is het heerlijk om te biechten?

Wanneer wij vroeger de r.-katholieken ertoe trachtten te brengen regelmatig doodzonden te biechten, zoals de kerk dat van hen eiste, dan kwamen steevast de protestanten opdraven. Dan werd gezegd: De protestanten zouden heel graag de biecht terug hebben, maar niemand stelt vertrouwen in een dominee omdat hij getrouwd is. Waardeer dus de grote gave van de biecht".

Wij konden dat rustig beweren, omdat er geen enkele protestant in de kerk aanwezig was om dat tegen te spreken. We konden zelfs dominees citeren, die wel eens iets in deze richting geschreven hadden, maar zonder daarbij te vermelden dat die dominees dezelfde biecht beoogden als in de r.-k. kerk geleerd werd nl. als een verplichting tot het opsommen van de zonden als noodzakelijke voorwaarde voor de vergeving daarvan.

Thans wordt die verplichting om de doodzonden te biechten niet of nauwelijks nog geleerd in Nederland, hoewel Rome die verplichting nog niet heeft opgeheven en in andere landen de roomskatholieken nog steeds met de hel bedreigd worden, wanneer ze hun doodzonden - daaronder behoren bv. alle zonden op sexueel gebied - niet aan een priester zouden willen belijden en dat met de juiste soort van die zonde, met de omstandigheden die die zonde van soort veranderen, en met het juiste aantal.

We zien nu echter in Nederland dat, sinds de belijdenis van de zonden in de biechtstoel niet of nauwelijks nog geeist wordt, er maar heel weinig gebruik wordt gemaakt van dat „heerlijke" voorrecht van de verplichte biecht.

Zelfs niet met Pasen.

We lazen hierover in „Dagblad voor Noord-Limburg": Paasbiecht en verkiezing. „Het is met de paasbiecht hetzelfde als met de verkiezing: het is niet meer verplicht, maar het is wel aan te bevelen. Men is ervan geschrokken dat laast maar twee van de drie kiesgerechtigden zijn gaan stemmen. Men schrikt er niet van, dat zo weinigen ter gelegenheid van het Paasfeest gaan biechten. Dat komt omdat voor het stemmen nog ieder op zijn beurt apart in het hokje moet; daar is nog geen ontkomen aan. Maar dat hoeft men niet meer, om zijn spijt over zijn zonden te betuigen. Dat kan ook gezamenlijk gebeuren in een boeteviering. Dat is wel zo gemakkelijk en zo goed.

De priester is dan zo vriendelijk om namens alle aanwezigen op te sommen, waaraan het allemaal in het verleden ontbroken heeft. Allen betuigen dan, in één adem hun spijt daarover en dan schenkt de priester met één groot en breed gebaar aan allen vergiffenis".

Wel zo gemakkelijk

Ja, dat is het inderdaad. Als je op zulk een goedkope manier vergeving van je zonden krijgt, dan kun je je alleen maar met verbazing afvragen: Waarom heeft God dan Zijn eigen Zoon gegeven om op een vreselijke manier voor onze zonden te sterven? Als je naar het kruis kijkt, dan kun je toch onmogelijk meer geloven dat God er luchtigjes over heen gaat en tevreden is als allen in één adem openlijk spijt betuigen over de zonden, waarop dan de priester met één groot en breed gebaar aan allen vergiffenis schenkt.

Overigens gebeurt het in sommige protestantse kerken op bijna dezelfde wijze. Daar heb je ook een schuldbelijdenis en een daarop volgende genadeverkondiging door de predikant.

Ik heb dat altijd zeer gevaarlijk gevonden, vooral nu men in onze tijd daar vaste formules voor is gaan invoeren. Dan werkt de kerk het zelf in de hand dat onze mensen gaan denken, dat God niet méér van ons vraagt dan zulk een openlijke schuldbelijdenis, die als een onderdeel is ingebouwd in het liturgisch geheel. Maar met nadruk wil ik verkondigen, dat God daar niet mee tevreden is. Als God ons tot bekering heeft gebracht, dan is die schuldbelijdenis diep-persoonlijk. Dan zijn we daar zo gauw niet mee klaar en dan weten we dat we ons ook innerlijk van de zonde moeten vrijmaken en heel duidelijk „neen" moeten zeggen tegen het verkeerde in ons. En als we wel menen dat we op zulk een manier met God kunnen omgaan, dan is het duidelijk dat we niet wedergeboren zijn, want dan hebben we de ernst van de zonde én van de genade niet begrepen.

ATTENTIE!

Midden oktober hopen wij het nieuwe kantoorpand in gebruik te nemen. In het volgende nummer komen wij daar uitgebreid op terug.

Bij het ter perse gaan van dit nummer kunnen wij nog niet de juiste datum van ingebruikneming noemen.

Als u dit nummer ontvangt is het dus wel zover.

Voor de administratie geldt dan een ander adres. Wij verwijzen u naar pag. 2 van dit nummer voor de juiste gegevens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen