Levend gemaakt...

Het was op een woensdag toen ik Heen telefoontje kreeg van een dame die me vroeg of ik even kon langskomen bij haar vader. Het was dringend, want hij was ernstig ziek en bijna stervende.

Diezelfde dag nog ben ik erheen gegaan, nadat ik eerst de knieën heb gebogen voor de Heere God en heb gevraagd: "Heere, ik weet niet wat ik zeggen moet. Het is alles zo ingrijpend… Wilt U deze ontmoeting leiden en zegenend Wilt U spreken tot zijn zieR" Zo ben ik in afhankelijkheid van de Heere gaan aanbellen bij de Astridlaan 17.

Onmiddellijk kon ik bij de zieke op de kamer. Wij kenden elkaar nog van de tijd dat hij het dak van ons huis in Eigenbilzen had hersteld.

“Bèrke (Hubert), het gaat moeilijk, zie ik." "Ja Toon, het gaat niet meer. Ik ben op. Helemaal op. Maar ik ben bijzonder blij dat je gekomen bent! Ik wilde je zo graag spreken…" Ik zette me naast hem op het bed. Hij was immers sterk verzwakt en ook zijn stem gaf niet meer het krachtige geluid van voordien. Toen heeft Bèrke zijn hele leven opengelegd. Hij kende maar geen rust. Hij had immers zo veel verkeerd gedaan. "Er is geen kwaad te bedenken dat ik niet heb gedaan…" Toen volgde een ontroerend moment van oprechte schuldbelijdenis. Onder tranen heeft hij zijn zonden beleden voor het aangezicht van de Heere God. Heerlijk was het moment toen ik hem in de Naam van Jezus Christus mocht verzekeren van volkomen vergeving van zonden.

Samen hebben we gebeden en gedankt. Samen hebben we in de Bijbel gelezen en werden we gesterkt door het Woord Zijner genade: "Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid." Rust en vrede in Christus werden zijn deel! Leven, eeuwig leven in Jezus Christus mocht hij uit genade ontvangen. Wat een wonder. Onuitsprekelijk groot is Gods liefde! Het heerlijke geluid van Gods stem klonk ons toe toen we in de Efezebrief lazen:

"God, Die rijk is in barmhartigheid, door Zijn grote liefde, waarmede Hij ons heeft liefgehad, ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus" (Ef. 2:4 en 5).

Zo ben ik daar weggegaan met de zekerheid in het hart dat Bèrke vertoeven mag in de Schuilplaats bij zijn God. Om de twee dagen liep ik nog even langs, om samen te bidden en een klein stukje uit de Bijbel te lezen. Het deed hem zo goed!

Op zondag 9 februari is Bèrke overleden. In volkomen rust en overgave aan de Heere God. Vrijdag 14 februari mocht ik de begrafenisdienst leiden en vanuit het Johannes-evangelie een vertroostend woord spreken. Bèrke mag nu veilig thuis zijn bij zijn Heiland.

De Heere God heeft Zijn Woord Drijkelijk gezegend. Bèrkes vrouw en kinderen zijn naar aanleiding van dit ingrijpende gebeuren naar de kerk gekomen om er de eredienst bij te wonen. Tot op heden mag ik een oprechte trouw en een sterk verlangen proeven. Wat mogen wij de Heere God dankbaar zijn dat Hij deze familie zo diep heeft aangeraakt door Zijn Woord en Geest en ze geleid heeft op die heerlijke weg ten leven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen