Grootste Mariaverschijning van alle tijden?

De verschijningen hebben plaatsgevonden rondom de kerk van Maria, die aan de Koptische Kerk behoort. De eerste verschijning hadplaats op 2 april 1968, 's avonds om half negen. Wij citeren:

Plotseling trok een onverwachte beweging boven de middelste koepel van de kerk de aandacht van de vrouwen. Twee arbeiders die zich bij de garage bevonden, zetten hun mokken met thee neer en staarden in sprakeloze verbazing naar wat een „witte dame" leek, die naast het kruis op de koepel knielde. Er ontstond een opgewonden gefluister, dat overstemd werd door een kreet van onsteltenis. Een van de arbeiders, Faroek Mohammed Atwa, een Moslem, wees met een verbonden vinger (die hij de volgende dag moest laten amputeren wegens gangreen) en riep met dwingende stem, in de veronderstelling dat het een meisje was dat op het punt stond, zelfmoord te plegen: ,Juffrouw, niet springen! Niet springen!". Gedreven door een gevoel van wanhoop holde hij weg om de brandweer en de reddingsbrigade te waarschuwen, terwijl enkele van zijn collega's dwars over de straat renden om een priester, Vader Constantinus, te halen.

Op dat moment stond de vrouw op en openbaarde zich als een lichtend wezen, gekleed in een mantel van trillende lichtstralen. Een van de vrouwen beneden riep, met een schok van begrijpen: „Settena Marjam" („Onze Vrouwe Maria")…! Nauwelijks was deze kreet aan haar lippen ontsnapt, of er verscheen als uit het niets een vlucht stralende duiven, die rond de verschijning bleven zweven.

Na enige ogenblikken vervaagde het buitengewone tafereel tegen de donker wordende hemel en liet de toeschouwers verdwaasd en sprakeloos achter. De volgende ochtend, toen Faroek Atwa in het ziekenhuis kwam voor zijn operatie, bleek tot grote verbazing van de chirurg, dat de vinger volkomen genezen was. Dit was het eerste bekende wonder, dat heeft plaatsgevonden in Zeitoen.

Precies een week later kwam de volgende verschijning, daarna vond er nog een plaats en nog een en nog een, in steeds snellere opeenvolging. Het gebeurde altijd 's avonds en werd gewoonlijk voorafgegaan door mysterieuze lichtschijnsels, die al vlammend en flonkerend geruisloos boven de kerk opflitsten als een baldakijn van vallende sterren. Een toeschouwer beschreef dit als een „regen van lichtdiamanten". Enkele minuten later verscheen dan een formatie van stralende duiven, die rond de in het licht badende kerk vlogen. Ooggetuigen beschreven ze als „vreemde op vogels lijkende wezens van licht" die met een verbazingwekkende snelheid vlogen, zonder echter hun vleugels te bewegen. Ze handhaafden steeds een bepaalde formatie en verdwenen daarna als smeltende sneeuwvlokken. Kort daarop overspoelde een explosie van licht het dak van de kerk. Terwijl dit zwakker werd vormde het zich tot de stralende gestalte van Onze Lieve Vrouw. Ze werd altijd gezien in een lang wit kleed met een sluier van blauw-wit licht. De eerbiedige toeschouwers beneden konden zelfs haar gewaad zien bewegen in de warme nachtelijke bries. Een duizelingwekkende stralenkrans scheen om haar hoofd. Haar uitstraling was zo intens, dat het bijna onmogelijk was, haar trekken te onderscheiden. Ze scheen met overweldigende glans, als de zon in menselijke gedaante, zodat de kerk baadde in een glorierijke weelde van licht. De verschijning zweefde moeiteloos over de koepels en groette en boog naar de smekende menigte die opeen gedrongen en samengedrukt rond de kerk stond. Soms verscheen Ze boven of tussen de palmbomen op de binnenplaats van de kerk, of steeg op in een bol van licht uit een van de vier hoekkoepels of de middelste koepel van de kerk, of van onder de stenen steunbogen daarvan.

Het nieuws van de visioenen verspreidde zich als een lopend vuurtje door Egypte. Het veroorzaakte een golf van opwinding en trok enorme massa's Christenen, Joden, Moslems en ongelovigen naar Zeitoen om de verschijningen van dichtbij gade te slaan. Na enkele weken kwamen er menigten van rond de 250.000 mensen 's avonds bijeen en de daaruit voortvloeiende verkeersopstoppingen dreigden zelfs Caïro lam te leggen. Bij elke verschijning steeg een oorverdovende kreet uit de onstuimige, vele duizenden mensen tellende menigte op, die rond de in het licht badende kerk had postgevat: „Wij geloven in U, heilige Maria…! - Wij erkennen U, Heilige Maria…!" Grote aantallen Moslems die op hun bidmatjes gebeden aanhaalden uit de Koran ter ere van Maria, verhieven hun stemmen in vurige hymnen (het is goed, hier te bedenken, dat de Islam Maria vereert als de Moeder van Jesus, wiens Godheid zij echter niet aanvaard* - Red.). Anderen baden eensgezind met Katholieken, Kopten en Protestanten - de eerste keer in de geschiedenis, dat Christenen en Moslems in groten getale tesamen baden.

De Verschijning beantwoordde de groet van de opeengepakte mensenmassa altijd met een gebaar van haar hand. Regelmatig stak Zij de menigte een olijftak toe, wat een kreet van extatische vreugde teweegbracht. De menigte werd zo groot dat, om meer ruimte te scheppen de autoriteiten moesten gelasten de garage af te breken, die de hele zuidkant van de kerk in beslag nam. Een aantal palmbomen in de buurt van de kerk moesten worden omgekapt of gesnoeid, om ongelukken te voorkomen wanneer mensen in de bomen klommen om de visioenen beter te kunnen zien.

Zo nu en dan konden de mensen rond het visioen golvende, rode, naar wierook ruikende wolken zien opstijgen. De Koptische bisschop Gregorius getuigde van zo'n gebeurtenis: „Vanuit de gesloten gebrandschilderde ramen van de koepel kwamen zulke wolken van wierook, dat er om dit te veroorzaken miljoenen vaten vol wierook nodig zouden zijn geweest."

Vanaf midden april tot ver in mei bereikten de visioenen een crescendo van glorieuze schoonheid, alsof de hemelen zich hadden geopend boven de kerk van Zeitoen. Bisschop Gregorius, prelaat voor de Hogere Studies, Koptische Cultuur en Wetenschappelijk Onderzoek, gaf hiervan een levendige beschrijving:

„Deze gebeurtenissen hebben in het verleden, noch in het Oosten, noch in het Westen haars gelijke gevonden. De Heilige Maagd is sinds april 1968 in heel veel verschillende gedaanten verschenen… De meest glorierijke visioenen hebben plaatsgevonden tussen 27 april en 15 mei. Voordat het visioen kwam verschenen er vogels, die leken op duiven - ik weet niet wat voor vogels het waren - in verschillende formaties. Soms zag men er twee op de koepel, alsof ze daaruit waren gekomen. Maar de koepel is gesloten, de ramen ervan gaan niet open. Soms zag men ze in oostelijke richting vliegen, daarna omkeren en verder gaan in westelijke richting en terwijl men toekeek verdwenen ze ineens. Ik herinner me vooral 9 juni, de verjaardag van Onze Lieve Vrouw (volgens de koptische kalender), toen ik in Zeitoen was en er twee duiven zag, heel wit, heel helder, lichtend en licht uitstralend… Ze gingen over in dunne wolkenflarden en het leek, alsof ze de hemel binnengingen. Ze slaan niet met hun vleugels, maar zweven. Ze verschijnen in een flits en verdwijnen op dezelfde manier.

Zelfs nog tekenender was de beschrijving die bisschop Athanasius van Beni Soueiff aan Broeder Palmer gaf; deze bisschop was persoonlijk door de Koptische Paus naar Zeitoen gezonden, om een diepgaand onderzoek in deze zaak in te stellen: Plotseling stond Ze daar, haar hele gestalte. De menigte was enorm. Het was te moeilijk om tussen de mensen door te komen, maar ik probeerde het en worstelde mezelf erdoor tot voor de plaats waar de gestalte zich bevond. Daar stond Ze, vijf of zes meter boven de koepel, hoog in de lucht, helemaal, als een lichtgevend beeld, maar niet zo stijf. Haar kleren en haar lichaam bewogen. Het was zeer moeilijk, voortdurend vlak voor de gestalte te blijven staan, omdat de golvende mensenmassa aan alle kanten tegen me opdrong…

Onze Lieve Vrouw keek naar het noorden; Ze wuifde met haar hand, Ze zegende de mensen, soms in de richting waar wij ons bevonden. Haar kleren golfden in de wind. Ze was zeer stil, in volle glorie. Het was heel bovennatuurlijk en zeer, zeer hemels… Sommige mensen zegden gebeden op uit de Koran, sommigen (Grieken) baden in het Grieks, anderen zongen koptische hymnen. Het was iets dat boven het menselijk bevattingsvermogen uitsteeg, dat me aantrok en me veroverde.

Tijdens een andere nacht bezocht ik de kerk. Ik nam de sleutel van de deur, draaide deze om in het slot, ging naar binnen en sloot daarna de deur van binnen af. Terwijl ik op de trap stond die leidde van de tweede verdieping naar de bovenste, sloeg ik mijn ogen op naar het plafond, of naar de middelste koepel. Niemand kon me zien. Ik beefde over mijn hele lichaam en hield me vast aan de trap.

Ik voelde dat hier iets ongewoons was. Ik bad: „Heilige Maagd Maria, indien U hier aanwezig bent, laat me U dan zien, zodat ik U kan aanbidden". Toen hoorde ik mensen roepen. Ik haastte me naar buiten en zag de Heilige Maagd op 'n meter afstand van de plaats waar ik had gestaan.

Wat onverklaarbaar is, is dat slechts een paar overzeese nieuwsbladen de moeite hebben genomen, melding te maken van deze ongehoorde gebeurtenissen. Dat deden o.a.: The Times (Londen, 6 mei), Le Figaro (Parijs, 5 mei), The New York Times (New York, 5 mei) en verschillende kleinere lokale bladen.

Tezelfdertijd kwam er een bevestiging van de verschijningen door de Egyptische regering. De directeur van het Algemeen Publikatie- en Klachtenbureau legde het volgende rapport voor aan Zijne Excellentie Minister Dr. Hafez Ghanem: „De officiële onderzoekingen zijn uitgevoerd, met als resultaat dat het als een vaststaand feit kan worden beschouwd, dat de Heilige Maagd is verschenen boven de Koptische Orthodoxe kerk in Zeitoen, in een duidelijke, heldere gestalte, die gezien werd door iedereen die daar bij de kerk tegenwoordig was, zowel Christenen als Moslims". De regering voegde hier nog aan toe, dat de mogelijkheid van fraude onderzocht is geweest en dat de vrees daarvoor volkomen ongegrond was gebleken.

ONS KOMMENTAAR:

1. Twee dingen verbaasden mij zeer bij het lezen van dit verhaal in het februarinummer van „Katholieke Stemmen": allereerst dat wanneer Maria bedoeld is, „Ze" en „Haar" met een hoofdletter worden geschreven. Tot nog toe was het in het christendom, ook in de R.-K. Kerk, gewoonte om de persoonlijke voornaamwoorden zoals „Hij" en „Hem" slechts met een hoofdletter te schrijven, wanneer daarmee God Zelf (en dus ook Jezus Christus) werd aangeduid. Is dit niet een teken dat de Maria-verering steeds meer plaats gaat maken voor Mariaaanbidding en dat zij steeds meer vergoddelijkt wordt?

Nóg meer verbaasde het mij dat bisschop Athanasius tot Maria zou hebben gezegd: „Laat me U zien, zodat ik U kan aanbidden". In de R.-K. Kerk, althans zeker van Nederland, heeft men steeds tegenover de protestanten er met nadruk op gewezen: Wij aanbidden Maria niet, wij vereren haar slechts. (Het is daarom jammer dat protestanten toch telkens weer aan rooms-katholieken Mariaaanbidding verwijten. Ook Els Nannen doet dat in haar gestencilde brochure over het rooms-katholicisme. Daardoor verliest men de geloofwaardigheid tegenover rooms-katholieken).

In het maartnummer verscheen echter een rectificatie van de redaktie: „Het zetduiveltje heeft toegeslagen. Men „aanbidt" Maria natuurlijk niet. F. Johnston, de auteur, heeft hier in het Engels: give witness, zodat de Nederlandse zin moet luiden: zodat ik van U kan getuigen".

Ver-spreken, ver-waarlozen, ver-zuimen enz.

Ik moet nu iets zeggen over de „Fehlleistungen" zoals je ver-spreken, je ver-gissen, iets ver-geten enzovoorts. De dieptezielkunde heeft voldoende aangetoond dat in al die gevallen bijna altijd het onderbewustzijn zulk een Fehlleistung veroorzaakt heeft.

Enkele voorbeelden. Wanneer iemand ergens op bezoek is, en hij laat iets liggen (vergeet het mee te nemen), dan is dat heel vaak een uitdrukking van het onderbewustzijn dat men er graag terugkomt. Een voorzitter die aan het begin van de vergadering zegt: „Hiermee verklaar ik de vergadering voor gesloten", heeft blijkbaar erg tegen die vergadering opgezien. Hij mocht dat natuurlijk niet laten merken, maar zijn onderbewuste wens dat die vergadering maar gauw achter de rug zou zijn, heeft gediend als verspreekduiveltje.

Een ander voorbeeld gaf Wim Kan. Een krant had moeten schrijven: „De ministerpresident lag met een Lichte griep op bed", maar het zetduiveltje zorgde ervoor dat er kwam te staan:" … lag met een lichte griet op bed".

Wat was er in het onderbewustzijn van de zetter die hem deze fout deed maken: een tegenzin in de ministerpresident? Eigen onderdrukte begeerten? Of?

Hij kreeg opdracht in de eerstkomende editie deze rectificatie te schrijven: „De hoofdredakteur biedt zijn verontschuldiging aan voor…". In plaats daarvan kwam er te staan: „De hoofdredakteut…". Het is duidelijk dat de zetter dat maar onzin, geteut, vond dat de hoofdredakteur zijn verontschuldiging aanbood voor een eenvoudige zetfout. Maar… zo onschuldig waren die zetfouten niet. Ze gaven iets weer van de onderbewuste tendenzen van de zetter.

Zo meen ik dat we ook de vergissing van Katholieke Stemmen dieper moeten duiden. In de eerste plaats ging het niet om een zetduiveltje, maar een vertaaiduiveltje. Heeft de eindredaktie die onjuiste vertaling dan niet opgemerkt? Daaruit meen ik te moeten opmaken dat de tendens naar Maria-aanbidding in plaats van Maria-verering reeds heel diep vast zit in het onderbewustzijn van veel roomskatholieke priesters. ,»Katholieke Stemmen", is een blad van zeer verontruste, konservatieve rooms-katholieken.

Waarom publiceert „Katholieke Stemmen" dit NU?

2. Het zal menigeen verbaasd hebben dat het bericht over deze opzienbarende Mariaverschijningen nauwelijks de wereldpers heeft bereikt.

Redenen daarvoor: het betrof hier Egypte, een land dat wel vanwege de politiek, maar niet vanwege de religie de aandacht trok en trekt. Maar de belangrijkste reden zal zijn geweest: de terughoudende reaktie van de R.-K. Kerk. Wanneer de R.-K. Kerk zich daarachter had gesteld, dan zou dit bericht zeker de voorpagina's van de wereldpers gehaald hebben.

Waarom nam de R.-K. Kerk deze gereserveerde houding aan? Dat is volkomen duidelijk.

Tot nog toe werden de Maria-verschijningen, vooral van Lourdes en Fatima, gebruikt als een bewijs dat de R.-K. Kerk de enige ware kerk van Christus is, want Maria, de moeder des Heeren, verwaardigt zich blijkbaar niet om aan protestanten te verschijnen.

Dat argument wordt volkomen te niet gedaan door deze verschijningen in een schismatieke kerk. Volgens het rooms-katholiek kerkelijke recht zijn alle schismatieken in de kerkelijke ban; ze moeten officieel als „eerlozen" gebrandmerkt worden (canon 2314). „Het is verboden de sacramenten toe te dienen aan ketters of schismatieken, ook wanneer ze te goeder trouw dwalen en om de sacramenten vragen, tenzij ze eerst hun dwalingen verworpen en zich met de Kerk (bedoeld is: de R.-K. Kerk H.J.H.) verzoend hebben" (Canon 731 par. 2)

Veel rooms-katholieken zouden het niet meer begrijpen: Hun kerk verbiedt de sacramenten aan de schismatieken, doet hen in de ban en verklaart hen eerloos, terwijl Maria aan hen verschijnt in een luister, groter dan ooit bij een verschijning in de R.-K. Kerk.

Waarom heeft „Katholieke Stemmen" dan tóch dit alles nu, ruim 10 jaar later, gepubliceerd? misschien om de ook in rooms-katholieke kringen enigszins tanende Mariaverering nieuw leven in te blazen?

Bedrog van de duivel?

3. Hoe moeten wij, christenen die uit het Woord Gods willen leven, dit verklaren? Aangenomen dat er geen fraude in het spel is, blijven er twee verklaringen mogelijk. De eerste is dat het een zaak van collectieve hallucinatie was. Dat lijkt mij echter moeilijk aan te nemen. De verschijningen hebben zo lang geduurd en zijn door zoveel mensen waargenomen, dat hallucinatie niet erg waarschijnlijk is.

Er blijft maar één mogelijkheid over en dat is: dit is demonisch bedrog. Paulus stelt aan de Galaten die zich van het eenvoudige Evangelie hadden laten afbrengen, de vraag: Wie heeft u betoverd, d.i. wie heeft u behekst? (Gal. 3:1).

We lezen in Openb. 17 over een vrouw, de moeder van alle hoeren, die gezeten is op een scharlakenrood beest en die verbazingwekkende dingen doet. Hebben we hier niet te maken met een van die verbazingwekkende manifestaties? En zou dit niet één van de tekenen kunnen zijn dat we in de eindtijd leven en dat de dingen die we lezen in het Boek Openbaring, misschien spoedig in vervulling gaan?

De rooms-katholieken zullen vragen: Maar waarom denkt u niet aan een derde mogelijkheid nl. dat het echt Maria zou zijn, die in opdracht van haar Zoon hier op aarde zou verschijnen?

Wij moeten deze mogelijkheid met alle beslistheid uitsluiten op grond van de Bijbel zelf. Tijdens Zijn aardse leven heeft Jezus elke interventie van Zijn moeder in de Evangelieverkondiging radikaal afgewezen, soms zelfs op een manier die enigszins pijnlijk voor Maria moet zijn geweest; b.v. op de bruiloft van Kana antwoordt Jezus aan Maria, toen die op voorzichtige manier Hem meende opmerkzaam te moeten maken op het opraken van de wijn: „Vrouw, is dat soms uw zaak?" (Joh. 2 : 4 R.-K. Vert.).

En nooit heeft Jezus ook maar enigszins erop gezinspeeld dat Hij na Zijn hemelvaart een andere houding zou aannemen tegenover Maria en haar zelfs dé centrale plaats in Zijn gemeente hier op aarde zou schenken. En geen enkele van de apostelen heeft ook maar iets in die richting gezegd nl. dat wij Maria zouden mogen en moeten aanroepen, omdat Christus haar zou hebben aangesteld tot middelares van alle genaden.

Om deze en om nog veel meer redenen moeten wij die derde mogelijkheid beslist uitsluiten. Dan zou de Bijbel voor ons niet meer betrouwbaar blijken te zijn. Dan zouden we zelfs het voorbeeld van Christus zoals ons dat in de Evangeliën wordt beschreven, op zulk een belangrijk punt niet meer kunnen volgen. Dan zouden we in wezen de Christus der Schriften kwijt zijn en ons moeten toevertrouwen aan de beweringen, de zinsbegoochelingen, de fantasieën, de redeneringen van mensen, die even zondig zijn als wij.

Ik weet dat dit hard is voor rooms-katholieken (en voor leden van de Koptische Kerk van Egypte, wanneer die dat ooit zouden lezen), maar wij kunnen niet anders.

Terug naar het R.-K. exorcisme?

Mej. Nannen zegt in haar brochure „Van occultisme naar bevrijding" (een brochure die ik iedereen ontraad vanwege de goedkope bangmakerij voor demonen op elke bladzijde) dat je bij verhuizing je nieuwe huis of kamer bewust aan God moet opdragen, omdat het okkult besmet kan zijn geweest door de vorige bewoners. Je moet een zielzorger te hulp roepen, die „de machten der duisternis gebiedt die plaats te verlaten" (pag. 51).

Dat deed mij denken aan de zegen van de huizen door de priesters (ik heb dat ook vroeger gedaan) met wijwater. En dat water moest eerst door exorcisme van de macht van de duivel bevrijd worden. Moeten we daarnaar terugkeren?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen