik panserde mij tegen de bestorming.

Maar Dr. DiCarlo stond van zijn stoel op en zei rustig: „Laat mij bidden". Dan, neergeknield met zijn gezicht naar het schrijfbureau, opende hij zijn hart in nederig gebed voor de Here Jezus, zijn onzichtbare Vriend.

Het was geen uit het hoofd geleerde of gestandariseerde vorm van gebed; het was een gebed, vloeiende uit zijn hart, waarbij hij zijn Vriend en Meester smeekte, dat Hij mijn ogen zou openen opdat ik zou mogen zien. Dat Hij mij het besef zou geven Hem nodig te hebben en mij te overtuigen van Zijn liefde voor mij. Hij bad met een gelijkmatige stem, nederig sprekende met de Here Jezus gedurende bijna een half uur, mijn tegenwoordigheid vergetende.

Ik bleef in mijn stoel zitten.

Wat gebeurde er met mij?

Eerst opstandig weigerde ik om te luisteren naar dat vroom gepraat waar ik dit voor hield.

Maar weldra, zonder het te kunnen helpen, luisterde ik. De gedachte kwam in mij op „Wat spreekt deze man overtuigd". Na nog enkele minuten gloorde een nieuw licht in mijn gedachten nl. hoe hard ik Jezus nodig had, waarmee hij sprak, pleitende voor mij dat ik mij door Hem zou laten leiden. Een diep gevoel van onwaardigheid en van zonden volgde met een nu pas-geboren verlangen om Jezus werkelijk te vertrouwen en Hem mijn leven te geven.

Toen kon ik voelen dat de last van mijn verleden werd afgenomen en dat een nieuwe vrede en vreugde op mijnederdaalde.

Ik voelde dan dat Jezus zeer dichtbij was, en een buitengewoon beroep op mij deed. Toen Dr. DiCarlo opstond en mij aankeek zag hij dat tranen van vreugde over mijn wangen liepen.

Hij zei tot mij: „Ge hebt de Meester vanavond ontmoet".

Bij volgende bezoeken aan deze wonderlijke man leerde ik met een nieuw inzicht, Jezus op Zijn woord te nemen wanneer Hij zegt: „niemand komt tot de Vader dan door Mij" (Joh. 14 : 6).

„Ik en de Vader zijn ÉÉn" (Joh. 10 : 30).

„Waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam daar ben Ik in hun midden" (Matth. 18: 20).

De apostel Paulus gaf mij een flinke basis voor mijn geloof met zijn verklaring: „Want door genade zijt gij behouden.... niet uit werken" (Eph. 2 : 8 , 9) en „Want er is ÉÉn God en óók ÉÉn middelaar tussen God en mensen: de mens, Christus Jezus" (1 Tim. 2 : 5 ).

Na mijn redding kwam een periode van opleiding aan de Dubuque University voor pastoraal werk als Presbyteriaans dominee.

De acht jaar van werken onder de spaans sprekende bevolking van New-Mexico waren opwindende jaren.

Deze werden gevolgd door prediking in Nebraska.

In julie 1956 leidde onze wonderbare Heer mij om Hem te dienen in de Christ's Mission te Dugan Center, het nieuwe centrum voor vroegere priesters.

Het is mijn gebed, dat ik het voorrecht mag hebben om vele van mijn vroegere ambtgenoten te helpen om opgebouwd te worden in het geloof in Jezus Christus door de lessen en een persoonlijke omgang met hun Meester en Heer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 november 1958

In de Rechte Straat | 20 Pagina's

EEN ROOMS KATHOLIEK PRIESTER ONTMOET DE VREEMDELING VAN GALILEA

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 november 1958

In de Rechte Straat | 20 Pagina's