DE WAARHEID BOVEN ALLES!

Wij moeten allemaal ervoor waken, dat we nooit op een andere manier liet beginsel dat we theoretisch afwijzen nl.: „Het doel heiligt de middelen", toch niet in praktijk gaan brengen.

We kunnen — dat gevaar bedreigt ons allen en voortdurend — zozeer in vuur en vlam staan voor een goed, een heilig doel, dat we om de verwezenlijking van dat doel te bereiken, soms dubieuze middelen gaan gebruiken. En een van de meest voor de hand liggende middelen is dan dat we de waarheid een beetje gaan verwringen, zodat ze dienst kan doen voor onze doeleinden.

Een zogenaamde neef van Paulus VI

Ik heb dat al vaker ondervonden. Enige jaren geleden circuleerde in de protestantse pers van de gehele wereld een bericht als zou een zekere priester Treccani, die overgegaan was naar het protestantisme ergens in Zuid-Amerika, een neef van Paulus VI, een zoon van diens zuster, zijn. We kunnen het ons voorstellen dat dit bericht voor de ijverige protestanten van dit continent, waar de r.-k. kerk nog steeds erg machtig is, bijzonder welkom was en dat men het maar al te graag hoorde.

Ik heb in verschillende talen het „getuigenis" van Treccani gelezen en men zond zelfs een bandje, waarop hij datzelfde getuigenis uitsprak. Maar als insider, als iemand die de r.-k. leer en de r.-k. beleving van binnenuit kent, proefde ik de onwaarachtigheid van dit verhaal. Verschillende beweringen kwamen er in voor, die niet waar kónden zijn.

Ik heb toen aan een priester in Rome, die ik nog kende van vroeger, om inlichtingen gevraagd. Ik kreeg als antwoord: Paulus VI heeft wél twee broers, maar geen zus. Niet lang daarna las ik ook datzelfde bericht in L'Osservatore Romano. Ik heb daarop deze ontmaskering van Treccani in onze drie edities (de Nederlandse, Engelse en Spaanse) gepubliceerd. Sinds geruime tijd horen we echtet niets meer over dit geval en zal Treccani, naar wij vermoeden, door heel zijn levenshouding zichzelf wel ontmaskerd hebben. Want zulk een formidabele leugen verkondigen in de naam van Christus hou je onder gelovigen niet voor al te lange tijd vol; op den duur val je dan toch door de mand vanwege de gave van de onderscheiding der geesten, die in meerdere of mindere mate in de gemeenten funktioneert.

De wens de vader van de gedachte

De positieve wens kan dus de vader van de gedachte, in dit geval van een onwaarheid, zijn; maar datzelfde kan ook gebeuren met een negatieve gedachte. Wanneer we iemand niet thuis kunnen brengen in ons denksysteem, dan is er de wens dat we in zijn gedrag iets vinden, waardoor we dat kunnen rechtvaardigen. In plaats van ons af te vragen: Ben ik dan wel juist in mijn opstelling of in mijn overtuiging op dit gebied? — probeert men iets donkers in de ander te ontdekken. Een voorbeeld daarvan is Billy Graham. Het is duidelijk dat velen een zegen hebben ontvangen onder zijn prediking. Duizenden zijn daardoor tot een levensvernieuwing gekomen en bij honderden is dat ook nooit meer veranderd. Nu kunnen we wel komen aandragen met de bekende redenering: „God kan met een kromme stok rechte slagen toedienen" — en tot op zekere hoogte is dat ook beslist waar —, maar ik geloof dat het bijbelser is ons af te vragen: Waarom zie ik zo weinig vrucht op mijn prediking? Die vraag kan en moet gesteld worden, ook al onderschrijven we van ganser harte de Dordtse Leerregels over de uitverkiezende genade Gods.

Maar intussen blijven de bezwaren die we tegen Billy Graham hebben .. zoals: waarom spreekt hij zich niet duidelijk uit tegen de Wereldraad van Kerken? Waarom heeft hij ook nu niet geprotesteerd, nu de W.v.K. „Lausanne" probeert te annexeren om zo de „Evangelicals" voor zich te winnen? Is dat niet een schuldige nalatigheid, vooral ook tegenover hen die het „Covenant" van Lausanne mee ondertekend hebben?

Goed, dat zijn vragen die we hebben en ik heb die in ons novembernummer ook duidelijk geformuleerd. Maar die mogen ons er niet toe brengen om onjuiste berichten over Billy Graham te verbreiden.

Geruchten ontzenuwd over Eurofest

In dat artikel schreef ik ook: „We schrokken een beetje, toen men ons vertelde over de compromiterende verbindingen, die vóór Eurofest dreigen gelegd te worden, óm het succes van een massale opkomst te verzekeren. Als dat gedaan wordt, is men op de verkeerde weg. Dan vertrouwen we niet meer onvoorwaardelijk op de Heere, maar op onze eigen strategie, onze eigen puur-menselijke berekeningen".

Zoals u ziet, schreef ik voorwaardelijk: „Als..". Met opzet heb ik echter die geruchten gepubliceerd óm de juistheid ervan te achterhalen, want ik bemerkte dat in leidinggevende kringen deze geruchten bepalend inwerkten op hun beleid. Intussen is er gelukkig reaktie hierop gekomen en het blijkt nu, dat er vanuit de Billy Graham-organisatie geen enkele poging is of wordt ondernomen om tot zulke compromiterende verbindingen te komen met het oog op het aanstaande „Eurofest", waar Billy Graham zal spreken. Ik ben blij dat mijn artikel tot deze opheldering geleid heeft. Overigens had ik deze geruchten gehoord van twee broeders, die ik zeer hoogacht; maar ieder van ons kan zich vergissen.

…en over de Italiaanse protestanten

Er zijn echter nog andere berichten die we in Frankfurt over Billv Graham hoorden, en die nog niet bevredigend beantwoord zijn. Maar.. in december komt Billy Graham reeds voor twee dagen naar Brussel en er is een kleine kans dat er dan een perskonferentie zal gehouden worden, waarbij men hem alle vragen kan stellen, zodat dan alles tot volkomen klaarheid kan worden gebracht.

Ik vernam intussen ook de onjuistheid van een ander gerucht, dat ik ook in Frankfurt hoorde. Graham zou enige tijd geleden in Rome spreken. Het gerucht ging, dat dit niet is doorgegaan, omdat de Italiaanse protestanten zouden hebben geeist dat hij niet de paus zou bezoeken en dat Billy Graham aan die eis niet zou hebben willen voldoen. Dat blijkt echter niet waar te zijn. De reden is geweest, dat de Italiaanse protestanten zelf ervan af hebben gezien, omdat ze geen kans zagen tot zulk een eenheid te komen dat ze op behoorlijke wijze gezamenlijk iets belangrijks tot stand zouden kunnen brengen. Degenen die onze berichten over het Italiaanse protestantisme hebben gevolgd, zullen het met me eens zijn dat deze laatste verklaring veel aannemelijker is. Zelf heb ik in Lausanne een keer de afzonderlijke vergadering van de Italiaanse protestanten meegemaakt. Op tafel lag een voorstel om te komen tot een grotere eenheid via een soort Evangelische Alliantie. De hele vergadering werd erover gediskussieerd of het juist was dat dit onderwerp daar ter sprake werd gebracht, ja of nee. Het ontwerp zelf van die poging om tot grotere eenheid te komen, werd niet eens besproken. Aan het einde van deze dorre en zinloze diskussie legde de voorzitter, die ze zelf gekozen hadden, zijn funktie neer, moedeloos over zulk een tijdverspilling.

Is deze beschuldiging nog terecht?

Dezer dagen ontvingen wij een persbericht van de ICCC, waarin een open brief van Wurmbrand aan Billy Graham, waarin hij Graham beschuldigt dat hij in Lausanne geen enkel woord zou hebben gesproken ten gunste van hen die als martelaren leven onder kommunistisch bewind.

Allereerst iets over deze beschuldiging. Is die wel volkomen terecht? Op dat kongres is er een hele avond gesproken over de gemeenschap met de gelovigen in de landen, waar zij lijden onder de vervolging. Daarbij zijn herhaaldelijk de christenen achter het IJzeren Gordijn genoemd. En de volgende dag was er gelegenheid tot vasten en samen bidden om aldus de gemeenschap met de broeders en zusters achter het IJzeren Gordijn tot uitdrukking te brengen. Billy Graham was erevoorzitter van dat kongres. Hij heeft dat toch allemaal toegelaten. Is zulk een beschuldiging dan nog volkomen terecht?

Noem man en paard

Verder stond in dat persbericht nog dit citaat uit de brief van Wurmbrand: „Er waren echter naar Lausanne wel officiële kerkleiders uit Oost-Europa uitgenodigd, die relaties onderhouden met de Geheime communistische politie".

Dat is wel een zeer, zeer zware beschuldiging, die je toch tenminste moet kunnen waarmaken. Maar waarom noemt Wurmbrand dan niet de namen van deze wolven in schaapskleren, van die trawanten van de satan, die meehelpen met de atheïstische kommunisten om Gods kinderen te martelen? Hij verwijt Graham zijn stilzwijgen over het IJzeren Gordijn, terwijl hijzelf, ondanks het feit dat hij over de namen van deze verschrikkelijke kerkleiders beschikt, hen niet wil (durft) noemen. Of kent Wurmbrand die namen ook niet en is het maar een vaag vermoeden van hem? Maar je mag toch niet een medemens op grond van vage vermoedens zo zwaar beschuldigen.

Begrip én bezwaar

Ik heb alle begrip voor ds. Wurmbrand die, zoals uit zijn boeken blijkt, zo ontzettend veel om Christus' wil heeft moeten verduren van de kommunisten. Ik kan ook de achtergrond van zijn schrijven aan Graham aanvoelen. Maar ook hij is mens, en het gaat hier om de goede naam van een medemens, Billy Graham. Hoe we verder ook over Graham mogen denken, het is onbijbels, wanneer wij zulk een zware beschuldiging tegen deze mede-mens zo maar zouden aanvaarden, alleen op grond van deze vage uitingen van Wurmbrand. Daarom is ons verzoek aan broeder Wurmbrand — en we hopen dat de ICCC dit verzoek aan hem zal doorgeven — noem man en paard; ontmasker deze spionnen; ruk deze wolven openlijk de schaapskleding af. En als u dat niet kunt doen, uit dan voortaan niet meer zulke beschuldigingen, die u niet bewijzen kunt. Zo immers schaadt u zelf de goede zaak, waarvoor u terecht strijdt.

Waak in liefde over de waarheid

Waarom zoveel aandacht aan deze zaak besteedt? Niet omdat ik zonder enige reserve zou staan tegenover Graham. Dat hebt u ook wel in mijn vorig artikel bemerkt. Maar wél omdat ik in dit artikel wilde opwekken tot een onverbiddelijke liefde voor de waarheid. Laten we toch nooit vergeten, bij al de ijver voor Gods huis die ons verteert, dat de Heere beslist niet van ons verlangt dat we Zijn Koninkrijk zouden moeten verdedigen of uitbreiden met behulp van halve of hele onwaarheden en van beschuldigingen, die niet voldoende bewezen zijn. Vooral als dat onder broeders gebeurt, is dat vreselijk en kan het een oorzaak zijn dat wij mensen die op zoek zijn naar de levende God, verhinderen om tot Christus te komen, doordat wij dergelijke broeders, die een boodschap brengen die in grote lijnen bijbels is, verdacht gaan maken. De dwaling toelaten is een vreselijke verantwoording; maar het is evenzeer zonde en schuld, wanneer wij zonder voldoende bewijzen de goede naam van mede-broeders schade aandoen. Zo brengen we allerlei verdrietige verdeeldheid onder broeders en zusters van hetzelfde huis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen