„Näher, mein Gott, zu Dir"

Gebogen onder de druk van de schuld, gebogen, maar niet wachtend op de vuistslag van de wraak,

doch wachtend op de ontferming en met in het hart de aarzelende en toch ook al juichende zekerheid: Hij komt, Hij komt met Zijn genade!

gebogen, ingekeerd naar zichzelf en toch heengekeerd naar Boven, heengekeerd naar Hem in de hevigste hunkering van ons wezen; mijmerend, mediterend, zoekend en toch zeker,

zeker van Zijn barmhartige liefde;

stil en toch schreeuwend, verlangend en toch reeds bezittend, want in het verlangen proef ik al enigszins de aanwezigheid van de Heere, die dit verlangen in mij wekte naar Hem;

zo is de ziel van de gelovige van alle stam en taal en natie; zo vinden de gelovigen Gods elkaar; niets kan hen wezenlijk scheiden van elkander, want ze ontmoeten elkaar in de zekerheid van de God van de barmhartigheid.

Laten wij wat meer stil zijn bij elkaar, niet dat eindeloze praten en diskussiëren, stil in de eenheid van de aanbidding, de smeking en de dankzegging, stil naast elkaar in het besef dat deze medebroeder of zuster op dat moment ook zijn ziel uitstort in de dorst naar de levende God, stil opdat wij de adem Gods over ons mogen voelen en de fluisteringen van Zijn Geest, stil voor dat machtige herscheppende Woord Gods, waaruit we gelezen hebben, waardoor de Heere tot ons gesproken heeft, heel persoonlijk, tot mij.

„O Heere, onze Heere, hoe heerlijk is Uw Naam op de ganse aarde! … Wat is de mens dat Gij zijner gedenkt?" (Ps. 8).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen