De zwaarste bede

"Vader, dat Uw wil geschiede", 't Is een bede, o zo klein.

Maar zou voor het mensenharte Wel één bede zwaarder zijn?

Staan wij aan een stervenssponde,

Blikken w' in een groeve neer.

't Is zo moeilijk dan te zeggen:

"Dat Uw wil geschiede, Heer'!"

Of, wij zetten onze lippen

Aan de beker van geluk.

Doch één teug is slechts gedronken

En, daar ligt hij, ledig, stuk.

Wordt het nacht dan om ons henen,

Kennen wij geen vreugde meer,

't Is zo moeilijk dan te zeggen:

"Dat Uw wil geschiede, Heer'!"

Of, wij liggen weken, maanden

Stil maar neder, uitgeput.

Onze dagen glijden henen

Traag en langzaam, zonder nut.

Is de wil dan vaak zo krachtig,

Maar het lichaam zwak en teer.

't Is zo moeilijk dan te zeggen:

"Dat Uw wil geschiede, Heer'!"

Of, maar neen, ik ga niet verder.

Is er niet zo heel veel smart

Die in stilte wordt geleden

In het diepst van 't eigen hart?

Menigmaal bij 't eenzaam strijden

Zinkt de ziele moedeloos neer.

En het wil niet van de lippen:

"Dat Uw wil geschiede, Heer'!"

En toch, arm, verslagen harte,

Wat g' ook in uw leven mist,

Leg het veilig in Gods Handen,

Hij heeft Zich nog nooit vergist!

Aan Zijn liefde nimmer twijf'len,

Dat geeft rust, dat geeft moed.

Toch te zeggen, zij 't ook staam'lend:

"Heer', Uw wil is altijd goed".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen