DE TIJD

glijdt

glinsterend

als een sidderend lint

door onze vingers.

We grijpen,

we knijpen

de sekonden fijn.

We bijten

en beitelen.

We draven,

we graven

geulen,

groeven,

vijvers

om daarin

de diepe zin

van de eeuwigheid te vangen.

In de verte klinken de zangen

van het licht.

We hijgen naar de zon,

we zuchten naar de bron,

die ons deed stromen.

We weven onze dromen.

God,

o heilige God,

wij roepen U,

wij roemen U.

Gij hebt uw liefde

in de tijd gebrand.

Uw Zoon werd vlees,

werd tijd.

Onze stem is hees

en ijlt gestadig:

Wees ons genadig.

Gij stilt het flakkeren

van ons hart

met uw belofte:

„Gij zijt Mijn kind".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen