Geen bedrog

Dat betekent, dat zijn hart zich niet bedriegt, ook wanneer hij aan de buitenkant vroom lijkt en niets anders van zichzelf denkt dan dat hij vroom is en een liefhebber van God. Terwijl van binnen zijn bedoeling verkeerd is en hij God niet om God Zelf, maar uit eigenbelang dient en daarom vroom is. Dit slechte, verkeerde, oneerlijke bedrog verleidt de grote, schitterende en geestelijke mensen het meest van al. Zij dragen vanwege hun vrome leven en vele goede werken geen vruchten en letten niet ernstig op hun geest en diepste bedoelingen. Ze willen ook niet weten dat geen mens vrij is van dit oneerlijke, schadelijke bedrog, maar dat het op de bodem van ieders hart leeft en alleen door Gods genade uitgebannen wordt. Daarom noemt de dichter het een bedrog in de geest. Niet een list die de mens gebruikt en bewust verzint, tegen zichzelf of een ander, maar waar hij aan lijdt en die hem aangeboren is. Deze list laat zich bedekken en versieren door goed te leven, zodat, als de mens denkt dat hij rein en vrij is, de verschrikkelijke vuiligheid er pas goed onder ligt. Dat noemen de geleerden amor sui. Zo’n mens is vroom uit vrees voor de hel of om in de hemel te komen en niet uit liefde voor God. Het is echter moeilijk om dat te beseffen en nog moeilijker om het kwijt te raken. Dat kan allebei alleen door de genade van de Heilige Geest gebeuren.

Nu moeten we er hier op letten dat de profeet vier verschillende ondeugden noemt: ongerechtigheid, euveldaad, zonde en list. Als we die vier willen onderscheiden, dan is ongerechtigheid, dat de mens niet vroom is voor God. Hij is beroofd van wat hij moet zingen, dat wil zeggen, van vroomheid en goede werken. Dat is het eerste gebrek. Het tweede is euveldaad. Dat zijn de boze werken, die als tweede gebrek volgen uit de eerste. Net zoals uit armoede diefstal voort kan komen, of echtbreuk, verraad en dergelijke. En tot deze ongerechtigheid behoren ook de goede werken die gedaan worden als men van de ware vroomheid, die uit genade geboren wordt, verstoken is en deze mist. Het derde gebrek, zonde, is de boosheid van de natuur. Die is overgebleven en is er altijd als de euveldaad en ongerechtigheid gedaan wordt. Het is de boze lust, liefde, vrucht die ons aangeboren is en waar we mee vergroeid zijn. Dit gebrek lokt ons tot de eerste twee. Hier in de tijd is het een blijvende zonde. Ze is dodelijk in zichzelf, als God ze niet uit genade zou vergeven aan degenen die er berouw over hebben en begeren om ervan verlost te worden. Daarom zegt de profeet, dat God ze hun niet toerekent, alsof hij wil zeggen: ze is er, maar God telt ze uit genade niet. Ze is er dus elke dag en wordt spoedig dodelijk als de mens hoogmoedig wordt en er niet voortdurend om treurt. En daarom is ze een misleiding en een geraffineerde list voor al degenen die zich uitputten in goede werken en menen dat ze vroom zijn; voor degenen die denken dat ze nu rein zijn en niet geloven dat Gods goedertierenheid hun onreinheid uit genade niet telt.

Bron: Luther, Maarten, Wees mij genadig. Verklaring van de boetpsalmen, Uitgeverij De Groot Goudriaan – Kampen, 2006

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen