Dagelijkse bekeringen

Als wij dit getuigenis uit het boek Handelingen lezen, zijn wij diep onder de indruk. Elke dag kwamen er in de gemeente van Jeruzalem mensen tot geloof en bekering. Om het nog dieper tot ons te laten doordringen, onderstrepen wij dat het niet eenmaal per jaar was, of eenmaai per week dat er jongeren en ouderen de Heere Jezus Christus leerden kennen, maar elke dag opnieuw vond dat machtige wonder plaats.

Deze gemeente groeide niet van binnenuit, maar van buitenaf. Wij kennen wel de groei van gemeenten, maar dan betreft het veelal gemeenten die groeien door de geboorten in de gemeente. Deze gemeente van Jeruzalem groeide op een andere wijze. Er was geen natuurlijke groei, maar groei van buitenaf. Wat een wonder! Hoeveel komen er in onze gemeente tot bekering via evangelisatie? De mensen die in Jeruzalem tot bekering kwamen, waren weliswaar verbondskinderen, maar de algemene opinie onder hen was wel dat Jezus van Nazareth een verrader was. Ook namens hen had het geklonken dat Hij gekruisigd moest worden. En dan te lezen dat juist van onder hen er zovelen tot erkenning van de meest gehate Naam komen. Heilig zijn Gods wegen!

Wij zien nogal eens dat massabewegingen veel mensen meekrijgen.

Wat 'in' is, doet het vanzelf goed. Het tegendeel is hier het geval. De vijandschap vanuit de wereld, vanuit de tempel en de synagoge was groot! Het was niet te danken aan de goodwill die deze prille gemeente bij de leiders had. Integendeel. Niet dankzij haar macht, maar ondanks haar minderheidspositie groeide en bloeide de gemeente.

Laat ons ook bedenken wat het deze mensen kostte. Als zij publiek werden gedoopt in de Naam van de Heere Jezus betekende dat, dat zij in de ban werden gedaan en in de familie wel onterfd konden worden. Zo schittert voor ons nog meer de kracht van de Heilige Geest in deze wonderen.

De vraag komt levensgroot op ons af: wat zouden wij over hebben voor het christelijk geloof als het offers zou kosten? Het is niet zo moeilijk om heel dierbaar over de Bijbel te spreken en te preken, maar als er nu eens een prijskaartje aan hangt? Als wij onze baan verliezen? Als wij om de christelijke doop niet meer in het team passen en worden uitgesloten? Als wij wat meewarig worden aangekeken en er psychische druk op ons wordt uitgeoefend? Het zou wel eens zo kunnen zijn dat de kerk het meest vruchtbaar is, wanneer zij het meest wordt verdrukt. Zouden wij dat voor een bloeitijd van de kerk over hebben?

Het geheim van deze groei? Het begin van de tekst laat er iets van zien. God werkt soeverein, maar tegelijk vindt Zijn werk niet in een vacuúm plaats. Zijn wonderen zijn niet te verklaren vanuit omstandigheden, maar tegelijk maakt God wel gebruik van de situatie.

Wat is hier kenmerkend? Deze gemeente had genade bij het ganse volk. Er ging iets van deze gemeente uit. De omgeving voelde aan deze mensen dat ze niet voor zichzelf leefden, maar dat ze hogere belangen dienden. Hun standvastigheid is niet te verklaren uit hun karakter, maar uit de sterkere macht van Gods liefde die hun harten vervulde. Dan kan het niet anders of alle problemen verbleken in het licht van Zijn heerlijkheid. Dan krijgen wij de Naam van de Heere Jezus zo lief dat wij alle dingen schade en drek achten om de uitnemendheid van de kennis van Hem. Deze gezindheid was voelbaar.

De tweede helft van de tekst laat nog duidelijker uitkomen waarin het geheim van deze gemeente is gelegen. De Heere deed dagelijks tot de gemeente. De Vader realiseerde Zijn eeuwig plan. Niemand kan dat tegenhouden. Wij botsen nogal eens aan tegen Gods verkiezing. Wij menen dat het een belemmering voor de zaligheid is. Niets is minder waar. De verkiezing houdt de hemel niet leeg, maar maakt deze vol! Het is onbegrijpelijk dat God eeuwige liefde heeft tot concrete zondaren. Terwijl Hij weet wat er van hen terecht zal komen, zet Hij Zijn hart op hen. Geeft dat geen eeuwige juichenstof?!

De Zoon heeft geleden voor zondaren. Hoe betrokken is Hij bij Zijn gemeente op de aarde. Hij eist opdat de Vader Hem zal geven de einde van de aarde tot Zijn bezitting (Ps. 2). Nauwkeurig volgt Hij zelfs in uw ziel de voortgang van Zijn werk. Vanuit de hemel zendt Hij Zijn Heilige Geest. Dorheid en woestijnen kunnen Hem niet verhinderen om de milde regen van de Geest te laten neerdalen.

En wat te denken van de Heilige Geest? Hij werkt onweerstaanbaar. Zijn liefdedwang is sterker dan de dood. Hij vindt geen vrienden, maar Hij maakt van vijanden vrienden. Hij doet wat geen evangelist of predikant of ouder kan: Hij overtuigt tot in de diepste nerven van onze ziel van onze verlorenheid. Even krachtig overtuigt Hij van de heerlijkheid en de kracht van het bloed van de Heere Jezus Christus. En dan zijn wij overtuigd, nietwaar?

Kortom, de drie-enige God laat zien dat Hij sterker is dan al het geweld van de boze. God bekeert mensen. Wij hoeven het niet te doen. Laten wij dan ook afleren om het zelf te willen. Laat het ons des te meer afhankelijk maken. Zo mogen wij de dingen overgeven en in heilige ontspannenheid dubbel ernstig en vurig zijn.

Onderwijl dringt de vraag zich op of deze tijden uniek zijn of mogen wij er vandaag nog om bidden? Pinksteren is een eenmalig heilsfeit. En toch is Gods hand niet verkort. Tijden in de kerkgeschiedenis laten ons de grootste wonderen zien. Onze verlegenheid is nogal eens Gods gelegenheid. Zouden wij de Heere niet vurig aanlopen als een waterstroom, opdat Hij ook ons genadig zij?!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen