Wereldraad van Kerken

„Als je tegenwoordig als blanke ergens in betwiste gebieden in Afrika reist, heb je kans dat je om wordt gebracht door een handgranaat van de Wereldraad van Kerken", zo merkte iemand snedig op tijdens een spreekbeurt. Nu zal die ene kerkelijke handgranaat als een speld in een hooiberg verdwijnen temidden van de massa's wapenen, die door kommunistisch Rusland (en China?) in dit zwarte werelddeel gepompt worden, maar deze opmerking geeft wel een scherpe situatietekening.

DEED CHRISTUS AAN POLITIEK

Is het juist dat de Gemeente van onze Here Jezus Christus, die Hij als Zijn bruid voor Zich heeft verworven door Zijn verzoenend sterven aan het kruis, zich aldus inlaat met revolutionaire bewegingen? Blijkt hieruit niet opnieuw dat de Gemeente van Christus zich niet op het terrein van de praktische politiek moet begeven? Christenen moeten aan politiek doen, maar de Gemeente moet haar Here navolgen, die op de vraag over de belasting antwoordde: „Geeft de keizer wat des keizers is, en God wat Godes is". Ik kan daarin slechts een ontwijkend antwoord zien van de Here, die geen uitspraak wilde doen over deze heel konkrete politieke vraag of de joden zich moesten verzetten tegen het gezag van de gehate Romeinse bezetter. De Gemeente moet zich beperken tot de verkondiging van het Evangelie, de oproep tot persoonlijke bekering, - en dat is het nu juist wat de kerken niet willen. Met zo'n boodschap van de noodzaak van de wedergeboorte maak je geen indruk in deze wereld. Die boodschap is beschamend voor de humaniteit, is hopenloos ouderwets.

WERELDRAAD STEUNT DIKTATORIALE REGERING EN KERK

Een andere reden, waarom het onjuist is dat de kerken zich op het terrein van de praktische politiek begeven, is dat ze aan handen en voeten gebonden zijn, althans de kerken, aangesloten bij de Wereldraad van Kerken. Daarover stond een uitstekend artikel in de Nieuwe Linie. Hans Achterhuis schreef daarin: „De kerkvorsten van het Centraal Comité van de Wereldraad van Kerken hebben hun vergadering in Addis Abeba al weer achter de rug. Zij waren de gasten van misschien de meest verstarde en reactionaire kerk ter wereld. In december hadden zij een verzoek van het bevrijdingsfront van Eritrea om regime en kerk van Ethiopië niet door hun aanwezigheid moreel te steunen, in de wind geslagen". „Het wereldraadsprogramma ter bestrijding van het racisme werd door het Centraal Comité goedgekeurd" „Ethiopië telt op 24 miljoen mensen 362 artsen. Minder dan 500.000 kinderen gaan er naar school. Het nieuws is streng gecensureerd en alle communicatiemedia zijn in handen van de staat. De overgrote meerderheid der bevolking bestaat uit kleine pachters die door de landeigenaren in een toestand van volmaakte rechteloosheid worden gehouden. Regelmatig wordt het land door opstanden geteisterd, en de laatste tijd breidt het verzet zich vanuit Eritrea, waar al jaren gevochten wordt, ook uit tot andere gebieden. De koptische kerk valt nagenoeg samen met de staat". Bovendien is de kerk één van de grootste economische machthebbers die de arbeiders die in haar dienst staan, zo mogelijk nog meer uitbuit dan de staats- en particuliere ondernemingen". „Tussen kerst en nieuwjaar bewees de Amerikaanse aanwezigheid (in Ethiopië, de grootste Amerikaanse legerbasis van heel Afrika) haar nut. Het bevrijdingsfront van Eritrea dat in een wanhopige poging de aandacht van de toekomstige bezoekers van Ethiopië te trekken, haar aktiviteiten opvoerde, werd stilgebombardeerd. Zo werd de rust van de kerkelijke vergadering in Addis Abeba gewaarborgd" (vet gedrukt door mij. H.J.H.).

En zo werd het mogelijk gemaakt dat de schenking van 200.000 dollar voor revolutionaire bewegingen door de Wereldraad werd goedgekeurd en… dat de gereformeerde kerk van Nederland met gejuich als nieuw lid werd aanvaard. Ik schaam mij in elk geval dat ik via onze kerken zo nauw betrokken ben bij deze uitbuitende en tyrannieke kerk van Ethiopië.

PROF. VEENHOF OVER RUSLAND

In Opbouw schreef prof. C. Veenhof: „Waarom keert de Wereldraad zich niet even energiek tegen deze kwaden (racisme en kolonialisme. H.J.H.) zoals ze in ons eigen werelddeel worden aangetroffen? In Europa ligt namelijk het meest kolonialistische en discriminerende rijk van de hele wereld: de Unie van Sovjetrepublieken. Iedereen kan weten dat Rusland zich in de tijd vóór en na de oorlog tot de grootste koloniale macht aller tiiden heeft ontwikkeld. Het is de Onige staat die de tweede wereldoodog gebruikt om zijn grondgebied op een enorme wijze uit te breiden, ten koste van anderen". „Voorts maakte het zich tot volstrekte beheersers van Roemenis, Hongarije, Tsjecho-Slowakije, Oast-Duitsland en het nieuwe Polen. Deze landen zijn in feite kolonien van Rusland". „En de Sovjet-Unie heeft openlijk uitgesproken - in het zgn. Breznjef-pricipe - dat het voor zich het recht opeist om ten allen tijde met militaire macht in de genoemde staten in te grijpen, als daarin naar haar overtuiging de gang van zaken niet met de communistische principes zoals zij die opvat, overeenstemt. We hebben op een gewelijke manier in Hongarije en Tsjecho-Slowakije gezien - en we zien het daar nog elke dag - wat dit neo-kolonialisme betekent. We worden er voorts - zelfs door de t.v. - mee geconfronteerd welk een Derfide rassendiscrirninatie in Rusland ten opzichte van de-joden wordt bedreven".

Het rapport „Religious Minorites in the Sovjet-Union (1960-1970)" dat werd opgesteld in opdracht van de Minority Rights Group. 36 Graven Street, London W.C. 2, beschrijft 14 vormen van discriminatie en vervoleine van christenen in de Sovjet-Unie, die officeel zijn vastrrelegd in het in Rusland geldende strafrecht. Prof. Veenhof noemt ze alle op. Hij vervolgt: „Ten aanzien van deze afschuwelljke reeds tientallen jaren durende discriminatie van loden en christenen heeft de Wereldraad gezwegen of op zeer algemene, nietszeggende wuze gesproken".

WAT IS LIE WERELDRAAD IN FEITE?

Tenslotte stelt prof. Veenhof de vraag: „Wat is de Wereldraad van Kerken feitelijk?" En het antwoord op deze vraag kan geen ander zijn dan dit: de Wereldraad is in feite het kleine Uitvoerende Comite en het Centrale Comité. De algemene vergadering van de Wereldraad, de zgn. Assemblée, vergadert slechts één maal in de zes jaar".

„Maar de belangrijke concrete besluiten worden genomen door de genoemde Comités". „Handelen deze Comités in feite niet als de representanten, als de synode, als het concilie van een wereldkerk? Zijn ze in feite niet een protestantse analogie of aequivalent bv. van de Roomse curie?".

Dit betoog van prof. Veenhof is wel bijzonder helder! Het laat zien, hoe in onze tijd steeds meer in de Wereldraad de gestalte zichtbaar wordt van de grote anti-christelijke kerk van de eindtijd.

Deze tweeslachtige, schijnheilige houding van de Wereldraad doet mij denken aan een jongen op school, die het wel aandurft om een zwakke jongen af te rammelen, maar in elkaar kruipt voor een ander die sterker is dan hij. Zo durft de Wereldraad zich wel te keren tegen de rassendiscriminatie in kleine landen zoals Portugal en Rhodesië - ook ik ben beslist tegenstander van elke vorm van rassendiscriminatie -, maar ze durven niets te zeggen tegen Rusland, want de Russisch-orthodoxe kerk is een van hun leden. En ze zeggen zo goed als niets tegen de uitroeiing van de Indianen in Zuid-Amerika, die nog steeds in volle gang is.

Nee, van zulk een schijnheilig verpolitiekt christendom wil ik niets weten.

KOLLEKTE VOOR GRANATEN EN BOMMEN

Een gedeelte van de beruchte 200.000 dollar van de Wereldraad van Kerken werd overgemaakt op: de Volksbeweging voor de bevrijding van Angola (MPLA), de Revolutionaire regering van Angola in Ballingschap (GRAE), de Nationale Unie voor totale Onafhankelijkheid van Angola (UNITA), het Mozambique Instituut van Frelimo. Van deze vrijheidsbewegingen is bekend, dat zij op allerlei wijze gebruik maken van geweld.

Laten wij meteen zeggen dat wij tegen elke vorm van kolonisatie en van rassendiskriminatie zijn en dat wij hopen dat de volkeren van Angola en Mozambique spoedig hun totale onafhankelijkheid zullen krijgen. Ons bezwaar richt zich echter tegen het feit dat via de Wereldraad van Kerken aan ons, leden van de Gemeente van Jezus Christus, geld gevraagd wordt voor deze organisaties, waarvan we heel goed weten dat dit geld indirekt gebruikt wordt voor de opvoering van het oorlogsgeweld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen