Het evangelie bekendmaken

De apostel Paulus schrijft: "Ik maak u bekend, dat het Evangelie, hetwelk van mij verkondigd is". De apostel had reeds in 's Heeren Naam onder de Galaten, een aantal gemeenten in Klein-Azië in de landstreek Galatië, Gods Woord mogen bedienen. Echter, nu is het hem ter ore gekomen, dat ze van het rijke kruis-evangelie, het Evangelie van vrije genade, zijn afgeweken, of bezig zijn af te wijken. Het is een zaak van leven of dood, dat Gods knecht opnieuw, van Godswege, dat Evangelie bekend gaat maken.

"Maar ik maak u bekend, broeders, dat het Evangelie, hetwelk van mij verkondigd is, niet is naar de mens"

(Gal.1:11).

Onder de prediking van Jezus Christus en Dien gekruisigd zet hij een dikke streep. Het is nodig, dat het Kruisevangelie opnieuw duidelijk aan de Galaten wordt verkondigd, want er wordt onder hen een ander evangelie gebracht, dat geen Evangelie is en ze laten zich door die dwaalleer inpalmen.

Wat was er dan gebeurd bij de Galaten?

Wel, er waren dwaalleraars bij hen gekomen, die het Evangelie van Christus wilden verdraaien. Ze verwierpen Christus niet, maar ze zeiden, dat een christen zich ook moest laten besnijden, de sabbat vieren, de spijswetten onderhouden en de feestdagen waarnemen.

Kortom, naast Christus moest je ook nog wetswerken verrichten, anders kon je niet zalig worden.

Echter, de apostel waarschuwt hiertegen. Dat is nu een evangelie naar de mens. Die prediking ligt ons mensen van nature wel, want dan kunnen we zelt nog wat bijverdienen voor de zaligheid, dan kunnen we er zelf nog wat aan doen.

Horen we dergelijke geluiden ook nog niet vandaag aan de dag?

Bijvoorbeeld in de Rooms-Katholieke Kerk? Volgens Rome, moet Christus' werk aangevuld worden. De hulp van heiligen en kerkelijke handelingen zijn daarbij van node. We kunnen door middel van goede werken, gebeden, kastijdingen medewerken aan onze zaligheid, zegt Rome.

Echter, niet alleen in de R.-K.Kerk pogingen om het Woord aan te passen naar de mens toe, ook binnen het protestantse kamp. Onlangs hoorde ik dat een predikant met Kerst als boodschap had gebracht, dat Christus als een voorbeeld de vrede had bewerkt en dat wij dat moesten navolgen. Waar is dan "vrede door het bloed des kruises"?

Waar de notie, dat wij van nature vijanden zijn van God door onze zondeval? En dat vijanden met God verzoend kunnen worden door het geloof in Christus op grond van Zijn Borgtochtelijke werk in de staat van Zijn vernedering?

En nu kunnen wij wel gaan wijzen naar de Rooms-Katholieke Kerk of naar de moderne theologie, maar hebben wij ook niet al te vaak onze heiligen en onze gronden?

Onze heiligen,

allerlei predikanten, die achterna worden gelopen en veraf god iseerd; onze heiligen, allerlei doorgeleide christenen, die worden opgehemeld. Onze eigen gronden, onze gebeden, onze bevindingen, ons uitwendig keurig leven.

Bent u met dat alles wel eens ondersteboven getuimeld, dat u een nul voor God werd, een arme zondaar met een hoge berg zonde? Dat u een nul leerde schrijven op alles, wat van u is?

Zalig, om door God arm gemaakt te worden, neen, niet aangenaam voor het vlees, maar zo krijgt Christus wel plaats in het zondaarshart. Zo wordt Hij heerlijk en begeerlijk als volkomen Borg en Zaligmaker voor een arme zondaar.

Wat wordt het Evangelie dan ook een heerlijke, blijde boodschap, dat er in Christus nog doen aan is voor een doemwaar-dige en vloekwaardige zondaar.

De apostel schrijft:

"Het Evangelie, hetwelk ik u verkondigd heb, is niet naar de mens". De Heere had hem voor dat Evangelie ingewonnen; ontdekt aan zijn ellende, leerde hij gelovig uitgaan tot Christus. Koning Christus had hem Zelf geroepen, om dit Evangelie te verkondigen. Een Evangelie niet naar de mens. Geen aangepast Evangelie naar de snit of smaak van de godsdienstige of wereldse mens. Een Evangelie, dat haaks staat op ons leven, want het zegt: alles wat van u is o, zondaar, dat moet er aan, u moet uzelf, uw gronden leren verliezen, om Christus te gewinnen. Het is het Evangelie van uit genade kunt u zalig worden, niet uit u, niet uit de werken, het is Gods gave. Het Evangelie, dat de goddeloze gerechtvaardigd wordt voor God door het geloof in Christus, op grond van 's Heilands zoen- en kruisverdienste.

Het Evangelie,

waarbij de mens wordt aangewezen als een doodschuldige zondaar voor God, maar waarbij ook gewezen wordt op volkomen zaligheid in Christus.

Hebt u al amen leren zeggen op dat Evangelie van Jezus Christus en Dien gekruisigd? Of hebt u er geen belang bij, zit uw hart ten diepste nog bij de wereld, bij de wereldse begeerlijkheden?

Of hebt u het nog zo goed getroffen met uzelf? U gaat toch naar de kerk, u komt toch nog op voor de waarheid, daar kunnen anderen nog een voorbeeld aan nemen, denkt u bij uzelf. Dan kunt u geen van beiden God ontmoeten, Dan kent u de rijkdom van het Evangelie niet. O, verhardt u toch niet, bekeert u, smeekt om die krachtige werking van Gods Geest.

Waar Gods Geest mijn hart en leven binnenkomt, daar gaat een heel mens er aan, maar wordt ook een heel mens behouden in Christus, daar leer ik verstaan:

Alle roem is uitgesloten,

Onverdiende zaligheen,

Heb ik van mijn God genoten,

Ik roem in vrije gunst alleen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen