Valse en vervalste geschriften

Als wij het over „kerkvaders" hebben, bedoelen wij natuurlijk hun echte geschriften, en niet de vervalsingen die eeuwen later onder hun naam verschenen zijn.

Pas op!

Die vervalsingen kunnen velerlei zijn. Wij moeten onderscheid maken tussen:

1. Authentieke boeken. Dat zijn geschriften die men betrouwbaar kan citeren, omdat ze inderdaad van de vermelde auteurs stammen.

2. Geinterpoleerde boeken. Dan heeft men iets tussen de oorspronkelijke tekst ingelast.

3. Gemutileerde boeken. Dan heeft men de tekst moedwillig veranderd, dus vervalst.

4. Dubieuze boeken. Hun herkomst is twijfelachtig. Ze bezitten daarom geen geschiedkundige waarde.

5. Valse boeken. Boeken die onder de naam van oude, bekende auteurs zijn uitgegeven, maar die in latere eeuwen geschreven zijn.

Duizenden valse geschriften

De Katholieke Encyclopedie voor Amerika geeft toe dat er duizenden valse geschriften zijn en verdeelt de werken van bijna alle kerkvaders in echte, twijfelachtige en valse geschriften. Pater J. P. Migne heeft in zijn verzameling van kerkelijke geschriften honderden boeken gepubliceerd, die volgens geschiedkundige en taalkundige geleerden als vals moeten worden beschouwd.

Typische leerstukken van de r.k. kerk, zoals het martelaarschap van de apostel Petrus in Rome (2e eeuw), de ten-hemel-opname van Maria (6e eeuw), de wereldlijke macht van de bisschop van Rome (8ste eeuw), het primaatschap van de paus (11e eeuw), de zeven sakramenten (13e eeuw) enzovoort, zijn gebaseerd op valse of vervalste geschriften van de kerkvaders.

Pseudo, pseudo, pseudo....

Het getal van de valse geschriften van de kerkvaders is groter dan de echte. R.k. geleerden spreken over Pseudo-Clemens, Pseudo-Cyprianus, Pseudo-Ambrosius, Pseudo-Athanasius, Pseudo-Augustinus, Pseudo-Isidorus, enzovoort. In de tweede en derde eeuw zijn er verschillende schrijvers geweest, die hun boeken in omloop brachten onder de naam van Clemens (Phil. 4:2). Deze valse Clementijnse geschriften, die de eerste twee delen van Migne's Griekse kerkvaders vullen, waren geschreven om de kleine kerk van Rome wat meer aanzien te geven.

Een vervalser uit de vijfde eeuw schreef vele boeken onder de naam van Dyonisius de Areopagiet, die tot aan de reformatie werkelijk aan deze bijbelse figuur (zie Hand. 17:34) werden toegeschreven. Een Ierse theoloog van de negentiende eeuw vertaalde deze boeken in het Latijn (Migne, P.L. 3; P.L. 122, 1926).

Anti-papist wordt aldus pro-paus

Om te bewijzen dat de r.k. canon van het O. Testament (d.w.z. met inbegrip van Tobia, Judith, Makabeeën enz.) juist is, halen r.k. geleerden vaak de kerkvergaderingen aan, die plaats hadden onder Paus Rama-sus (382), Paus Innocentius I (405) en Paus Gelasius I (496). Dat zijn echter allemaal vervalsingen (zie C.E. 1, 615; 3, 272).

Cyprianus, — evenals zijn voorganger Tertullianus —, drijft herhaalde malen de spot met het kerksysteem van een Pontifix Maximus, een „pater patrum", d.i. een bisschop over de bisschoppen, dus een paus. (Mansi 1, 951; 4, 430; Migne P.L. 3, 1902; 3, 1172; 4,423 enz.). In het oudste handschrift van Cyprianus lezen wij: „De andere apostelen waren inderdaad ook wat Petrus was: toegerust met dezelfde mate van waardigheid en gezag" (Migne, P.L. 4, 515). Later zijn er echter uitgaven gekomen die dezelfde tekst aldus hebben veranderd:

„De andere apostelen waren inderdaad ook wat Petrus was, maar het primaatschap was aan Petrus geschonken". De Katholieke Encyclopedie lost dit schijnbare raadsel op door eenvoudig vast te stellen: „Dit is natuurlijk een vervalsing" (C.E. 4, 585).

Uit zijn verband gerukt

Vaak wordt door de r.k. theologen een tekst van Augustinus aangehaald om het pausdom te bewijzen, nl. „Roma locuta, res finita", d.i. „Als Rome gesproken heeft, is de zaak beëindigd" (Migne, P.L. 38, 734).

Wanneer men echter deze tekst in zijn verband leest, zit er helemaal geen argument in voor het primaatschap van de bisschop van Rome. Wat was er nl. gebeurd? Afrika had meteen gereageerd tegenover de ketterij van Pelagius door duidelijk de leer van de erfzonde te formuleren. De pelagianen waren zelfs uit Afrika verbannen. Augustinus drong er op aan, dat de bisschop van Rome hetzelfde zou doen, maar Rome talmde en de pelagianen bleven in Italië hun valse leer verspreiden. Als Rome dan eindelijk naar de Afrikaanse kerk schrijft, dat ook zij zich uitgesproken had tegen de ketterij van Pelagius, slaakt Augustinus een zucht van verlichting: Nu kunnen we de zaak als beëindigd beschouwen, omdat beide kerken nu de ketterij veroordeeld hebben.

.....en vervalst

In zijn preken legt Augustinus de petra-tekst (Matth. 16:18) steeds in deze zin uit: De Kerk is niet gebouwd op een mens, maar op Christus (Migne, P.L. 32, 618; 36, 724; 38, 479, 1239). Later heeft iemand echter een preek onder de naam van Augustinus uitgegeven (no. 190), met als titel: „Over de Stoel van Petrus", waarin hij Augustinus laat zeggen: „De Here noemde Petrus de grondslag van de Kerk" (Migne, P.L. 39, 2100). Ook de r.k. geleerden van onze tijd erkennen dat die preek ten onrechte aan Augustinus werd toegeschreven. Zij erkennen ook dat evenmin van Augustinus afkomstig zijn de volgende aan hem toegeschreven werken: „Over de ten-hemel-opname van Maria" (Migne, P.L. 39, 2130), de zg. „Regel van de H. Augustinus", en ook grotere werken zoals „De ecclesiasticis dogmatibus" (Migne, P.L. 58, 979).

Vervalste uitspraak over vervalsing enzovoort

Paus Gelasius (496) zou het volgende hebben verklaard: „Het boek dat tot titel draagt „Transitus" (= hemelvaart van Maria), is een vals geschrift (Migne, P.L. 59, 162). Thans weten wij echter, dat Geiasius dat nooit gezegd heeft. Men heeft deze uitspraak ten onrechte aan hem toegeschreven.

Wij weten dat het Concilie van Nicaea (325) slechts 20 kerkregels heeft afgekondigd (Mansi 2, 635). Ook een r.k. geleerde, zoals mgr. Hefele, erkent dit.

Er zijn thans echter valse geschriften in omloop, die aan dit concilie van Nicaea 40, 60, 80 tot zelfs 84 kerkregels toeschrijven. De valse 39e kerkregel luidt: „De patriarch heeft hetzelfde gezag over al degenen die onder hem staan, als de bisschop die te Rome zetelt, het hoofd en de prins van alle patriarchen is". In de verzameling van de 84 kerkregels luidt de 39ste: „Er moeten slechts vier patriarchen zijn... en er moet een prins en hoofd over hen zijn, namelijk de Heer van de zetel van de Heilige Petrus te Rome". Niet alleen r. katholieke, maar ook protestantse auteurs hebben deze tekst aangehaald zonder er zich van bewust te zijn, dat ze vervalst is.

R.k. geschiedkundigen erkennen, dat als legenden moeten beschouwd worden wat eeuwenlang als waar geschied aan de gelovigen werd voorgehouden: de verschijning van Maria aan de H. Dominicus en daarmee de oorsprong van de rozenkrans (C.E. 13, 186), het skapulier en de verschijning van Maria aan Simon Stock op de berg Karmel (C.E. 13, 511), de Heilige Trap te Rome (C.E. 13, 455), de doek van de H. Veronika (C.E. 15, 362), de speer van de H. Longinus (C.E. 8, 774), de Mantel van Christus (C.E. 7, 400) enz.

De gehele inrichting van de r.k. kerk is gebaseerd op vervalsingen: valse brieven, valse preken, valse wonderen, valse relikwieën, valse kerkvergaderingen en valse pauselijke bullen.

Reeds in de vijfde eeuw beschuldigden Augustinus en het Afrikaanse concilie de bisschop van Rome ervan dat hij geschriften vervalst had. Zij klaagden nl. paus Zosimus aan, omdat hij de vijfde kerkregel van het concilie van Nicaea vervalst had.

Het zou te veel ruimte in beslag nemen, wanneer wij alle vervalsingen zouden bespreken, zoals de Apostolische Kerkregels, de Kerkregels van de H. Hippolytus, de Grondwet van Sylvester, de Handelingen van Sylvester, de Symmachiaanse Dokumenten enzovoort. Wij zullen echter een korte beschrijving geven van de voornaamste valse geschriften.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen