Rechtlijnig in de liefde

Ds. Maggiotto is zeer rechtlijnig in zijn denken. Altijd weer keert hij terug tot net Evangelie van Gods soevereine genade in Christus. „La soberana grazia" is als een herkenningsteken voor zijn jonge gemeente. Dat belijden ze met kracht en daaruit leven ze. Nu is dat ook inderdaad iets geweldigs, wanneer je dat voor het :erst duidelijk ziet. Het is dan net alsof je een andere God, een andere Christus, Dntdekt. Te staat te duizelen van deze onbegrijpelijke liefde Gods, die in ons geen :nkele reden zou kunnen vinden om ons te redden van het eeuwige vonnis datï wij verdiend hadden; integendeel, wij stonden zelfs vijandig tegenover Hem en wilden ons niet laten redden. Als je dan later gaat beseffen, dat de reden, waarom ie ontrukt werd aan het „onuitblusbare vuur" van het oordeel, en zelfs het eeuwige leven ten geschenke kreeg, alleen maar in God Zelf heeft gelegen en ligt, dan wordt je a.h.w. naar deze God van de pure barmhartigheid heen gezogen. Het is alsof deze God dan alle levenssappen in je naar omhoog trekt, naar de aanbidding van Zijn volkomen onverdiende liefde.

Geduld met elkaar

Toch moeten we altijd weer oppassen dat we een Bijbelse visie niet gaan verabsoluteren; vooral in onze verhouding tot andere christenen, broeders en zusters. Ik ken heel wat oprechte christenen, die arminiaans zijn in de leer, maar toch met een volkomen ootmoedig hart voor de Heere staan.

Velen van hen belijden de noodzaak van de wedergeboorte. Zij erkennen ook dat de mens zichzelf niet kan doen (weder) geboren worden en dat de wedergeboorte uitsluitend het werk is van de Heilige Geest. Ze leren echter desondanks dat de mens na die wedergeboorte vrij Christus kan aanvaarden of verwerpen. Dan komen ze al meteen in moeilijkheden: ofwel ze moeten leren dat alle mensen die wedergeboorte krijgen, waardoor ze in staat worden gesteld om Christus vrij te kunnen aanvaarden of te kunnen verwerpen, maar dan wordt het Bijbelse begrip wedergeboorte helemaal uitgehold; ofwel ze aanvaarden wel het rijke Bijbelse begrip van de wedergeboorte, maar staan dan voor de moeilijkheid dat volgens hen een mens zijn wedergeboorte ongedaan kan maken door te weigeren Christus te aanvaarden.

Ik heb ook de indruk dat velen de konsekwenties van hun arminiaanse leer niet doorzien. Ze merken niet of nauwelijks dat ze dan onmogelijk bepaalde Bijbelse openbaringen nog kunnen handhaven zoals de noodzaak van de wedergeboorte door de Heilige Geest, het feit dat wij geestelijk dood zijn en dus onszelf niet ten leven kunnen wekken, de verkondiging dat wij door geen enkel werk gerechtvaardigd worden bij God, dus ook niet door ons werk, onze daad van geloof, maar dat onze zaligmaking uitsluitend gegrond is op het werk van Christus en dus een zaak van loutere genade is.

De zorg van ds. Maggiotto

Ik kan mij ook goed voorstellen dat ds. Maggiotto, die leeft en werkt in het roomse Italië, er enorm veel waarde aan hecht dat niet slechts de juiste beleving, maar ook de juiste leer verkondigd wordt. Immers in zekere zin leert ook Rome de noodzaak van de wedergeboorte, zij het dan dat die wedergeboorte niet geschonken wordt op grond van het geloof, maar door middel van de sacramenten: de Doop voor de eerste keer en de biecht voor de wedergeboorte die daarna nodig zijn, wanneer een mens door een zware zonde weer tot de geestelijke doodstaat is vervallen. Ook volgens Rome kan de mens pas na de wedergeboorte vrij Christus aanvaarden of verwerpen en die wedergeboorte is, althans volgens de meeste r.-k. theologen, loutere genade en kan op geen enkele wijze verdiend worden. En is de reden, waarom in allerlei protestantse kringen, ook van hen die de „Drie Formulieren van Enigheid" nog als officiele belijdenisgeschriften handhaven, zo gemakkelijk een oecumene met Rome aangaan, misschien niet gelegen in het feit dat ook hun denken langzamerhand van het Evangelie van de soevereine genade Gods is afgeweken en afgegleden is naar arminianisme en pelagianisme?

God ziet liet liart aan

Hoe ernstig ik de dwaling van het arminianisme ook vind, toch moeten we niet ergeten dat de Heere allereerst het hart aanziet. Een mens kan met de zuiverste eer toch ongebroken voor God staan. Daartegenover is het ook mogelijk dat een rminiaanse christen wel met gebogen hoofd als de tollenaar achter in de tempel lleen maar weet te stamelen: o God, wees mij, zondaar, genadig. Hij zal dan heus iet roemen in de daad van zijn geloof, waarmee hij Christus aannam als zijn Zaligmaker. Met de Bijbel zal hij belijden dat hij dood was door zijn zonden en dat hij it genade zalig is geworden. Zulke arminiaanse christenen bezitten meerdere main ook een blijde heilszekerheid, terwijl dat volgens hun leer eigenlijk niet moelijk is. Immers als je heilszekerheid gebouwd is op de daad van je eigen geloof en niet op het werk van Christus, die door Zijn Woord en Geest ons tot Zich ieeft getrokken door het geloof, dan zou je eigenlijk altijd moeten twijfelen. Want ons eigen werk, ook het werk van ons geloof, is een wankel fundament, laten wij allen roemen in Christus alleen en ootmoedig luisteren naar het Woord Gods alleen. Nog altijd gelden de kernwoorden van de Reformatie: Door genade en geloof alleen, door Christus alleen, door de Schrift alleen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen