NODELOZE LIEFDESDRAMA'S

Mijn zus Toni was achttien jaar, toen ze verkering kreeg met Jan. Hij was ook rooms-katholiek, maar zijn vader was lid geworden van de S.D.A.P., de socialisten van toen.

Mijn moeder kwam er achter. "Je zult het onmiddellijk uitmaken, want ik wil geen rooie kleinkinderen krijgen". Moeder was een fijne katholiek, die stipt de pastoor volgde. En die sloeg elke zondag met de vuist op de preekstoel, als hij het over "de rooien" had.

Toni huilde maanden lang, maar er was geen pardon. Moeder hield voet bij stuk. (Vader had geen stem in het kapittel).

Mijn zus vluchtte in de sport, ging veel fietsen en werd turnlerares.

Toen ze 22 was, kreeg ze opnieuw verkering, nu met een protestant, Frits. "Als je met mijn dochter wilt trouwen, zul je eerst katholiek moeten worden", zei moeder. Dat had Frits er wel voor over, want hij hield veel van haar. Dus ging hij naar de pastoor om een stoomcursus te volgen in de leer van het katholicisme.

Vlak voor hun trouwen schreef hij zijn moeder, (een weduwe die in Duitsland woonde - hij was haar enig kind) dat hij katholiek wilde worden, omdat hij anders niet met zijn geliefde zou kunnen trouwen. Zijn moeder reageerde heel emotioneel: "Hoe kun je voor een meisje je geloof afzweren? Het zal mijn dood betekenen, wanneer je de waarheid de rug toekeert en lid wordt van de R.-K. Kerk met haar vele dwalingen."

Huilend kwam hij met die brief bij mijn moeder: "Dat kan ik mijn moeder niet aandoen. Ik wil later wel katholiek worden, als zij gestorven is." Maar weer was mijn moeder onverbiddelijk.

Toni kreeg een zenuwinstorting. Ze zat al maar door in een hoekje te huilen. Ze kon heel mooi zingen, maar nu hoorde men haar niet meer: een geknakt vogeltje. Kort daarop werd ze in het ziekenhuis opgenomen, want ze wilde niet meer eten noch drinken.

Maar mijnheer pastoor kwam moeder er nog even van verzekeren dat zij goed gehandeld had, want "met twee geloven op één kussen slaapt de duivel ertussen".

Mijn broer Jan die in 1933 in Roermond het wereldrecord wielrennen had gevestigd, was in de oorlog in het verzet gegaan. Augustus 1944 werd hij door de Duitsers opgepakt. Iedere keer ging Toni naar het station in Eindhoven om te kijken of hij zou terugkomen, maar in februari 1945 stierf hij in het concentratiekamp van Neuengamme.

Geestelijk verziekte Toni steeds meer. Mijn moeder zorgde ervoor dat ze in de psychiatrische inrichting van Vught werd opgenomen. Ze is gestorven, toen ze tachtig was.

Ik kan haar niet anders zien dan als een martelares van het geloof. Ze meende de R.- K. Kerk en moeder te moeten gehoorzamen in alles. Zo is haar leven onvruchtbaar gebleven, terwijl ze zo hield van kinderen, een geknakte bloem die wordt weggeworpen. De Heere heeft mij uit die beklemming vandaan gehaald door Zijn Woord. Maar in die tijd werd de Bijbel ons getekend als een boek dat, vanwege de prikkelende verhalen die erin voorkomen, een gevaar voor je kan betekenen. Toen ik de Bijbel ontdekte, zei de pastoor tegen mij: "Je moet je daar niet zo in verdiepen, want daar kun je nog gek van worden".

IJmuiden

ONS COMMENTAAR:

Helaas hebben dergelijke tragedies zich ook voorgedaan binnen het protestantisme. Een jaar of vijftig geleden mocht een gereformeerde niet trouwen met een hervormde, en een vrijgemaakte niet met een gereformeerde.

Zeker, Paulus schrijft: "Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen" en "Wat deel heeft de gelovige met de ongelovige?" (2 Kor. 6:14,15). Daar is de tegenstelling 'gelovige-ongelovige'. Maar men heeft ervan gemaakt 'lid van de ene kerk - lid van de andere kerk' en: waar twee kerken slapen op één kussen, daar slaapt de duivel tussen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen