HOE KRIJG IK HEILSZEKERHEID

Ik krijg nog wel eens brieven van mensen, die worstelen om de zekerheid van de vergeving der zonden. Ze benijden degenen, die vanuit hun hele hart juichen om de zekerheid, dat zij met God verzoend zijn in Jezus Christus.

Geen „bekeringen" aan de lopende band

Ik kan dat begrijpen. In sommige evangelisatietoespraken wordt het ook wel eens wat al te simpel voorgesteld. Zo in de trant van: „Lees deze tekst eens goed. Daar staat toch duidelijk in, dat, wie in Jezus Christus gelooft, het eeuwige leven heeft. — Geloof je in Jezus Christus en in zijn belofte? Ja? — Dan mag je ook zeker zijn van de vergeving der zonde. Klaar. Wie volgt?"

Neen, in deze geest spreekt de Bijbel niet over de bekering en de wedergeboorte De Bijbel ziet dat steeds als een worsteling, als iets dat de gehele mens aangrijpt.

Het drijfzand van het gevoel

Toch is het ook weer onjuist, wanneer men uitsluitend op allerlei gevoelservaringen zit te wachten en dan daarop zijn heilszekerheid bouwt. Het gevoel is geen vaste grond voor deze zekerheid. Het gevoel kan steeds aangevochten worden. Dat weet de duivel maar al te goed. En zo lanceert hij dan ook meestal zijn aanvallen op ons gevoel. Hij tracht ons gevoel van rust aan te vallen door allerlei schuldgevoelens, zelfverwijten en wroegingen.

De rots der eeuwen

Onze zekerheid moet allereerst gebouwd zijn op iets en op Iemand buiten ons. Dat is Jezus Christus, dat is zijn verzoenend offer aan het kruis, en dat is zijn belofte, dat ieder die in Hem gelooft, eeuwig leven heeft. Dat is een vaste grond, die nimmer zal gaan scheuren zoals dat bij de aardbevingen gebeurt. Wie daarop staat, staat vast. Christus is de rots der eeuwen.

De kruisiging van ons verstand

Maar hoe moeten wij nu tot die rots naderen? Wat is de weg naar die vaste grond? Hoe kunnen wij ons die belofte van Christus toeëigenen?

Inderdaad moet dat eerst gebeuren langs de weg van de geest. Wij moeten beginnen met onze geest in gehoorzaamheid te buigen voor het Woord van God. Wanneer Jezus zegt: „Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven", dan verzet zich ons natuurlijk verstand daartegen. Wat? Zo eenvoudig kan het niet! Wat ik verkeerd heb gedaan, zal ik ook zelf moeten uitboeten. Ik moet toch ook een tegenprestatie leveren. En meer van dergelijke menselijke redeneringen.

Maar God is nu eenmaal anders. Hij is de Onbegrijpelijke, ook in zijn handelen, ook in zijn barmhartigheid. Wij hebben dat eenvoudig te aanvaarden, dat Hij Zichzelf wil verheerlijken in de pure genade en niet in een of andere prestatie van de mens, op grond waarvan Hij dan de vergeving wil schenken.

Dat is een kruisiging van ons verstand, die God van ons eist. Niet als een daad, waardoor wij toch weer enigszins de vergeving mee zouden verdienen. Neen, maar als een voorwaarde. Wanneer wij het vertikken om ons verstand voor de geheimen van Gods voorwaarde te buigen, dan is er voor ons geen redding mogelijk.

Met opzet heb ik gezegd, dat wij ons de belofte van Christus moeten toeëigenen langs de weg van de geest. Dus niet van het verstand. Het natuurlijke verstand begrijpt niet eens, wie Christus is en wat zijn belofte inhoudt. Daarvoor is het nodig, dat ons verstand verlicht wordt door de H. Geest. Deze omvorming van ons verstand door de H. Geest is echter zo ingrijpend, dat de Bijbel dit omgevormde verstand slechts aanduidt met het woord „geest".

De liefde is alomvattend

Maar al moeten wij beginnen met in gehoorzaamheid van de geest Christus en zijn belofte te aanvaarden, dat betekent nog niet, dat wij er daarmee zijn. Jezus zegt: „Tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het koninkrijk Gods niet zien, .... niet binnengaan" (Joh. 3:3, 5). Door deze omvorming van ons verstand, door deze bewerking van de H. Geest, zijn wij slechts in staat om het Koninkrijk Gods te zien en om er in binnen te gaan. Maar dan moet de aanvaarding van Gods genadekoningschap over ons leven nog vlees en bloed in ons worden. En dat betekent, dat deze wedergeboorte moet doordringen tot ons hele menszijn, dus ook tot ons gevoelsleven. Pas dan zullen we tenvolle kunnen genieten van de zekerheid des heils. Een huwelijk waar man en vrouw elkaar slechts geestelijk liefhebben, is onvolledig. En ook daar zal gauw de twijfel komen:

Heeft de ander mij werkelijk lief? Bestaat zijn liefde misschien alleen in woorden? Of in wat abstrakte theorieën over de liefde?

Erken God van harte

Leven in een Koninkrijk Gods wil zeggen, dat wij God niet noodgedwongen als Koning van het heelal erkennen (ol niet erkennen), maar dat wijdat van harte doen, omdat wij Hem liefhebben, d.w.z. omdat wij weten, dat Hij onze Koning en tegelijk onze Vader is in Jezus Christus.

Deze erkenning van God als onze Koni ng en onze Vader vraagt strijd, want die erkenning gaat in tegen onze hoogmoedige, bedorven natuur. Maar in die geloofsstrijd die wij in het gebed en in de kracht van de H. Geest voeren, groeien wij naar de diepte toe.

Durf uzelf in de ogen te zien

En dat gebeurt vooral ook langs de weg van een verdiept zondebesef, dat is tegelij k een verdiept genadebesef.

Dat schuldbesef wordt verdiept, door eerlij kuw zonden, maar vooral uw zondige egoïstische natuur in ogenschouw te nemen. Durf eens achter al die mooie beweegredenen, die u zichzelf voorspiegelt, te kijken. Dan zult u daar toch ook steeds weer iets van de oude mens ontdekken, die zichzelf zoekt; dat begeren van het vlees, dat ingaat tegen het begeren van de geest.

Ik heb dit niet verdiend

Dat genadebesef kan ook verdiept worden in dagen van blijdschap en voorspoed, in dagen van veel geestelijke zegeningen.

Wanneerer een strakke blauwe lucht is en alles buiten in bloei staat en u geniet van de vogels, van de zee, van de vakantie, wanneer u geen geldzorgen hebt, wanneer de kinderen bijzonder lief zijn en gezeggelijk, wanneer u de liefde voor uw vrouw of uw man proeft als een stukje paradijs op aarde, wanneer u de kracht van Gods Geest en zijn vrede op intense wijze in u voelt, — voelt u dan niet tegelijk, dat u dit helemaal niet verdi ent, dat dit alles pure barmhartigheid van God is? Juist in zulke blijde momenten kun je het verschil voelen tussen onze zelfzucht, ons ongeduld, ons want rouwen tegenover de God en Vader van Jezus Christus, die altijd maar weer vergeeft, die groot is in erbarmi ng, die oneindig is in goedertierenheid, die geduldig is met onze zwakheden en nalatigheden. En dan kan de dankbaarhei d zo zuiver op onze lippen komen. Dan kun je zo blij zijn als een kind om deze God, om deze Vader.

Ja, en dan graaft zich dieper in je in: die zekerheid van de verzoening met God, die zekerheid dat Hij je in mededogen aanziet in Jezus Christus, dat Hij met welbehagen op ons neerziet omdat Hij in ons het teken ziet van het bloed van zijn eigen Zoon. Dan krijgt dat vaste Woord van God voor ons een nieuwe glans Het straalt ons tegen in al zijn genade.

Gemeenschap der heiligen

Tenslotte, — ik wil het niet te lang maken —, lees geschriften van mensen, die door Gods genade tot de volle zekerheid gekomen zijn van Gods loutere barmhartigheid over hun leven. Spreek met hen. Het leven van Christus deelt zich mede, ook langs de weg van de gemeenschap der heiligen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen