Ver-raad van Kerken

U hebt het in de pers kunnen lezen: Tien buitenlanders komen naar Nederland om ons te vertellen, hoe we zending moeten bedrijven. Ze komen onder auspiciën van de Raad van Kerken. Die Raad is, ik heb daar al eens meer op gewezen, van de kant van de protestantse kerken die er aan deelnemen, een verraad van kerken. Immers daarin wordt ook de r.-k. kerk als kerk van Christus erkend, terwijl die kerk „een ander evangelie" (Gal. 1:6) verkondigt. Dat is dus een verraad aan het ware, het éne, het eeuwige Evangelie. De r.-k. kerk immers verkondigt in oude of nieuwe vorm dat wij (met behulp van een ingestorte kracht, die door hen „genade" wordt genoemd) de eeuwige zaligheid „waarlijk verdienen" kunnen en moeten.

Protestanten in de leer bij een jezuïet

Onder die tien buitenlanders zijn er drie rooms-katholieken. Als eerste noemen we: Ricardo Centrul, een jezuïet uit Uruguay.

Moeten wij nu van een jezuïet leren, hoe wij zending moeten bedrijven? Zij zijn immers de krachtigste promotors geweest van de contra-reformatie.

Er is altijd al binnen de r.-k. kerk een rivaliteit geweest tegen de jezuïetenorde. Hun afkorting is S.J. Wij ( = d e andere kloosterorden) maakten daarvan: Schlaue Jungen = Slimme Jongens. Wij vonden dat die slimmigheid zich o.a. daarin had geuit dat de jezuïeten de voorrechten van een kloosterorde én van een kloostercongregatie hadden weten te bemachtigen. (Dat onderscheid is alleen maar verstaanbaar voor hen die thuis zijn in het r.-k. kerkelijke recht).

„Wanneer de vos de passie preekt, boer, pas op je ganzen". Dat pasten wij toe op de jezuïeten. Thans laten de argeloze protestanten zich door een jezuïet onderricht geven, hoe ze zending moeten bedrijven.

De les van de geschiedenis

De jezuïeten hebben in Paraguay een unieke kans gehad om een volk te vormen. Daarover las ik: „In 1610 droeg de koning van Spanje het nog onbezette Paranagebied aan de jezuïeten over met de volmacht alle Indianenchristenen onafhankelijk van iedere kontrole en ver van het kontakt met de buitenwereld te verzamelen en te leiden. Deze „missiestaat" stond onder de koning van Spanje en betaalde hem belasting, doch mocht verder door geen beambte betreden worden". „De gehele leiding berustte bij de jezuïeten die de jurisdiktie ( = kerkelijke rechts- en bestuursmacht) van de paus, de wereldlijke rechtsmacht van de koning van Spanje ontvingen; zij werden bijgestaan door een raad van inboorlingen. De paters oefenden de justitie uit, verdeelden de arbeid, zorgden voor afzetgebied der produkten". „Het leven was geheel van de godsdienst doordrongen. De kerken waren prachtvol (processies, geestelijke spelen); allen kwamen 's morgens in de H. Mis, 's avonds bij de rozenkrans; gebeden en gezangen wisselden de werk- en vrije tijd af". Aldus Kard. de Jong in „Handboek der kerkgeschiedenis", III, p. 320-321. De jezuïeten werden in 1767 verdreven. Tot die tijd, dus 157 jaar lang, hebben zij de kans gehad om het volk van Paraguay geestelijk te vormen. En lees maar in de geschiedenis wat er van Paraguay terecht gekomen is. Kard. de Jong merkt op dat er in al die tijd geen enkele Indiaan priester is geworden. Ik dacht dat dit toch wel een beetje hun werk typeert.

Er waren volgens Kard. de Jong in 1650 al 150.000 Indianen „bekeerd" tot de r.-k. kerk. Stel u voor dat een protestantse zending die ergens er in geslaagd zou zijn om 150.000 inboorlingen ertoe te brengen lid te worden van de kerk, na 157 jaar er nog niet in geslaagd zou zijn om zelfs niet één van die inboorlingen tot ambtsdrager van de kerk te doen bevestigen! Dan zouden we zulk een zending volkomen als mislukt moeten beschouwen. En nogmaals, moeten wij van iemand die lid is van deze jezuïetenorde, te horen krijgen, hoe wij zending moeten bedrijven? Is dat niet al te dwaas?

Trouwens in heel Latijns Amerika, ook in Urugay, is de r.-k. kerk eeuwen lang op religieus terrein oppermachtig geweest. En zie naar de resultaten: Latijns Amerika is geestelijk totaal onderontwikkeld.

De Filippijnen

De tweede rooms-katholiek die ons komt vertellen, hoe we het Evangelie moeten verkondigen, is Mercedes Verzosa van de Filippijnen.

Van de Filippijnen is 84% rooms-katholiek, 5% Aglipayan ( = oud-katholieke kerk die zich in 1902 van de r.-k. kerk afscheidde), 5% Islam, 3% protestant, 3% inheemse godsdiensten.

Het rooms-katholicisme van de Filippijnen is nog volkomen middeleeuws. Daar heb je zelfs nog de flagellanten. Zie de foto met bijschrift. Zie ook het artikel: „Recente gegevens over de Filippijnen".

En weer komt dan de vraag: Moet een van de leiders van deze r.-k. kerk ons uit de doeken doen, hoe wij het juiste Evangelie moeten brengen aan hen die nog in de duisternis van het heidendom verkeren. Zij zijn immers zelf nog volkomen ondergedompeld in de duisternis van allerlei bijgeloof. Hoe kan een blinde een leidsman zijn voor blinden?

Syncretisme van de Wereldraad van Kerken

De derde rooms-katholiek is Anne Marie Kappeli van de r.-k. kerk van Zwitserland. Volgens Trouw is zij secretaris (ik neem aan dat bedoeld zal zijn „secretaresse") van de afdeling stedelijke en industriële zending van de Wereldraad van Kerken. Dan weten we daarmee tegelijk welk een syncretisme ( = samenraapsel van allerlei godsdiensten) de WvK beoogt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen