Wijwater

Onze vragen

1. Miljoenen bewijzen hebben we niet nodig. Graag zouden we één duidelijk bewijs vernemen, maar dat wordt niet gegeven.

2. Als de priesters beweren dat hun wijwater zo'n uitwerking heeft dat de duivels er als een haas vandoor gaan zodra ze ergens wijwater ruiken, waarom wijden ze dan niet alle rivieren, meren, zeeën en oceanen? Dan zou de duivel van de weeromstuit van deze met zo veel wijwater gevulde aarde wegstuiven, zodat het hier opnieuw een paradijs wordt.

3. Een priester keek in Rotterdam niet goed uit en botste tegen een dokwerker. Di e gromde: "Kijk uit je doppen, wijwatermatroos!" Ik zou tot de lezers van Katholieke Stemmen willen zeggen: "Kijk uit jullie doppen en vergelijk wat deze wijwatermannen beweren met wat de Schrift zegt".

Het artikel vervolgt:

"Ja, een druppel wijwater heeft soms meer effect dan een lang gebed, want helaas! ons gebed is dikwijls flauw en verstrooid".

Onze vraag

Duc dat we enkele emmers wijwater in huis hebben, is dat beter dan veel bidden, ook al moeten we ons bij ons bidden vaak inspannen om telkens de vliegen van andere, wereldse gedachten weg te jagen? Heeft het (stuntelige) gebed zo weinig waarde?

"Iedere dag is onze ziel in gevaar… we hebben dus genade en hulp nodig. Een van de gemakkelijkste en sterkste middelen om de aanvallen van de vijand af te slaan is het godvruchtig gebruik van het wijwater".

Onze vraag

Munten de rooms-katholieken boven de andere Nederlanders uit in correct gedrag, eerlijkheid, hulpbe toon en liefde, omdat zij over wijwatermassa's beschikken?

"Daarom smachten de heilige zielen in het vagevuur zo veel naar het wijwater, en indien we konden zien hoe ze lijden, indien we hun onophoudelijke smeking konden horen: 'Geef ons maar één druppel wijwater!', is het zeker dat we tenminste 's morgens en 's avonds en vaker in de dag wijwater zouden gebruiken voor die zielen van het vagevuur. Welke dienst zoudt u uzelf en de uwen bewijzen! Want de zielen van het vagevuur zijn niet ondankbaar. Op hetzelfde ogenblik dat u hun een dienst bewijst, smeken ze de Hemel en bidden voor hun weldoeners met een vurigheid die de heiligste zielen van de aarde nooit zullen kunnen bereiken. En God verhoort hun gebeden met zoveel behagen als de gebeden die Zijn zuiverste bruiden van de aarde Hem toesturen".

Onze verbazing

Wat zijn de r.-k. priesters toch een krachtpatsers! Ze kunnen in een mum van een tijd een hele emmer wijwater fabriceren, en één druppel daarvan verzacht ergens ver weg (waar?) voor iemand de pijn van het vagevuur of neemt die zelfs helemaal weg. Geweldig, wat een tovenaars! Ze kunnen meer dan Abraham en Lazarus. De rijke man "riep en zeide: Vader Abraham ontferm u mijner en zend Lazarus dat hij het uiterste van zijn vinger in het water dope en mijn tong verkoele want ik lijd smart in deze vlam. Maar Abraham zeide: (…) Tussen ons en u is een grote kloof gevestigd zodat zij die van hier tot u willen overgaan, niet zouden kunnen" (Lukas 16:19-31).

Het artikel vermeldt geen auteur, maar wel het imprimatur (de kerkelijke goedkeuring) van E. Touze, vicaris-generaal. Maar ik ben ervan overtuigd dat in Nederland geen enkele bisschop en hoogstens een handjevol ouderwetse pastoors deze onzin wil onderschrijven.

Commentaar

Hoever staat dit gebazel (ik moet het helaas zo betitelen) af van het bijbelse en reformatorische belijden! We moeten dat tot onze grote teleurstelling constateren. Want al is het goed ons te verheugen over de vele vernieuwende stemmen binnen de R.-K. Kerk, we mogen onze ogen niet sluiten voor dat nagrommen van wat vroeger geleerd werd. Bovendien vermeldt het blad: "Geestelijk adviseur: prof. mag. dr. J.P. M. van der Ploeg, O.B." En ook al is Van der Ploeg hoogbejaard -hij moet al een eind in de tachtig zijn- toch staat er voor zijn naam: professor, magister, doctor. En deze geleerde titels vragen erom dat we hem, en dus 'Katholieke Stemmen', serieus nemen.

Als wijwater zo belangrijk is, waarom heeft Jezus daar dan nooit op gewezen? Waarom heeft Hijzelf er geen gebruik van gemaakt? We zien Hem nooit met een wijwaterkwast rondlopen. En Hij heeft heel wat te maken gehad met de duivel. Denk maar aan de verzoeking in de woestijn. Hij verjaagt de duivel dan niet door een plens wijwater naar hem te gooien, maar door de Schrift te citeren. Laten we Zijn voorbeeld volgen en ons op de Schrift baseren en op niets anders.

Wat voor verschil is er tussen dit vertrouwen in wijwater en het dragen van amuletten (dit woord komt van het Latijn: amoliri, dat is: afwenden) door bijgelovigen van allerlei heidense religies? Heeft Jezus daarvoor niet gewaarschuwd in Matth. 23:5? Daar verwijt Hij de Joden dat ze hun phulaktaria breed maken. De Statenvertaling vertaalt dat woord met "gedenkcedels", het NBG met "gebedsriemen". Dat woord komt van het werkwoord phulassoo, dat is: waken, bewaken, bewaren (in de zin van: in bescherming nemen), zich hoeden, wachten voor iets. Een phulaktarion is dus een middel om je ergens voor te bewaren, te beschermen, een afweermiddel. Daartegenover heeft Jezus altijd geponeerd: Vertrouw op Mij en op niets anders, en dan zal Ik je beschermen tegen alle kwaad, ook tegen de aanvallen van de kwade.

Zelf heb ik vroeger ook geloofd in de kracht van dat wijwater. Och, je groeit op met dergelijke gedachtepatronen die je door de traditie worden aangepraat. Dat moet ook voor protestantse christenen een waarschuwing zijn: ongemerkt kunnen wij tradities overnemen die niets meer met de Bijbel hebben uit te staan en er zelfs mee in tegenspraak kunnen zijn. Alles moet steeds weer getoetst worden aan de enige norm die God ons gegeven heeft: de Bijbel. Sola Scriptura!

Hoe maakten wij dat wijwater? Er was een uitvoerige wijding van water op paaszaterdag. Dat gebeurde met onder andere de volgende ceremoniën. De priester moet eerst met de rechterhand het water kruisgewijs verdelen en dan zingen: "Verre van hier wijke op Uw bevel, o Heer, alle onreine geest". Daarna moet hij drie keer in de vorm van een kruis over het water blazen en bidden: "Moge de kracht van de Heilige Geest neerdalen" (in het water). Vervolgens moet hij de paaskaars drie keer, steeds dieper, in het water duwen. Ten slotte moet hij drie keer kruisgewijs olie in het water gieten. Wanneer dit op paaszaterdag gewijde water opraakte, konden wij, priesters, dat later aanvullen met een kortere ceremonie.

Het water des levens

Ik wil dit, tot mijn spijt erg kritische, verhaal positief eindigen door te wijzen op enkele teksten waarin Gods Woord spreekt over het water des levens.

Jezus zei tegen de Samaritaanse vrouw: "Wie gedronken zal hebben van het water dat Ik hem geven zal, die zal in eeuwigheid niet dorsten; maar het water dat Ik hem geven zal, zal in hem worden een fontein van water, springende tot in het eeuwige leven" (Joh. 4:14). Een gelovige hoeft dus niet telkens opnieuw aan een priester wijwater te vragen, want het water des levens dat hij door het geloof heeft ontvangen, raakt nooit op. Hij heeft de bron van dat water in zichzelf zodra hij tot geloof in Jezus is gekomen.

"Wie dorst heeft, kome, en wie wil, neme het water des levens om niet" (Openb. 22:17). "Om niet", en "wie wil"… dat is een heel ander waterbeleid dan wat (vroeger) in de R.-K. Kerk werd gevoerd. Volgens de Heere Jezus zijn wij helemaal niet afhankelijk van priesters, maar enkel van Hem. Hij zei: "Wie in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven" (Joh. 6:47).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen