Hoe demokratisch is CANADA

In Canada beschouwt men de godsdienst als een privé-aangelegenheid. Het openbare leven behoort „neutraal" te zijn. Men wil elke invloed van de godsdienst weren uit het politieke leven, de vakbonden en de scholen.

Er zijn geen confessionele vakbonden, met uitzondering van de Frans-sprekende provincie Quebec, waar ook r.-k vakbonden zijn. Leden van de Chr. Ref. Churches hebben echter toch een protestants christelijke vakbond opgericht, maar het is uitermate moeilijk om daarvoor volledige erkenning te krijgen.

Staatssubsidie wordt verleend aan de r.-k en aan de openbare scholen, niet dus aan orthodox-protestantse scholen. Wanneer men dan zegt: Maar waarom ontvangen de r.-k. scholen wèl subsidie en de orthodox-protestantse scholen niet? — dan antwoord men: De openbare scholen zijn immers protestant. Men bedoelt dan met het woord „protestant" in feite elke niet-room-katholiek. Dat dit een grove onrechtvaardigheid betekent, is duidelijk voor elke buitenstaander. De Canadese regering dwingt de niet-rooms-katholieken aldus tot een belachelijke eenheid in het negatieve nl. een eenheid in het NIET-rooms zijn. Onder die noemer kunnen dan ook alle andere religies worden ondergebracht: orthodoxe en puur vrijzinnige protestanten, humanisten in allerlei vormen, boeddhisten, getuigen van Jehova, mohammedanen enz.

Vreemd dat een moderne staat nog zo ondemocratisch kan zijn. Orthodox-protestantse ouders moeten dan ook volledig de kosten van de schoolgebouwen en van het salaris van het onderwijzend personeel zelf betalen. Ze krijgen geen cent subsidie (met uitzondering van de provincie Alberta, sinds een aantal jaren) en moeten bovendien via de belasting nog bijdragen voor alle kosten van de openbare en roomse scholen.

Men moet dit alles wel zien tegen de achtergrond van de geschiedenis van Canada. Het is een emigrantenland. Alle krachten moesten worden ingeschakeld om de woeste natuur te overwinnen en in kuituur te brengen. „Eenheid is macht", zo redeneerde men en dus moet elke verdeeldheid op grond van de levensbeschouwingen worden vermeden. We kunnen nog enigszins begrijpen dat men deze stelregel vroeger toepaste. Maar Canada is zijn beginmoeilijkheden al lang te boven gekomen. Het vecht toch niet meer voor het blote bestaan. Er zou nu toch meer ruimte moeten komen voor de ontwikkeling van de kuituur en dat brengt noodzakelijk ook ruimte mee voor differentiatie, vooral ook op levensbeschouwelijk gebied.

De Canadezen hebben dapper meegevochten tegen de nazi's, die met geweld van boven af de godsdienst van het groot-Germanendom, de godsdienst van bloed, bodem en ras, wilden invoeren. Hoe kunnen zij dan in hun eigen land via een onrechtvaardige belastingwetgeving en via de openbare school de bevolking proberen te dwingen tot het aanvaarden van een kleurloos humanisme? Nee, democratisch kunnen we dit toch moeilijk noemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen