Waarom stemde ik A.R.?

12 maart mocht ik weer eens ter stembus gaan. Dat is pas de vierde keer van mijn leven, terwijl er toch al 43 winters over me heen zijn gegaan. Maar meestal verbleef ik buitenlands en daar mag je niet meestemmen.

Je voelt je toch altijd weer even, als je dat potlood ter hand neemt en een wil bolletje rood mag maken. Je voelt even de vrijheid van de mens en tegelijk zijn gebondenheid. Theoretisch is het immers mogelijk, dat ze op zo'n dag allemaal op de communisten stemmen. Het zou mogelijk zijn, dat de Nederlanders op 12 maart allemaal voor de grap eens op de C.P.N. stemden, en dan zou Chroestjev hier weldra vrij kunnen rondtoeren.

En toch weet je van te voren, dat de verschuivingen niet groot zullen zijn en dat ongeveer dezelfde groepen straks naar Den Haag trekken om er zich neer te vleien in de zetels van de kamers.

Ook ik heb dan maar weer A.R. gestemd. Waarom? Omdat ik zo anti-revolutionair ben? Neen, beslist niet. Ik houd wel van een beetje geestelijke revolutie. Af en toe moeten de dingen eens op zijn kop worden gezet, anders dommelen we wat al te diep weg in onze gezapige rust.

Waarom dan? Omdat ik het zo hartroerend eens ben met het politieke program van de A.R.? Neen, ook dat niet, want ik heb dat program niet eens doorgelezen, laat staan, er een studie van gemaakt.

Neen, waarom ik op de A.R. gestemd heb, is enkel omdat het op dit moment de grootste protestantse partij is. Als er een nog grotere protestantse partij was, dan zou ik zeker daarop gestemd hebben.

En het moet mij van het hart, dat ik die politieke verdeeldheid van ons, protestanten, zeer betreur.

Is het nu beslist niet mogelijk, dat deze drie partijen een eenheid gaan vormen? Elk kan dan toch binnen die ene protestantse partij zijn eigen candidaten met hun eigen program poneren? Kan er dan geen afdeling van de A.R., de C.H.U. en de S.G.P. gevormd worden in de éne grote partij?

Ik zou dan meteen ook een nieuwe naam willen voorstellen. Het lijkt mij. dat het bloed van een jonge protestant niet gemakkelijk begint te bruisen, wanneer hij zidke voorwereldlijke namen te horen krijgt als: Anti-revolutio naire partij, Christelijk Historische Unie en Staatkundig Gereformeerde partij.

Wat denkt men van een naam als: Protestantse Volkspartiij? Dan zouden we daardoor duidelijk naast en tegenover de Katholieke Volkspartij komen te staan. Naast de K. V. P. zou onze P.V.P. dan een duidelijk uitgesproken christelijke partij zijn, wat b.v. in het woord: „anti-revolutionair” niet is weergegeven. Tegenover de K. V. P. zou deze P.V.P. dan tegelijk uitspreken, dat wij wensen vast te houden aan het protestantse karakter van ons Nederlandse volk. Rome tracht op allerlei terrein op te dringen. Het protest van één grote protestantse partij zal daartegenover veel meer uithalen, dan de magere stemmetjes van wat verbrokkelde groepen.

Zou dit nu niet mogelijk zijn?

Toe, collega Zandt, U laat zich geen zand in de ogen strooien door Rome, zoals dat gebeurt bij vele protestanten. Ik betreur ook het gezandschap hij de Paus, want door de erkenning van de Paus als staatshoofd steunt men tegelijk de pretentie van de Paus om het geestelijk hoofd van alle christenen te zijn. En wij, die van Jezus hebben gehoord, dat Zijn Koninkrijk niet van deze wereld is, moesten toch niet meewerken met de Paus, die in woord en daad beweert, dat het Koni nkri j k van Jezus wel van deze wereld is. Hoe kan een protestantse regering een ambassadeur zenden naar iemand, die zich de plaatsbekleder van Christus op aarde, ja zelfs „de andere Christus” noemt?

Maar dat verweer tegen een gezandschap bij de Paus mag geen obsessie voor ons worden. Het mag niet ontaarden tot een ge-Zandt-schapskwestie. Wij mogen ons daardoor niet gaan verbrokkelen, want dan spelen we Rome maar in de kaart. Ik ben overtuigd, dat er in het bureau van de K. V. P. iedere keer weer een gejuich opgaat, als ds Zandt weer met zijn splinterpartij komt. Zou ds Zandt niet meer openheid voor zijn ideeën vinden, indien hij gekozen werd als afgevaardigde van een P.V.P.?

Ik vermoed van wel.

En onze vrienden, Zijlstra en Tilanus. Liggen de sociaal-economische of politieke doelstellingen zover uit elkaar, dat een eigen afdeling in de éne grote Protestanse Volkspartij niet voldoende is? Ik weet het niet, want ik heb de programma' s van uw partijen niet bestudeerd. Maar ik kan het me moeilijk voorstellen.

Ik ben overtuigd, dat protestants Nederland bravo zal roepen, als op een goede morgen Zijlstra, Tilanus en Zandt gearmd over het Binnenhof wandelen. Wi j zijn in onze tijd die nodeloze verdeeldheid beu.

En als wij één Protestantse Volkspartij hebben, dan weet elke protestant, die daar op stemt, dat hij afbreuk doet aan de protestantse zaak. Dan weet hij, dat hij daardoor de andere partijen steunt, die het reformatiorische beginsel bestrijden. Maar als je nu niet op de A. R„ de C.H.U. of de S.G.P. stemt, dan krijg je nauwelijks enig gevoel, dat je daardoor helpt om de regering rood of rooms te kleuren.

Ik ben nog maar en blauwe maandag in Nederland en misschien kom ik later tot de ontdekking, dat ik hier verschrikkelijke politieke nonsens heb neergeschreven. Maar nu kan ik deze dingen nog in mijn onschuld neerschrijven. Later misschien niet meer. En er bestaat nu eenmaal een ontwapenende onschuld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen