IRS cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van IRS te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van IRS.

Bekijk het origineel

De leugen(tje)s van Johannes XXIII

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De leugen(tje)s van Johannes XXIII

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In IRS van mei 1967 schreven wij over een ontmaskering van Johannes XXIII door het zeer gezaghebbende jezuïetenblad La Civilta Catolica dat in Rome verschijnt. Deze paus had nl. tijdens een audiëntie op 11 okt. 1962 gezegd:

"Bij de bespreking van kerkelijke aangelegenheden met mijn secretaris is mij op zekere dag het woord 'concilie' ontsnapt. Bij mijn dagelijkse meditatie, al wandelend in de tuin, is het idee blijven hangen en gedijen in mijn geest. Tegen de bezwaren van mijn omgeving in, dacht ik bij mijzelf: als het me zo spontaan te binnen is gevallen, me echt is ingegeven, dan komt het van God" (De Bazuin, 3 sept. 1966).

Uit de twee gedokumenteerde artikelen van La Civilta Catolica bleek echter dat Johannes bij die audiëntie twee, volgens ons grove, leugens had verteld.

Allereerst dat dit idee van een concilie spontaan bij hem was opgekomen. La Civilta Catolica liet nl. zien dat eerst onder Pius XI en later onder Pius XII reeds heel wat voorbereidingen voor een concilie waren getroffen. Onder Pius XII was er zelfs een centrale commissie voor een concilie samengesteld, met vijf subcommissies.

De tweede leugen bestond daarin dat hij het voorstelde alsof hij in zijn eentje dat concilie, tegen de zin van de anderen, had doorgezet.

Ik was zeer benieuwd wat het boek van Hebblethwaite. dat volgens Katholiek Niuewsblad "een meesterboek" is, zou zeggen over de waarachtigheid van deze paus. Ik las:

Wie loog: Ruffini of de paus?

Johannes XXIII vond dat de kardinalen Pizzardo en Tisserant te veel en te belangrijke posten bekleedden. Zij weigerden echter obstinaat om die funkties ter beschikking te stellen. Wat deed hi j toen? "Naar elk van hen beiden schreef hij een officiële brief, gepubliceerd in L'Oss. Rom., waarin hij hen bedankte voor het feit dat ze zo spontaan hun ontslag hadden aangeboden. Dat was een leugentje om bestwil" (p. 409).

Kardinaal Ottaviani vertelde in een interview over het konklaaf: "Een van de laatste dagen van het konklaaf bracht ik de patriarch (van Venetië, dus Roncalli) een bezoek in zijn cel en zei ik: Uwe eminentie, we moeten nadenken over een concilie. Kardinaal Ruffini die ook aanwezig was, was dezelfde mening toegedaan. Kardinaal Roncalli maakte zich dat idee eigen." H. vervolgt: "Ottaviani eist hier de eer op de eerste te zijn geweest die voorstelde een concilie bij elkaar te roepen. Later heeft kard. Ruffini deze woorden herhaald in een gesprek met drs. R. Bonnot" (p. 344).

"Het blijft echter een feit dat pausJohannes XXIII altijd zei dat hij zijn beslissing had genomen zonder dat ook maar iemand er al eerder met hem over gesproken had. Capovilla, brief aan de auteur, 15 april 1981)" (p. 371).

H. probeert alles recht te breien door te verklaren dat het geheugen Johannes in de steek heeft gelaten. Dat is moeilijk aan te nemen. Ruffini heeft met hem gesproken over een concilie, toen het langzamerhand duidelijk werd dat Roncalli tot paus zou worden gekozen. Een gesprek in zulke spannende uren vergeet een mens niet gemakkelijk.

De vervloeking over de protestantse waarnemers

Vreemd is ook geweest dat Johannes XXIII wèl protestantse waarnemers heeft uitgenodigd en desondanks bij de opening van het concilie onder ede de beruchte geloofsbelijdenis van Trente aflegde, waarin zij die de leer van de Reformatie belijden, worden vervloekt. "Ik belijd en verdedig het katholieke geloof', zwoer paus Johannes plechtig, "buiten hetwelk er voor niemand redding mogelijk is". Monseigneur Pericle Felici legde vervolgens de eed af in naam van alle concilievaders" (p. 511).

Voor protestanten is dit alles moeilijk te verstaan. Hoe kun je andersdenkenden vriendelijk uitnodigen voor een concilie, terwijl je bij de opening daarvan onder ede verklaart dat je je van harte stelt achter de vervloekingen, die het concilie van Trente over hen heeft uitgesproken?

Ik heb daar al eens meer over geschreven: Binnen de R.-K. Kerk heeft men een andere opvatting over de waarheid dan binnen het protestantisme. Liegen is slechts dagelijkse zonde volgens de r.-k. leer. Door een leugen kom je nooit in de hel, maar slechts in het (tijdelijke) vagevuur. En door aflaten en zielemissen kan het lijden in het vagevuur geheel of gedeeltelijk worden kwijtgescholden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 juli 1986

In de Rechte Straat | 32 Pagina's

De leugen(tje)s van Johannes XXIII

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 juli 1986

In de Rechte Straat | 32 Pagina's