Eenheid in vrijheid

„Waar de Geest des Heeren is, aldaar is vrijheid" (2 Kor. 3:17)

Wat is de eenheid tussen man en vrouw wonderbaar mooi! Ze begrijpen elkaar met een enkele blik uit hun ogen, met een half woord, een handdruk, een zoen, een zucht, een gebaar. Ze rusten in elkaar.

Daarom ook kunnen ze zich zo ellendig voelen, wanneer ze elkaar een poosje kwijt zijn; wanneer ze elkaar maar niet kunnen begrijpen en telkens mistasten naar elkaar: het ene misverstand roept het andere op.

Maar oneindig veel dieper is de eenheid tussen de gelovige en God. Die eenheid ontspruit aan dat allerstilste plekje in elk mens; daar waar de mens helemaal alleen is met zichzelf en door niemand kan begrepen en gegrepen worden. Daar ontmoeten de ziel en God elkaar. Daar omvangt God haar. Daar rusten Zijn ogen in de hare. Daar is er een woordeloos opgaan in God, een heen en weer van de liefde. „Ik heb u vrienden genoemd, want al wat Ik van Mijn Vader gehoord heb, (dat) heb Ik u bekend gemaakt" (Joh. 15:15).

Christus heeft ons de Vader in volle heerlijkheid geopenbaard. Hij heeft Zijn allerintiemste verhouding met de Vader in de Heilige Geest voor ons blootgelegd. Hij gunt ons een blik in dat heilige, eeuwige liefdesleven binnen de Driëenige God.

Vrienden wisselen alles aan elkaar uit. Christus nam onze menselijke natuur aan. En hij laat ons delen in Zijn goddelijke natuur (2 Petr. 1 :4).

Wat een eenheid, wat een innigheid, wat een intensiteit, wat een genade!

Maar daarom kan het voor een gelovige hartverscheurend zijn, wanneer hij een tijdlang die wonderbare eenheid met God moet missen, wanneer hij de Geliefde (zie het Hooglied) maar niet kan vinden, wanneer hij snakt naar de ervaring van Gods aanwezigheid, maar alles in hem dor en koud is.

Maar hij weet dan Gods bedoeling: „Ik zal haar lokken en zal haar voeren naar de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken" (Hosea 2:13). En ineens breekt dan de zon van Gods liefde door en straalt helderder dan ooit te voren aan de hemel van zijn ziel.

God lokt, maar dwingt niet. De Heilige Geest beademt ons met Gods Woord, maar waait ons niet met woest geweld weg naar de plaats waar Hij ons hebben wil. Christus forceert geen slot van onze ziel, maar: „Zie, Ik sta aan de deur en De klop; indien iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen en Ik zal met Hem avondmaal houden en hij met Mij" (Openb. 3 : 20).

De Geest is Zelf een en al vrijheid. „Doch al deze dingen werkt een en dezelfde Geest, delende aan een ieder in het bijzonder gelijk Hij wil" (1 Kor. 12 : 11). Daarom moeten we ook niet aan de Geest bepaalde gaven vragen. Laat dat maar aan Hem over. Hij weet het beste wat goed voor ons, en vooral: wat goed voor de gemeente is. Want de gaven worden geschonken tot opbouw van de gemeente (1 Kor. 12 : 17).

Daarom voelt de Geest Zich ook niet thuis in een kerk of groep, waar Hem de wet van mensen wordt voorgeschreven. Dan wijkt Hij terug. De Bijbel zegt dat de Geest Zich dan laat uitblussen (1 Thess. 5 : 19).

Hij wordt daar wél bedroefd onder (Ef. 4 : 30). Maar Hij wordt er niet kwaad om en breekt onze zielen niet in toorn open om er dsn toc iog in te gaan wonen. Elke vorm van „kraken" staat verre van de Geest. „Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest" (Zach. 4 : 6).

We kunnen dus ook omgekeerd zeggen: Waar geen vrijheid is, is ook de Heilige Geest niet. Waar alles al van te voren geregeld is in eindeloze bepalingen, daar vindt men alleen de mens met zijn eigen berekeningen, maar niet de Geest der vrijheid. Laten wij dan eens inkeren in onszelf. Wat hebben wij in onze kerken en groepen vaak niet de vrijheid der kinderen Gods aan banden gelegd!

Zeker, we deden dat met de beste bedoelingen. Er moet immers orde zijn, zo staat er in de Bijbel.

Maar daarachter zit dan toch weer ons gebrek aan vertrouwen. Wij kunnen het maar moeilijk geloven dat Christus inderdaad door Zijn Heilige Geest in de gemeente woont en werkt.

Laten we ons bekeren tot dat vertrouwen. Laten we ons verootmoedigen over al dat menselijke zorgen, over al dat regelen van onze kant. Heus, Christus is in staat en bereid om ons te leiden in heilige orde en in heerlijke vrijheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen