De grote ontsporing van Rome

De Bijbel een bijvrouw van de paus

Hij schrijft: "De Verlichting heeft de mens anders gemaakt; zo anders, dat er nauwelijks meer gelijkheid te vinden is tussen hem en vorige generaties. Het tijdperk van de Reformatie en de Contra-Reformatie was voorbij".

'De Verlichting is de ontdekking en verheerlijking van het verstand, van het redelijke denken" (p. 117).

Ik heb het moeilijk met deze uitspraken. Volgens mij is de Franse Revolutie een loutere vrucht van het huwelijk dat de pausen zijn aangegaan met de godin van de menselijke rede. De Bijbel is daardoor tot een bijvrouw van de pausen geworden.

Aristoteles in dienst van de paus

De pausen hebben gezocht naar een filosofie, die het beste zou passen bij hun machtsdromen als opvolgers van de Romeinse keizers.

Aanvankelijk meenden ze dat de filosofie van Plato hen de meeste steun zou bieden. Augustinus had zich daar immers ook wel eens op beroepen.

Maar toen de geschriften van Aristoteles in de twaalfde eeuw in het westen bekend werden, verdrong deze Griekse filosoof al spoedig Plato wiens filosofie tot dan toe de heersende was geweest.

De vertroosting van de filosofie

Het Aristotelische denken is voor het eerst door Berengarius van Tours (ca. 1070) toegepast om een theologische constructie, nl. van de transsubstantiatio, te onderbouwen. Maar vooral Thomas van Aquino (1225-1274) heeft de filosofie van Aristoteles volkomen de centrale plaats gegeven in het r.-k. theologische en kerkelijkhiërarchische denken.

Wel was er al eerder iets van Aristoteles vertaald, nl. zijn leer over de logica, door Boetius (480-524), maar dat weinige was niet in staat om Plato van zijn plaats te verdringen.

Kenmerkend voor deze 'christen', Boetius, was dat hij een boek in vijf delen heeft geschreven: "Over de vertroosting van de filosofie". Nergens beroept hij zich daarin op de Bijbel en de naam van Christus komt er niet in voor!

Klaagt uw moeder aan! (Hosea 2:1)

Aristoteles is veel meer de ordenende geest geweest dan Plato. Hij kon daardoor veel gemakkelijker ingevoerd worden in het strakke romeinse rechtsdenken dat de pausen hadden overgenomen, waarbij ze echter, zoals Aalders ook in zijn boek aangeeft, het oude Romeinse recht hadden misvormd tot een instrument voor het diktatoriale gezag dat ze voor zichzelf opeisten.

Zoals echter de Heere aan Hosea de opdracht had gegeven om Israël aan te klagen, omdat deze moeder de God van het verbond verlaten had en overspel had bedreven met andere 'mannen', zo heeft de Heere ook de reformator Luther opgewekt om de pausen aan te klagen vanwege hun overspel met de godin van de Rede.

Antwoord van de paus: de brandstapel!

De pausen hebben echter niet willen luisteren. Het antwoord van Leo X in zijn bulle tegen Luther was: "Het verbranden van ketters is geen zonde" (Denz. 773). Een antwoord dat even wreed en dreigend was als dat van de Romeinse keizers in de tijd van de catacomben.

Ook de uitspraken (vervloekingen) van het concilie van Trente zijn volkomen gegoten in de vormen van de Aristotelische filosofie. Daarin wordt gesproken over de "causa finalis, efficiens, meritoria. instrumentalis, formalis" van de rechtvaardigmaking van de mens (Denz. 799).

Afgedwongen eenheid

Omdat de pausen gehuwd zijn met de Rede en de Bijbel slechts als bijvrouw beschouwen en behandelen, is er een innerlijke spanning in het hele roomse systeem ingebouwd, de spanning tussen de geloofsgehoorzaamheid aan Gods Woord en de verheerlijking van de menselijke Rede.

Het is slechts door de verschrikkelijke macht die de pausen zichzelf toeschrijven, dat die twee enigszins bij elkaar worden gehouden, maar soms maakt een van beide zich los uit die dodelijke pauselijke omhelzing.

Explosies naar buiten

Dat is naar rechts gebeurd tijdens de Reformatie van de zestiende eeuw, toen opnieuw bleek dat de mens het Woord Gods niet blijvend in de boeien kan slaan (2 Tim. 2:9). De uitbarsting naar links heeft zich voltrokken tijdens de Franse revolutie. De Verlichting van de 17e en de ideologieën van de 18e eeuw zijn de vruchten van de boven genoemde geestelijke echtbreuk van de pausen. Frankrijk wordt genoemd "de oudste dochter van de Roomse Kerk", maar deze dochter aardt volkomen naar haar overspelige moeder.

Explosies naar binnen

Een uitbarsting naar links heeft ook plaats gehad binnen de R.-K. Kerk in het begin van deze eeuw door het 'modernisme'. Maar die lavastroom van rationalisme is door Pius X met geweld tot stilstand gebracht, vooral doordat hij van iedere priester het afleggen van de anti-modernisteneed eiste, en door een systeem van verklikkers.

Een dergelijke uitbarsting hebben we ook in Nederland kunnen zien vanaf de 'Praagse lente' die door Joannes XXIII werd ingeluid. Ook toen kwam er een stroom van vrijzinnig denken los, waartegen Paulus VI, maar vooral de huidige paus, langs de weg van Rome-getrouwe, slaafs buigende bisschoppen een dam tracht op te werpen.

God in dienst van de pausen

Hoe kunnen wij nog een goed woord voor Rome over hebben, wanneer wij zien dat de pausen de Drieënige God inschakelen voor hun eigen machtsstreven?

De pausen passen op zichzelf toe: "Vreest Hem die, nadat Hij gedood heeft, (ook) macht heeft in de hel te werpen" (Lk. 12:5). Zij beweren dat zij de macht hebben om over mensen de doodstraf uit te spreken en het vonnis ook te laten voltrekken. (De doodstraf is pas onder Paulus VI in de Vatikaanstaat officieel afgeschaft. Maar die kan dus elk moment weer door de pausen worden ingevoerd, wanneer ze opnieuw eenzelfde macht zouden krijgen zoals ze die vroeger bezaten).

Maar wat veel en veel erger is: zij beweren dat ze de macht hebben om het eeuwige doodvonnis uit te spreken over hen die de door de pausen uitgevaardigde wetten overtreden. Dan staat God de Vader hen als beul ter beschikking, die dat vonnis onverbiddelijk voltrekt en zulk een, aan de paus ongehoorzame, mens vooraltijd naar de hel verwijst.

Ze beweren dat Christus alle macht over de genaden die Hij verworven heeft, aan de pausen heeft overgedragen, die er vrij over kunnen beschikken via de zeven sakramenten en de aflaten.

Ze beweren dat de Heilige Geest Zich verplicht heeft om de uitspraken van de pausen 'ex cathedra' te voorzien van het waarmerk 'onfeilbaar'.

Nogmaals: hoe kunnen wij dan op welke wijze ook samenwerken met zulk een door en door goddeloos systeem?

EEN RIOOLBRIEF?

Een priester schreef: "Ik wens verschoond te blijven van dergelijke rioolbrieven. Zadel een ander niet op met uw dwaling".

ONZE VRAAG: is het juist deze brief van mij waarin ik wijs op de heerlijkheid van Gods genade in Christus die door geloof alleen ons deel wordt, te betitelen als een rioolbrief?

Pastoor H. Hanssen S.C.J. uit Bennebroek (hij ondertekende tenminste in tegenstelling tot andere priesters die slechts anoniem reageerden): "U moet volslagen ziek zijn. Wat een haat en wat een wrok moet u bewegen".

ONZE VRAAG: Is iemand die de leer van de Reformatie staande houdt tegenover de leer van Rome, volslagen ziek en wordt hij alleen bewogen door haat en wrok?

CALVIJN bij Lukas 12:13: "Hiermee wordt de roof van de paus en de zijnen veroordeeld, die terwijl zij voorgeven herders van de Kerk te zijn, het niettemin gewaagd hebben zich het profane gebied van de wereld aan te matigen en dat valt geheel buiten het ambt van een herder van de Kerk".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen