GEPREZEN ZIJ DE GENADIGE GOD

Negen jaar heb ik als priester dienst gedaan in de kloosterorde van de Capucijnen in Chili, mijn geboorteland. En in die jaren heb ik met eigen ogen kunnen vaststellen dat al die sakramenten, ceremonies en godsdienstige uiterlijkheden van de R.-K. Kerk geen enkele vrucht voortbrachten van levensheiliging. Volgens de leer van Rome schenken de sakramenten automatisch (ex opere operato = krachtens de eigen, innerlijke werkzaamheid) genade = kracht tot een leven van omvorming naar het beeld van Christus. Maar de praktijk bewijst duidelijk dat dit een loze bewering is.

Die ervaring deed ik vooral op in de biechtstoel. De biecht werd vroeger door de r.k. theologen hoog geprezen (en nu nog door deze paus) als een geweldig voorrecht dat de rooms-katholieken bezaten boven de protestanten.

Maar ik zag dat de biecht geen wedergeboorte, geen radikale innerlijke ommekeer, teweeg bracht. Integendeel, de biecht betekende een gevaar voor de christenen en vooral ook voor de ziel van de biechtvader. Die uitstalling van intieme zonden door vrouwen en meisjes aan een andere man, een priester, was een bron van verzoeking (bekoring) van weerszijden.

Ik kon de spanning van de wet van het celibaat niet langer verdragen. Ik was het niet eens met zoveel priesters, die met vrouwen leefden zonder gehuwd te zijn, terwijl ze toch de mis bleven opdragen, d.i. de zogenaamde opnieuw-tegenwoordigstelling van het reine kruisoffer van Christus. Ik sloot een burgerlijk huwelijk (een kerkelijk huwelijk werd mij niet toegestaan). Maar zodoende werd ik innerlijk gekweld, omdat ik volgens de leer van Rome voortdurend in doodzonde leefde en voor altijd verdoemd zou worden in de hel, wanneer ik zo zou komen te sterven. Bovendien was ik door het sluiten van een burgerlijk huwelijk automatisch in de kerkelijke ban. (Merkwaardig: de andere priesters die zonder een burgerlijk huwelijk met vrouwen samenleefden, waren niet in de ban).

Maar Gode zij dank! Hij heeft mij opgezocht in mijn ellende. Door het getuigenis van bekeerde ex-priesters begon ik de Bijbel te bestuderen. Tegenover dat heldere Woord van God zag ik duidelijk dat de roomse dogma's allemaal uitvindingen van mensen waren, die op geen enkele wijze in de Schrift zijn terug te vinden.

In die Bijbel las ik dat er slechts één Middelaar is tussen God en de mensen (Hand. 4:12; 1 Tim. 2:5) en dat wij slechts behouden worden van de toorn Gods door genade en geloof en niet door onze werken (Ef. 2:8-10).

En de Heere openbaarde dat ook aan mijn hart, zodat Hij mij bracht tot de gelovige overgave aan Christus. En ik ben Hem, de genadige God, daar onuitsprekelijk dankbaar voor.

Maar met droefheid denk ik aan de 700 miljoen rooms-katholieken, aan wie een vals evangelie wordt voorgehouden, de weg naar de hel; aan de 400.000 priesters, blinden die blinden leiden naar de eeuwige afgrond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen