Waarom moeten we spreken over een mislukt Concilie?

Iemand stelde de vraag: Wilt u eens uiteenzetten, waarom volgens u het concilie mislukt is. Ofschoon wij meenden dat de redenen van die mislukking in onze vorige nummers behoorlijk waren ontvouwd, willen wij het hier nog eens kort doen:

1. Allereerst om formele redenen. Ik bedoel daarmee dat het concilie als zodanig mislukt is.

Prof. Berkouwer heeft terecht in zijn boek een hoofdstuk gewijd aan „Het onverwachte concilie". Hij schrijft: „Men kon n.1. vragen, of zulk een concilie nog wel nodig en zinvol was, nu de formuleringen van het primaat en de onfeilbaarheid van de paus in 1870 de voortgang der kerk in goede banen scheen te garanderen onder de leiding van de vicarus Christi". (p. 5).

Zowel door de uitholling van het dekreet over de collegialiteit van de bisschoppen door de „verklarende noot" alsook door het optreden van de paus, die lijnrecht in is gegaan tegen de overweldigende meerderheid van het concilie, moet deze vraag nu in deze zin beantwoord worden, dat een concilie inderdaad een in zichzelf overbodige zaak is geworden. De samenroeping van een concilie, die bovendien geheel aan het oordeel van de paus is overgelaten, is voortaan voor goed een kwestie van opportuniteit, taktiek of strategie geworden. Het is duidelijk geworden dat er voor een concilie geen wezenlijke plaats meer is in de r.k. kerk. Het pauselijk absolutisme heeft het concilie overbodig gemaakt.

2. Om inhoudelijke redenen.

a. Men had gehoopt dat het concilie de madht van de Romeinse curie zou kunnen teniet doen, of althans zou inperken. Dat is geheel mislukt.De curie is zegevierend uit de strijd tevoorschijn gekomen. Als kleine minderheid is zij via intriges en met behulp van de beruchte „hogerhand" erin geslaagd om haar wil aan de meerderheid op te leggen. En waar zij nu tijdens het concilie in sommige punten wat heeft moeten toegeven, krijgt de curie straks de kans om ook dat verloren terrein weer terug te winnen, als de bisschoppen weer verspreid zijn over de wereld en zij haar machtsapparaat en listigheden kan inzetten tegen de afzonderlijke bisschoppen en priesters. Overeenkomstig de leuze: „Verdeel en heers".

b. Verder heeft het concilie de kwestie van huwelijkswetgeving overgelaten (moeten overlaten?) aan een commissie, natuurlijk een curiale commissie, die de ideeën van het concilie moeten uitwerken. Nu we weten wel hoe de curie omspringt met de ideeën die het concilie heeft geuit, terwijl het zitting hield. We weten dus ook, in hoeverre de curie na de sluiting zal rekening houden met de wensen van het concilie, n.1. op geen enkele wijze.

c. Men 'had gehoopt da ter een halt zou worden toegeroepen aan de steeds verder voortschrijdende Mariaverheerlijking. Be paus heeft een nieuwe stimulans daaraan gegeven door de proklamatie van de titel: „Maria, moeder der kerk" en o.a. ook door de schenking van de gouden roos aan de Mariabedevaartplaats, Fatima.

Om deze en meerdere redenen meen ik, dat wij beslist moeten spreken van een mislukt concilie.

OPMERKELIJKE OVEREENKOMST :

1. Mgr. Canestri, hulpbisschop van de kardinaal-vicaris van het bisdom Rome, bij gelegenheid van het debat over de godsdienstvrijheid: „Neem maar eens het voorbeeld van een priester die overgaat tot het protestantisme. De reden van zo'n overgang zijn uitsluitend het geld, de eerzucht of de hoogmoed".

2. De ex-hervormde ds H. v. d. Linde in een interview in De Volkskrant: „Protestant geworden katholieken zijn ofwel vrijzinnig protestant geworden ofwel moeten eerder renegaat dan convertiet genoemd worden". (Renegaat = afvallige; convertiet = bekeerling).

En deze dr. v. d. Linde is pas benoemd tot professor in de oecumenische wetenschappen. We weten nu wel wat voor oecumene hij gaat doceren en tevens met welk een sieraad van wetenschappelijke objektiviteit de universiteit van Nijmegen nu verrijkt is.

3. Wij hebben reeds meerdere malen geschreven over het boek ,,De Pelgrim" van Michaël Serafian (een schuilnaam). Dit boek is in allerlei talen vertaald en heeft grote indruk gemaakt. De Volkskrant meende destijds dat het in grote lijnen juist zou zijn.

Thans is edhter bekend geworden ,dat achter deze naam, Serafian, een ex-priester schuil ging. En natuurlijk haast men zich nu van r.k. zijde om de schrijver zwart te maken. Niemand minder dan prof. dr. v.d. Linde opent de aanval door hem „een overspannen ex-priester" te noemen in De Bazuin van 23 dec. 1964.

Konklusie: Wanneer het er om gaat om priesters die de r.k. kerk verlaten hebben, op allerlei wijzen verdacht te maken, dan kunnen conservatieve en progressieve r. katholieken ineens al hun geschillen vergeten, al zijn die nog zo diepgaand. Dan zijn ze weer één.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen