VERBLIJDT U …

De brief aan de Philippenzen wordt wel de blijdschapsbrief genoemd, omdat daarin zo vaak de oproep tot de blijdschap in doorklinkt. En inderdaad Paulus geeft daarin vele redenen, waarom een christen blij moet zijn. We noemen er enkele.

„…met blijdschap het gebed doende" (1:4). Inderdaad, bidden is vreugde. Bidden is verzadiging van de ziel, want in het gebed heb je gemeenschap met de bron van de eeuwige vreugde.

„…vertrouwende dat Hij die in u een goed werk begonnen is" (1:6). Er zijn er die altijd zitten te zuchten om de heilszekerheid. Zou het niet goed zijn als ze ook eens zich verblijdden om het werk dat de Heere reeds in hen begonnen is? Dat verlangen naar de rust in God, die hunkering naar Zijn vergevende, liefdevolle nabijheid, komt niet voort uit uw eigen bedorven natuur. Dat is het werk van God in u. Verblijdt u daarover.

„Hetgeen aan mij is geschied, is meer tot bevordering van het Evangelie gekomen" Had Paulus niet alle reden om in de put te zitten? Ze hadden hem van zijn vrijheid beroofd. Hoe zou het Evangelie nu verbreid moeten worden? Maar Paulus weet dat God alle dingen ten goede doet medewerken voor hen die Hem liefhebben (Rom. 8:28). Hij wist ook dat het Woord Gods niet geboeid is, niet in de kluisters geslagen kan worden (2 Tim. 2:9). Dat zag hij voor ogen: zijn gevangenschap diende juist tot verbreiding van het Evangelie. Daarom moeten ook wij niet tegen de donkere dingen zitten aan te kijken. Een kind Gods kan altijd een lichtpuntje ontdekken. Daarom: verblijdt u.

„Wat dan?" (1:18). Paulus had in de voorafgaande verzen gezeed dat anderen het Evangelie verkondigden met bijoogmerken, zelfs met de bedoeling zijn gevangenschap zwaar te maken. Maar wat doet dat er toe? zo roept hij uit. „Nochtans wordt Christus verkondigd … en daarin verblijd ik mij".

„Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin" (1:21). Wat een zonnig humeur moet je wel krijgen, wanneer je alles zo bekijkt! Dan kun je eigenlijk nooit met het verkeerde been uit bed stappen. En als je dat toch een keer doet, dan hoef je je maar even te realiseren dat het leven weer voor je staat, dat is Christus, om nieuwe reden van blijdschap te vinden voor de komende dag. En als je ziek bent, misschien zelfs ten dode, ook dan kun je met Paulus juichen: „Het sterven is voor mij gewin", want daarna zal ik mijn Geliefde aanschouwen van aangezicht tot aangeicht (1 Kor. 13:12).

„Dit vertrouw en weet ik dat ik zal blijven en met u zal verblijven tot uw bevordering en blijdschap des geloofs" (1:25). In dit vers staan verschillende redenen van vreugde:

1. de vreugde van de gemeenschap der heiligen: „ik zal met u verblijven", het samen zich verblijden in de Heere; 2. dat hij (en wij) voor de anderen mogen dienen tot opbouw van hun (en ons) geloof; 3. dat uit deze groei van het geloof ook groei van de vreugde ontstaat.

Wat een redenen tot vreugde, alleen reeds in het eerste hoofdstuk! Bestudeer verder zelf deze brief en u zult nog wel meer redenen tot blijdschap vinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen