GETUIGEN ZIJN….

In verschillende delen van ons Ë land zal het merendeel van de I mensen die je ontmoet roomskatholiek zijn. Dat weet je natuurlijk vooruit. Daar moet je ook op berekend zijn. Het is nodig dat je een heleboel van hun geloofsbelevenis afweet. Het getuigt van weinig gevoel voor de werkelijkheid als je in een rooms-katholieke stad de straat op gaat zonder dat je iets weet van de achtergrond van deze mensen. Hoe zul je dan met hen kunnen spreken over de wezenlijke zaken van het geloof. Zij hebben van kind af aan geleerd dat hun geloof het enige ware is. We hebben daar heel indringende voorbeelden van meegemaakt.

Ik denk aan die man die in een twee en een half uur durend gesprek zijn nood voor me uitstortte. Toen we samen uit Gods Woord gelezen hadden en gebeden, was hij zeer opgelucht, een ander mens, kun je wel zeggen. Maar bij de deur zei hij met het weggaan: "Ik denk toch dat het maar beter is dat u niet meer komt, want anders ga ik misschien aan mijn eigen kerk twijfelen, en dan ga ik eeuwig verloren".

Daardoor is het ook zo dat je werkend in een rooms-katholieke omgeving best wel tot goede gesprekken zult komen, maar men zal niet zo snel naar samenkomsten komen.

De rooms-katholieke wereld is een volkomen andere wereld dan de wereld van de Reformatie. En dat is ook geen wonder. De breuk is in het verleden zo diep geslagen dat overbruggen bijna onmogelijk is. Duizenden zijn door de R.-K. Kerk gedood omdat zij door het kale, naakte geloof in Jezus Christus, zonder verdienste onzerzijds, wilden zalig worden. "Dat kan niet", zei de R.-K. Kerk. "daar moeten de sacramenten bij komen, daar moet de kerk aan te pas komen". De zaken zijn wederzijds zeer scherp gezet in die dagen.

In de r.-.k. leer worden vaak dezelfde woorden gebruikt als bij ons. Wat dat be^ treft lijkt het dat we heel dicht bij elkaar staan. Veel mensen laten zich dan ook verleiden om dat te denken. Maar het is niet zo! De verschillen tussen Rome en Reformatie zijn zo groot, dat ze nooit overbrugd kunnen worden door ons. Waar liggen de verschillen?

Op bijna alle terreinen van het geloofsleven. U kunt in uw omgeving ongetwijfeld een goed boek over het r.-.k. geloof aanschaffen. Ik denk in dit verband ook aan de boekjes "Rome en de Bijbel" en "Rome - Reformatie" van ds H.J.Hegger.

Heel oppervlakkig wil ik een paar verschillen aanstippen.

Het eerste wat opvalt zijn de sacramenten. Wij hebben er twee: de Heilige Doop en het Heilig Avondmaal. De Rooms-Katholieke Kerk heeft er zeven: Doop, Eucharistie, Vormsel, Biecht, Sacrament van de zieken, Ambtswijding, Huwelijk.

Probeer in een gesprek op straat niet om dit te ontzenuwen. U bent bij voorbaat gedoemd om af te gaan. Probeer maar liever over het Woord van God te spreken. Laat deze zwaar ingrijpende dingen liggen tot er in een volgend gesprek misschien naar gevraagd wordt. Dit is meestal de beste twee dingen doen: ineens beginnen hoe erg het wel is dat ze dat beeldje hebben, of er gewoon over praten.

Ik deed het laatste. "Dat is een mooi beeldje mevrouw, is dat Maria?"

"Ja, mooi hè?" was het antwoord. Vroeger zou ik misschien geweifeld hebben wat ik moest zeggen. Nu niet meer. Ik zei volmondig: "Ja, dat is zeker mooi. Zal ik eens een stukje over Maria voorlezen uit mijn Bijbel?"

"Jullie hebben toch Maria niet?" "Wat denk je nou toch wel?" was mijn quasi beledigde stem. En ik las haar voor uit Lukas 1, de Lofzang van Maria. Toen ik er twee weken later weer kwam, was het beeldje weg.

Om van de sacramenten iets meer te weten moet je er toch echt een keer voor gaan zitten en je er in verdiepen.

De bron en het fundament voor de zaligheid is de Bijbel, maar dan ingebed in de tradities van de kerk. Over het werk van Christus wordt veel gesproken, maar nietop de manier zoals de Bijbel het ons leert. Je moet met je goede werken de hemel verdienen. De sacramenten verschatten zaligheid. De doorsnee 'leek' weet absoluut niets van zijn of haar geloof.

Ook de opbouw van de kerkdiensten is volkomen anders dan bij ons in de Reformatie. Bij ons staat het Woord centraal (als het goed is). In de R.-K. Kerk de liturgie. Als er al een preek is, is het vaak ook niet eens een uitleg van de Bijbel. Zeggen wij dat we naar de kerk gaan om het Woord te horen, iemand die r.-k. is gaat 'om te bidden'. Daar is toch niet zoveel verschil in? Nee, maar als je er dan naast legt dat een boer in de hooitijd eens niet naar de kerk kan en dan zegt: "Werken is ook bidden", dan proef je dat er een wezenlijk verschil is. De nadruk wordt gelegd op het doen van ons in plaats van op 'het doen van God'.

Alleen al door deze verschillen liggen onze werelden mijlen ver uit elkaar. Ook al lijkt het in onze tijd soms dat we dichter bij elkaar komen. Dit ligt op een ander vlak; het ethische, de kant van wat wel en wat niet mag in het gewone leven. In de R.-K. Kerk wordt vooral door het behoudende deel heel sterk de nadruk gelegd op het onderhouden van Gods gebo den. Langs die lijn krijgen we dan herkenningspunten en zelfs goede raakvlakken. Maar dat betreft niet de leer om zalig te worden.

In wezen sta je nog heel ver van elkaar af, al sta je samen op de bres tegen abortus en euthanasie. Denk maar aan pater Koopmans, die zie je dan toch ineens naar voren komen met Maria.

Daar zijn we tegelijk bij een ander verschilpunt; de plaats van de heiligen in het leven en de leer van de kerk. Vooral Maria heeft een zeer grote plaats, soms vaak de eerste plaats, in het r.-.k. denken. Op grond van de Bijbel moeten we dit afwijzen, ook al weten mensen het soms nog zo mooi te verzachten.

Een man in Tilburg zei eens tegen me: "Wij aanbidden Maria niet, maar we vragen aan haar of ze voor ons iets aan haar Zoon wil vragen".

Een ander zei: "Heiligen aanbidden, ik denk er niet over. Maar als ik zo rustig zit en ik denk aan de dingen van het geloof, clan zie ik in gedachten Petrus daar in de hemel. Dan zeg ik wel eens, zo voor mezelf: Jij bent daar nou al, doe eens een goed woordje voor mij".

Dan zeg ik wel eens, zo voor mezell: Jij bent daar nou al, doe eens een goed woordje voor mij.

We zijn zover uit elkaar gegroeid dat we elkaar niet meer kunLaat daar dan ook de nadruk op vallen. Over Biecht en Vagevuur halen veel r.-k. mensen in onze tijd hun schouders op. nen vinden in deze dingen, maar alleen in het Woord van God.

Laat daar dan ook de nadruk op vallen. Over Biecht en Vagevuur halen veel r.-k. mensen in onze tijd hun schouders op.

Gaat u er dan ook geen eerste punt van maken.

Zorg dat u 'bij de tijd' bent. Weet wat u zegt. Weet waar u het over heeft.

Eind 1993 preekte iemand over zondag 40 van de Heidelbergse catechismus. In het vuur van zijn preek demonstreerde hij hoe de mensen in de R.-K. Kerk naar voren gaan tijdens de mis. "Handen op de rug, hoofd een beetje schuin achterover, ogen bijna dicht, lopen ze naar het altaar, daar steken ze hun tong uit en de priester legt het ouweltje er op. Dan gaan ze weer op dezelfde manier naar hun plaats terug".

Het is erg als we zo weinig van elkaar weten dat we dit aan elkaar durven te vertellen. Deze gang van zaken is om te beginnen al dertig jaar weg uit de Nederlandse R.-K. Kerken.

En bovendien was dit eerlijk bedoeld binnen hun geloofsbeleving. We moeten altijd voorzichtig zijn met weergeven van de begrippen en handelingen binnen de religie van een ander. Wel is het heel belangrijk dat we eerlijk zijn tegenover elkaar.

We moeten altijd voorzichtig zijn met weergeven van de begriffen en handelingen binner de religie van een ander

Ook tegenover de R.-K. Kerk. Zorg dat je weet waarover je spreekt, anders sla je flaters! En dat werpt een smet op je werk en op je kerk, maar vooral op de Koning van de kerk!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen