Wonderlijke voorliefde

De vakantietijd is voor velen een tijd van reizen en trekken.

Dikwijls zien we mensen steeds weer naar dezelfde streek reizen. Ze hebben een duidelijke voorliefde voor een bepaalde omgeving. De een zit graag aan of op het water, een ander fietst door de stille bossen en een derde bezoekt jaarlijks het majestueuze berglandschap.

In Psalm 84 horen we iemand zingen, die onderweg is. Het is volkomen duidelijk waar hij het liefste naar toe gaat. Zijn hart verlangt naar die plaats. Zijn voeten richten zich naar die plaats. Zijn mond zingt ervan op een manier, dat we daar enerzijds het heimwee in horen doorklinken en anderzijds de nodiging met hem te gaan. Wie de dichter vraagt naar de reden waarom zijn voorliefde zo duidelijk naar die ene plek uitgaat, krijgt het antwoord dat de Zuid-Afrikaanse dichter Totius in de berijming van een andere Psalm zo onnavolgbaar mooi heeft verwoord: "Daar is 't vir my die allerbeste". De dichter is in die voorliefde niet uniek. Velen hebben in de loop der eeuwen met hem meegezongen. Vele oudtestamentische pelgrims vonden in zijn woorden verklaard wat er leefde in hun eigen hart. Voor velen is Psalm 84 nog de lievelingspsalm. Toch is dat merkwaardig. Soms vraag je je ook wel eens af: Verstaan allen die deze Psalm graag zingen de inhoud van de woorden wel? Immers de plaats waarnaar het hart van de dichter uitgaat, is het huis van de Heere. En al zit hij liever als een bedelaar aan de drempel van dat huis dan dat hij als inwoner verblijft in het huis waar de Heere niet is, heel duidelijk gaat zijn hart uit naar dat ene plekje: "bij Uw altaren"! Nu, vindt u dat geen wonderlijke voorliefde? Dit is bepaald niet aangeboren. Eerlijk is eerlijk, een adamskind heeft van huis uit geen belang bij, laat staan voorliefde voor het huis waar de Heere woont. Wij zoeken het van nature juist daar waar de Heere niet is en verbergen ons voor Zijn heilige ogen, althans, we proberen het. En dan de plaats bij het altaar! Nota bene, dat is de plaats waar onze zonden in gedachtenis worden gebracht. En waar het vonnis over die zonden klinkt: des doods schuldig.

Waar een mens met Kaïn kan uitgaan van het aangezicht des Heeren om ten slotte te ontdekken dat niemand de Heere ontlopen kan. Of waar een aan zichzelf ontdekt mensenkind gaat uitroepen: "Ik kan voor U niet bestaan, ik de zondaar, schuldig en onrein".

Hoe kan een mens voorliefde hebben voor zo'n plaats? Daar wordt ons immers de rust opgezegd en daar glanst de heiligheid des Heeren, die wij met onze ogen niet kunnen verdragen.

En toch: "bij Uw altaren"! Hoe kan dat? Omdat op deze plaats de Heere de zonden ontdekt, maar ook bedekt. Het altaar is immers de plaats van de verzoening, waar de Heere Zelf zorgt voor een offer voor de zonden, waar Hij zondaren doet naderen en hun overtredingen verzoent. Bij het altaar, waar het offer wordt gebracht en het bloed vloeit, klinkt de stem van de Heere, Die recht heeft op de dood van de zondaar, maar lust heeft in zijn leven. Hoor wat Hij zegt: "Ik, Ik ben het Die uw overtredingen uitdelg om Mijnentwil en uw zonden gedenk Ik niet". Daar wordt rust geschonken aan het onrustig gemaakte zondaarshart.

Daar ruist de Godsstroom der genade.

Daar klateren de fonteinen van Gods zondaarsliefde. Daar is een God, Die Zich wegschenkt aan wie schuldbelijdend en om genade smekend knielt bij het altaar. En dan trekt het Nieuwe Testament de lijnen door naar het kruisaltaar van Golgotha, waar de Heere Zijn Lam heeft gegeven tot verzoening voor de zonden en waar een zondaar rust vindt en drinkt uit de volle beek van de liefde Gods. Daar leert de Geest de taal van de liefde als vrucht van Gods eenzijdige zondaarsliefde: mijn Koning en mijn God!

Deelt u de wonderlijke voorliefde van de dichter? Kent u het heimwee naar dat allerbeste plekje: "bij Uw altaren"? Daar is een schuilplaats voor wie als de mus en de zwaluw bescherming zoekt. Daar is de Heere, Die machtig is om boven bidden en denken uitkomsten te schenken, omdat Hij de Heere der heirscharen is, de God van de legioenen en van de miljoenen. Daar is Hij, de Heere, Die trouw houdt en eeuwig leeft en Die nooit laat varen het werk dat Zijn hand begon. Zo geeft deze plaats rust en biedt ze perspectief voor de toekomst. Wie bij dit altaar heeft geknield, verlangt naar die plaats terug en kan weer verder. Eenieder van hen zal verschijnen voor God in Sion. Goede reis, pelgrim.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen