Pasen en Pinksteren getuigen van Christus

Het leven ligt alleen in Hem en in Zijn volkomen Middelaarswerk. Hij is de wortel van het leven. En elke rank die in Hem is, draagt veel vrucht, zoals de Heiland zijn discipelen voorhoudt. Buiten Hem is geen leven, maar zijn we dor, vruchteloos, dood. Niet meer waard dan dat we in het vuur worden geworpen. Daarom is Petrus zo sterk op Jezus gericht als de verslagen mensen om hulp roepen.

Getuigend gesprek

Ook in het getuigend gesprek met Rome mogen en moeten wij onze rooms-katholieke medemens uitnodigen en oproepen om tot Jezus te komen en te leven. Zeker, dan is dat Woord vlijmscherp. Het snijdt aan twee kanten. Aan de ene kant wordt dat leven, waarin mensen de rust meenden te vinden, blootgelegd. En wat valt er van dat leven te zeggen? Dood, anders niet. Kijk maar op de Pinksterdag: Mannen broeders, wat moeten we doen? Maar daar blijft het niet bij. Ze krijgen niet de kans om rustig te blijven, maai' ze behoeven ook onder deze last niet te bezwijken. Het Woord van God wil juist door het ontdekken aan de zonden uitdrijven tot Hem, die de Opstanding en het Leven is. Wie alleen maar blijft kermen en steunen om zijn zonde en verlorenheid, maar voor wie het nog nooit tot werkelijke nood en tot een werkelijke worsteling aan Jezus voeten is gekomen, die kermen en steunen zich letterlijk en figuurlijk dood zonder dat ze ooit de Heere Jezus leren kennen, als de Opstanding en het Leven.

Pinksteren: leven uit en in Christus

Als er die ware worsteling is, dan kan het niet anders of er is een hunkering om verlost te worden. Dan is er dat diepe besef van doodsheid en verlorenheid én de levensvraag: Hoe kom ik met God in het reine? Als u nog twijfelt, zou ik willen vragen: Is er bij u het verlangen om werkelijk die Christus in het leven te mogen leren kennen? Dat u maar één wens hebt: namelijk om Hem te kennen in het geloof. Zijn opstanding is ook mijn opstanding en Zijn leven is ook mijn leven? Want zo alleen wordt de Heiland gevonden. De Heere zegt: Die in Mij gelooft zal leven, al was hij ook gestorven. Het geloof legt de verbinding met Hem. Het geloof is een kanaal, waardoor ons het water des levens toestroomt. Denkt u nog eens aan het beeld van de wijnstok en de ranken.

Wat is dat geloof?

Zeg maar: overgave en vertrouwen. Overgave, doordat je overtuigd bent door Woord en Geest. De Geest die overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Alle wapens van verzet zijn je uit handen geslagen. Niets heb je van jezelf meer over, dan dat je het uitroepen moet: "O, God, wees mij zondaar genadig!" Net als op de Pinksterdag: "Wat moeten we doen?" Geloven houdt in: sterven aan jezelf, aan alles wat je bent en wat je zou willen zijn. Er valt immers niets van te maken. Maar het is tegelijkertijd een weten en vertrouwen. Namelijk dat Christus alles is. Hij is de Opstanding en het Leven. De overwinnaar over de macht van de zonde. Die het ware leven bereid heeft, omdat Hij het ware Leven is. En dat ook voor mij. Dat gaat de Heilige Geest, de Geest van Pinksteren je leren. Het geloof is helemaal op Hem gericht. Wie in Hem gelooft, gelooft niet langer in zichzelf. Het gaat om Hem. Niet meer ik, maar Christus leeft in mij. Hij is de opstanding en het leven, mijn opstanding en mijn leven. Dat ware geloof laat ook geen plaats voor verdienstelijke goede werken (let wel: aan de vrucht kent men de boom, de vruchten aan de boom van het geloof worden zeker zichtbaar in goede werken - door God voorbereid, tot Zijn eer!). Dat echte geloof laat geen plaats voor de minste verlossende actie van Maria of de heiligen (want dat zou afbreuk doen aan het volkomen werk van de Heere); dat ware geloof kent maar één Hoofd der Kerk: Jezus Christus. En als ze ooit over een plaatsvervanger van Christus op aarde spreken, dan hebben ze het over de Andere Trooster (die de Vader gezonden heeft) de Heilige Geest, die hen in alle waarheid leidt.

Leven al ben je gestorven

Die in mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven. Dat is de werkelijkheid, voor u en voor mij. Namelijk, dat wij eenmaal sterven moeten. Ook na Pasen, het feest van het leven en de opstanding, moeten we dat eerlijk onder ogen zien. Dat is het droevige gevolg van de zonde. En toch is er zo'n groot verschil. De Heere Jezus zegt: Die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven. Die in Hem gelooft, die leeft tot over de grenzen van de dood heen. Toen de vrouwen naar het graf gingen om daar de dode Jezus te zoeken, hield de engel hen voor: Hij is hier niet, maar Hij is opgestaan. Zo mag het - o wonder van genade - ook gezegd worden van iemand die in de Heere gestorven is: "Hij is hier niet." Zeker, de adem is er uit, de kleur is weg. Maar toch, hij leeft, hij is niet dood. Eigenlijk moeten we zelfs zeggen: Hij leeft nu pas helemaal. Het sterven is voorbij. Wat hij nu leeft, leeft hij voor God. Door wie? Door Jezus…. door Hem alleen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen