Een nieuwe reformatie

Ja, dat zouden we allemaal wel willen. Want een nieuwe reformatie zou tevens de oorzaak zijn van een nieuw reveil, een herleving van vele doodse, ingeslapen christenen en kerken.

Maar reformatie gaat steeds vooraf aan reveil.

Wij hebben geen nieuwe leer nodig, maar wél een nieuwe visie. De oude waarheden die we belijden, moeten opnieuw bezit nemen van hart en nieren. De oude waarheid dat wij in onszelf door en door bedorven zijn, moet opnieuw en persoonlijk doorleefd worden. Wij verwachten nog zoveel van onszelf. We roemen in ónze kerk, ónze kring, óns theologisch inzicht, óns Bijbeltekstje, ónze organisatie, óns grote getal, de grote opbrengst van ónze collectes, ónze offervaardigheid, ónze, ónze, ónze …

En ten diepste bedoelen we dan: mijn, mijn, mijn …

Een nieuwe reformatie betekent dat ik (en dat ú) dit ga zien en erkennen, dat ik door de grond zak van schaamte tegenover de heilige God; dat ik niet meer met de beschuldigende vinger wijs naar de andere christenen, die met mij het zuivere Evangelie belijden, maar die volgens mij zoveel verkeerd doen… maar dat ik de vinger laat wijzen naar mij: ,Jij bent die man, die jongen, die vrouw, dat meisje!" (2 Sam 12:7).

Maar willen we dat? Wil ik dat? Wilt ú dat?

Begrijpen we wel wat ermee bedoeld wordt, wanneer we luchthartig zeggen: Ja, ik wil dat?

Weten we dat dit allerlei konsekwenties met zich kan meebrengen? Bijvoorbeeld: dat ik naar die of die moet gaan en eenvoudig om vergeving moet vragen; dat ik eerlijk moet zeggen: „Ik was echt fout; ik had ongelijk". Of dat ik misschien moet zeggen: „Wie gelijk of ongelijk had, weet ik niet. Maar één ding weet ik zeker: Ik heb mij kwaad gemaakt op u, op jou, en dat was in elk geval verkeerd. Ik vraag je daarvoor om vergeving".

Lezer(es), leg nu even dit blad opzij. Stel u voor het aangezicht van de Heere en laat dan eens allerlei mensen aan uw verbeelding voorbij trekken. En als u dan enkelen uit die rij u ziet aankijken en u voelt de gramschap opnieuw in u opkomen tegen hen, of u moet eerlijk uw schuld erkennen in de boven bedoelde zin, wat doet u dan?

Zegt u dan tegen die mensen: Doorlopen, jongens en meisjes! En als ze niet uit uw fantasie willen wijken, probeert u ze dan met geweld opzij te schuiven, zodat ze niet langer meer uw geweten verontrusten dat u voorhoudt dat we het aangedane onrecht goed moeten maken; dat we de roddel die we over anderen hebben verspreid, moeten stoppen en rechtzetten; dat we bidden: „Vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren", - terwijl u heel goed weet dat u in de grond van uw hart aan de ander de schuld die hij tegenover u heeft, niet vergeeft. Of als u uw leven tot nog toe overziet, ziet u dan misschien dat geweldige „IK" van u op de troon zitten? Dat 'ik' dat macht en aanzien begeert? Doorziet u dan dat u zelfs allerlei vrome woorden en daden gebruikt, opdat de anderen maar zouden neerknielen voor de troon van dat geweldige 'ik'? Doorschouwt u uzelf dat u zelfs de heilige naam van Jezus Christus, de Nederige en Zachtmoedige, inschakelt om roem voor uzelf te vergaren vanwege uw vermeende theologische inzicht en uw Bijbelkennis?

Ik weet dat het uitermate pijnlijk is, wanneer je zo met jezelf wordt geconfronteerd, wanneer de blinddoek van voor je gezicht wordt weggerukt. Dan voel je de neiging om te zeggen „tot de bergen: Valt op ons; en tot de heuvelen: Bedekt ons" (Lk. 23:30).

Maar het is beter dit nu te zeggen dan straks, wanneer je eraan moet toevoegen: „…verbergt ons van het aangezicht van Hem die op de troon zit, en van de toorn van het Lam" (Openb. 6:16).

Nu kunnen we nog gaan naar Christus, die onze ongerechtigheden wil bedekken met Zijn verzoenende bloed, naar het Lam dat de zonden der wereld wegneemt. Wilt u werkelijk een reformatie, en dus een reveil? Dan betekent dit, dat u er zelf moet aangaan, dat u sterven moet aan uw zondige 'ik', met al uw pretenties en eigendunk.

Bent u daartoe bereid? Natuurlijk niet. Maar u moet bidden dat de Heere u die bereidheid geven wiL En Hij doet dat heel zeker, want dat is Zijn belofte. Hij schenkt als een goede Vader de Heilige Geest aan ieder die Hem daarom bidt (Lk. 11:13).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen