DE REFORMATIE OP WEG NAAR Rome

Ik heb het r. katholicisme pas goed leren begrijpen, sinds ik lid ben van een protestantse kerk. Ik zie n.l. heel goed, dat in het huidige protestantisme reeds dezelfde faktoren zich aan het ontwikkelen zijn, die uiteindelijk voeren zullen tot het r. katholieke stelsel. De r.k. kerk zoals zij thans is, is niet ineens ontstaan. Het is een geleidelijk steeds verder voortschrijdende afdwaling van het Evangelie geweest, een proces van eeuwen. Na vier eeuwen van protestantisme zien wij ook bij de reformatie de volgende gevaarlijke stromingen opkomen:

De kerk: instituut in plaats van gemeente

De kerk wordt steeds meer instituut in plaats van gemeente. De eenvoudige gelovige wordt steeds meer „leek" en de ambtsdragers worden steeds meer „geestelijken". Telkens groter wordt de afstand tussen de massa van de „horende kerk" en de elite van de „lerende kerk", die zich een toenemende macht toeeigent uit machtsbegeerte, terwijl die horende massa daardoor steeds minder interesse krijgt voor de zaken van de kerk en alles zoveel mogelijk op de ambtsdragers afschuift.

Vals vertrouwen op de „zaligmakende kerk"

De eenvoudige boodschap van de bekering wordt steeds minder verkondigd. De oproep tot persoonlijk geloof verslapt. De kerk neemt het geloof steeds meer over (supplet ecclesia). Wanneer men trouw lid is van de kerk, dan behoeft men zich niet veel zorgen meer te maken., Men gaat vertrouwen op „de zaligmakende kerk".

Machtspositie vanwege het sakramentenmonopolie

De sakramenten krijgen steeds meer de nadruk. Dat komt de kerk van de macht ten goede, omdat de sakramenten alleen in de handen liggen van de kerk. Men komt dan zelfs tot een leer, waarbij men predikt, dat de mens veronderstellen mag, dat hij wedergeboren en bekeerd is, als hij maar de Doop heeft ontvangen en zich dus geen of weinig zorgen meer behoeft te maken over de noodzaak van een persoonlijke bekering.

Enzovoort.

Ik zou graag over dit onderwerp een boek(je) schrijven, maar ik heb er helaas geen tijd voor.

Onze strijd tegen het r.k. totalitarisme

In sommige protestantse kerken, — dat zijn dan gewoonlijk de kerken die het meest verworden zijn tot instituut en steeds minder de kenmerken van de gemeente hebben, — wil men steeds verder samengaan met de r.k. kerk.

Allereerst beweert men in zulke kringen, dat de afzonderlijke protestant zich nooit mag richten tot de r.k. kerk. Dat moet gebeuren via de kerken.

Vervolgens mag de afzonderlijke protestant zich ook niet richten tot de afzonderlijke r. katholiek, tenzij via zijn gemeente.

Verboden: „te leggen, te hebben of aan te houden"

Zo las ik in de brochure van ds H. B. Meyboom: „HET GESPREK met hen, die van de r.k. kerk vervreemd zijn" het volgende:

„Wel moet in het he^e contact met hem of haar voor onszelf onze kÉrk op de voorgrond staan. Dat wil zeggen: wij mogen alleen dit contact leggen, hebben, aanhouden vanuit ons-lid-weten van onze kerk. De gewezen rooms katholiek is allerminst gediend met welke vorm van individualisme. (—). Daarom hebben de leden der reformatorische kerken er recht op, dat deze kerken hen aanmoedigen tot en bijstaan in dit getuigende gesprek. Hun inzicht in de stand van zaken en voorlichting gevend. De reformatorische kerken mogen en kunnen dit werk niet overlaten aan verenigingen of stichtingen" (bl. 30).

Heel deze autoritaire toon ademt een geest van kerkelijk totalitarisme. Wij, afzonderlijke gelovigen, krijgen van ds Meyboom te horen, wat we „moeten" en wat we beslist „niet mogen". Ook de stijl is geheel en al in de geest van het r.k. kerkelijk wetboek: Het is verboden om contacten „te leggen, te hebben of aan te houden" met r. katholieken, tenzij vanuit de kerk waartoe wij behoren. Het mankeert er alleen nog maar aan, dat ds. Meyboom erbij schrijft, of zijn verboden gelden op straf van het vagevuur of de hel (sub levi of sub gravi, zouden de r.k. moralisten zeggen).

Geen onbijbels collectivisme

Natuurlijk zijn ook wij tegen elke vorm van onbijbels individualisme, maar wij zijn evenzeer gekant tegen een onbijbels collectivisme, zoals Meyboom en de zijnen dat prediken. Wij erkennen ten volle het bijzondere ambt van de ambtsdragers in de kerk, maar vóór dit bijzondere ambt staat het algemene ambt van alle gelovigen, n.l. dat zij geroepen zijn tot een koninklijk priesterdom en tot profetisch getuigenis.

Gebrek aan kerkelijke ootmoed

Bovendien: in Duitsland gaat nog maar 5% van de Luthersen 's zondags naar de kerk. Over Zweden zie elders in ons blad, Maar ook in Nederland zijn er plaatselijke kerken, waar het zondagse kerkbezoek bedroevend slecht is. Bij ons in Velp is er b.v. een kerk met 9000 leden, waarvan er 's zondags nog geen 800 geregeld naar de diensten gaan.

Wanneer de leden van zulke kerken — en het zijn merkwaardig genoeg juist die kerken die het meeste de nadruk leggen op de kerk als instituut, waar het minste kerkbezoek is — steeds maar moeten spreken vanuit hun lid zijn van die kerk, dan zullen de r- katholieken al heel spoedig met het argument komen: Jullie kerk predikt: luistert naar mijn woorden, maar kijkt niet naar mijn daden. Want jullie kerk bezoekt in meerderheid niet eens de eredienst op zondag.

De kerk is toch immers geen abstrakt iets, maar wordt gevormd door de individuele leden van de kerk.

De fout achter dit alles is het gebrek aan kerkelijke ootmoed. Meyboom en de zijnen prediken wel, dat elk mens afzonderlijk nederig moet zijn, maar de kerkelijke hoogmoed en zelfvoldaanheid wordt blijkbaar goedgepraat.

Ik zou hier niet zoveel aandacht aan besteed hebben, als daar niet het droevige feit was, dat deze brochure van Meyboom het „imprimatur" (d.i. de kerkelijke goedkeuring) heeft gekregen van de Hervormde commissie voor de benadering van de gewezen r. katholieken en het Deputaatschap Reformatie-Rome der gereformeerde kerken.

Wij doen een beroep op het gelovige kerkvolk

Indien de kerken ons de strijd tegen het roomse totalitarisme willen verbieden, zoals de Duitse bisschoppen het verzet tegen het Hitlerbewind hebben afgekeurd, dan doen wij een beroep op het gelovige kerkvolk. Zij die leven bij de Bijbel, weten dat de ambtsdragers misbruik maken van hun bevoegdheid, wanneer zij gaan eisen dat men allen naar hun Schriftverklaring gaat luisteren en wanneer zij hen, die vanuit de Bijbel trachten aan te tonen dat de lerende kerk een verkeerde richting op dreigt te gaan, met boycot of andere dwangmaatregelen gaat bedreigen.

Christus is onze Here. Hij leidt de Zijnen direkt door Zijn Woord en Geest. Hij gebruikt daarbij de ambten, maar als diensten aan de gemeente. De gemeente, niet het geheel van de ambtsdragers, is de Bruid van Christus. En de ambtsdragers mogen Christus niet van Zijn enige plaats wegdringen of tussen Hem en Zijn gemeente in gaan staan.

HET SPIJT ONS,

dat we ons blad voortaan gevouwen moeten verzenden. Het groeiend aantal abonnees maakte dat noodzakelijk.

NEEF VAN PAULUS VI WERD PROTESTANT

Het Zweedse blad „Evangelii Harold" van 11 febr. 1965 meldde, dat een neef van Paulus VI, die priester was in Argentinië, aldaar is overgegaan naar een kerk van de reformatie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen