Het concilie in Rome

Wij hebben in het verleden weinig over het concilie geschreven, omdat wij onze bladzijden niet wilden vullen met allerlei gissingen en vermoedens. Ook thans lijkt het ons beter eerst de konkrete besluiten af te wachten, voordat wij koinmentaar gaan leveren.

Wel willen wij aandacht besteden aan de deelname van prof. Berkouwer als waarnemer op het concilie.

Het verheugt ons zeer, dat prof. Berkouwer een uitnodiging heeft ontvangen om het concilie te Rome bij te wonen en dat hij die uitnodiging ook heeft aanvaard.

De boeken van prof. Berkouwer

Wij hebben grote bewondering voor de werken van prof. Berkouwer. Voor elke zoekende priester zijn zij een openbaring. Want Berkouwer geeft geen dorre academische theologie. Men merkt duidelijk de gelovige mens in deze wetenschappelijke theoloog. De positieve rijkdom van het Evangelie straalt er steeds doorheen.

En dit warme christelijke getuigenis hadden wij niet bij een protestants theoloog verwacht. Althans niet wij, de priesters van tien jaar geleden.

Wij zouden daarom een ieder die in kontakt met priesters staat, willen aanraden: Beveel de boeken van Berkouwer dringend ter lezing aan, vooral: „Conflict met Rome". Geef het desnoods aan zulk een priester ten geschenke.

Het tweeslachtige Rome

Des te vreemder is het dat deze werken van Berkouwer onder de algemene lijst van de verboden boeken vallen van can. 1399, waardoor het aan r. katholieken onder doodzonde verboden is deze boeken te lezen. (Wanneer een boek bovendien nog op de Index staat, dan belopen r. katholieken die zulk een boek lezen, ook nog de kerkelijke ban. De werken van prof. Berkouwer staan echter nog niet op de Index).

Daar zit toch wel een duidelijke tweeslachtigheid in, wanneer men iemand vriendelijk uitnodigt aan een concilie deel te nemen, terwijl men van de andere kant de lezing van zijn boeken onder doodzonde en hel verbiedt.

Wij hopen dat prof. Berkouwer de kans zal krijgen om dergelijke punten bij het concilie aanhangig te maken.

Opnieuw protestantse bijbel verboden in Nederland

Deze tweeslachtigheid van Rome komt nog meer naar voren in de volgende recensie van de r.k. „Idil-tijdingen" van 10 aug. 1962:

„HET NIEUWE TESTAMENT. Nieuwe vertaling van bet Nederlands Bijbelgenootschap met woordverklaring.

Het nieuwe van deze uitgave is de leesrooster die „hen die met het lezen van de bijbel beginnen, de weg wijst langs de hoofdlijnen van het Nieuwe Testament". De uitgevers blijken de boodschap van het Nieuwe Testament goed te verstaan. Katholieken zullen echter de eigen Willibrordsvertaling moeten blijven lezen."

Boven de recensie staat als categorie aangegeven: I 2. D.w.z. boeken, die krachtend de algemene bepaling van can. 1399 verboden zijn. (I 1 zijn de boeken die op de Index staan).

Laten wij bij onze gemeenschappelijke Bijbelverspreiding deze pijn toch niet vergeten, dat Rome ook in Nederland de protestantse Bijbelvertaling onder straf van doodzonde en hel aan de eigen mensen blijft verbieden; terwijl ze een protestant, die de r.k. Bijbel niet mee zou willen verspreiden, gebrek oecumenische instelling verwijt.

Idil in de bloemetjes

In dezelfde editie wordt een verslag gegeven van het 25-jarig jubileum van Idil. Er staat een foto in van de feestelijkheid tijdens de receptie. Daaronder: „Links van.... feliciteert ds P. Visser (Prot. Chr. Lectuurraad) pater van Leeuwen en G. Verbiest".

Ik begrijp best dat ds Visser vanwege beleefdheid verplicht was deze receptie bij te wonen, en zelfs dat hij tot op zekere hoogte van harte deze gelukwensen kon aanbieden, maar ook hem moet het wel pijn hebben gedaan, dat in dit zelfde nummer de Bijbelvertaling van ons Nederlandse Bijbelgenootschap aldus onder de verboden boeken wordt gerangschikt.

Ik zag Gods heerlijkheid

U ziet, ik ben zo'n beetje van de hak op de tak gaan springen in de grote boom van de verboden boeken. Ik ga dan nog maar even verder. In ditzelfde nummer van Idil wordt ook mijn laatste boek: „Ik zag Gods heerlijkheid" behandeld.

En.... ik kom er beter af, dan het Nieuwe Testament. Dit boek van mij valt nu eens niet onder het boekenverbod.

De recensent erkent dat dit boek „een getuigenis is over onze gemeenschap met Vader, Zoon en H. Geest, welke ons in „de geloofsovergave aan de Here Jezus" geschonken wordt." Ook dat het „zonder verdere polimiek nader ingaat op de beleving van zijn protestantse geloofshouding."

Desondanks wordt het ook nog gerangschikt onder de zwaar voorbehouden lektuur.

Het is voor onze roomse vrienden niet gauw goed: blijkbaar is het pas dan goed, wanneer we uit volle borst zingen: „Roomsen, dat zijn wij!!!" of „ Evviva il Papa!"

En om dan tenslotte toch op prof. Berkouwer terug te komen, wij wensen hem wijsheid des Geestes en profetische kracht toe. Hij moge ervan verzekerd zijn dat wij met onze gebeden bij hem zullen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen