Maria als brug...?

Ik moest eraan denken toen ik het boek Maria icoon van genade van prof.dr. A. Huijgen las en de bijbehorende studiedag over Maria bijwoonde. Wat gebeurt er als protestanten en rooms-katholieken samen spreken over Maria? Kan zij een brug slaan tussen hen en misschien zelfs ingezet worden voor het winnen van de naaste voor het geloof? Of is dat een brug te ver?

Het eerste deel van het boek heb ik met instemming gelezen, juist daar waar Maria vanuit de Schrift wordt beschreven, inclusief de beschrijving van de ontwikkeling van de oudere dogma’s over Maria. Dat is nuttig en leerzaam. Het pleidooi voor ‘meer María’ acht ik evenwel overbodig, dat gaat voorbij aan waar de Bijbel aanleiding toe geeft. Tegelijk is het goed dat door het gesprek over Maria de bezinning op de verhouding Rome en Reformatie wordt aangewakkerd.

Gods Woord alleen

Cruciaal is hierbij de basis waarop de verbinding wordt gezocht. Vanuit de Reformatie bezien kan dit niets anders zijn dan alleen Gods Woord, Zijn openbaring, in Jezus Christus. En al zoeken we in liefde naar eenheid in Hem, naar het hart van het Evangelie, naar het hart van de rooms-katholieke medemens, het kan echter nog altijd stevig botsen in leer en leven. Ook waar het gaat over Maria en de Mariadevotie. Zo zijn de Mariadogma’s van 1854 (onbevlekte ontvangenis) en 1950 (ten hemelopneming) een onoverkomelijke aantasting van de zuivere leer van de kerk. Daarin wordt de Mariadevotie - en de heidense elementen daarin – gelegitimeerd buiten de Heilige Schrift om. Het probleem daarbij is dat deze dogma’s niet los verkrijgbaar zijn maar volgens de leer van de Rooms-Katholieke Kerk ook geloofd móeten worden (Catechismus RKK, 88).

Geen brug

Als kerken van de Reformatie verwerpen we alles wat tegen Gods Woord ingaat. Ik zie daar in de leer geen brug, tenzij Rome op haar schreden terugkeert naar het Woord. Dit is niet enghartig of een Mariafobie, maar erop gericht dat God drie-enig alle eer ontvangt en Gods Woord alle ruimte en autoriteit krijgt die het verdient, óók in de geloofsbeleving. Maria mag men eren en zaligspreken naar de Schrift, maar nooit vereren of aanbidden. Evenzo verbiedt Gods Woord om overledenen aan te roepen. Hoe dierbaar ze ons ook zijn. Dus we spreken niet tót en mét, maar óver Maria. Gods Woord is het einde van alle tegenspraak boven kerkelijke, devotionele en volkse overlevering. Laten we daarbij ook ‘de paap in ons aller hart’ niet vergeten….

Mariadevotie

Dan de vraag hoe om te gaan met de volksdevotie en de geloofsbeleving van de rooms-katholieke medemens? Zij die er zelf in vast hebben gezeten of van nabij de Mariadevotie meemaken - zoals in de projectlanden van IRS - kunnen ons wijzen op de afgodische gevaren en uitwassen ervan voor het geestelijke leven. Neem broeder Toon Vanhuysse die hiervan zelf bevrijd werd en in het Maria-vererende Tongeren scherp aanvoelde wat de kracht van het ware Evangelie is. Die is gelegen in het Woord, in een boodschap die God en Jezus Christus centraal stelt! Evenzo in Polen waar Pedro Snoeijer merkt dat priesters de volksdevotie aanwakkeren en Maria in de beleving een goddelijke plek krijgt naast de Drie-eenheid, haaks op de officiële leer dat Maria geen medeverlosseres is. Waarom krijgt deze volksdevotie van ‘Rome’ zoveel ruimte? Laat het gemak van religieuze excessen er ons des te meer van weerhouden de brug van de Mariadevotie te promoten.

Zoekende zielen

En Maria als brug voor postmoderne en religieuze zoekers om hun troost te bieden? Om hen daardoor tot de kerk en het geloof te leiden? Ik meen van niet, juist omdat we onze naaste het ware heil gunnen en de liefde van Christus ons dringt. Iemand zoet houden met wat Mariadevotie, dat is hem laten rondwaden in religieuze modder. Zoekende zielen hebben spoedig de vaste grond van de waarheid van Gods Woord nodig, de rotsgrond van Zijn beloften die in Jezus Christus ja en amen zijn!

Het Lutherlied zingt: “Gods Woord houdt stand in eeuwigheid en zal geen duimbreed wijken”. Met de vrouw die ik ontmoette heb ik het onderwerp ‘Maria’ geheel links laten liggen. We zijn de Bijbel gaan lezen en zodoende heeft ze Jezus als háár Zaligmaker leren kennen. Als vanzelf verdween Maria daardoor geheel naar de achtergrond en kreeg zij weer Bijbelse proporties. Waar de zon in alle kracht schijnt, verbleekt de maan! En daar waar Gods geïnspireerde Woord kracht doet, zal Hij, Jezus Christus, alles in allen zijn. Zalig die in Hém gelooft en Hem van harte liefheeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen