een les uit de geschiedenis

De Bijbel is onze eigenlijke norm voor leer en leven. Maar toch kan de geschiedenis ons veel leren. Als de ziele luistert, fluistert ook de voorbije tijd haar taal.

De christenen uit de Joden hebben er angstvallig voor gewaakt om de band met het officiële Jodendom niet te breken. Men vermeed zoveel mogelijk de antithese. Als Paulus de laatste keer in Jeruzalem komt, neemt hij, op verzoek van de oudsten te Jeruzalem, alsook van Jacobus, de kosten op zich voor de aflossing van de belofte van vier mannen, die als nazireeërs het haar hadden laten groeien. 'Dan zullen allen bemerken... dat gij ook zelf mede gaat in de onderhouding der wet' (Hand. 21 : 24).

Deze jodenchristenen hoopten op de bekering van heel Israël tot het Christendom. Zij wilden onopgemerkt in het jodendom penetreren. Onder geen voorwaarde wilden zij de strijd met het oude Israël.

Maar het Jodendom zelf wilde niets met deze christenen te maken hebben. Het was mogelijk, dat de voorlezer en de prediker in de synagoge een christen was. En daarom heeft men in het begin van de tweede eeuw in het officiële joodse gebed der achttien gebeden een speciale verwensing van de christenen opgenomen. Op deze wijze had het jodendom enigszins een waarborg, dat het geen 'afvallige' was, die voorging.

Na de val van Jeruzalem in het jaar 70, en vooral na de grote nederlaag van het jaar 135 nemen farizeeërs en rabbijnen de leiding van het jodendom stevig in handen. Dan wordt het christendom voor goed en radicaal uitgestoten.

De joden-christenen hebben dan echter veel te veel de band met de wereldkerk verloren. Zij zoeken kontakt met andere joodse sekten, die eveneens door de off iciële synagoge vervolgd worden. Daar verzanden zij volkomen en verdwijnen spoorloos in de geschiedenis.

Zo zal het ook gaan met het protestantisme, dat met Rome aanpapt, en dat alsmaar zit te wachten op een bekering van de gehele rooms-katholieke kerk. Daarom gezamenlijke gebedssamenkomsten en volkskerstzangdiensten met de roomskatholieken, die vasthouden aan zoveel dwalingen, die de eer van Christus op schrikbarende wijze verduisteren.

De roomse kerk vertoont steeds meer de trekken van de komende anti-christelijke wereldkerk. Reeds heeft Rome in het concilie van Trente de vervloeking uitgesproken over ieder, die beweert geloofszekerheid van zijn eeuwig heil te hebben in Jezus Christus alleen; de vervloeking over ieder, die ontkent dat wij door onze goede werken waarlijk de hemel kunnen verdienen. (Denzinger, Enchiridion, can. 824 en842). Reeds heeft Rome totale geloofsafval van de ware God verweten aan ieder, die vrijwillig durft te betwijfelen, dat Maria met ziel en lichaam ten hemel is opgenomen (Encycliek 'Munificentissimus Deus' van Pius XII). Reeds zien wij, dat in landen, waar Rome ook de wereldlijke macht in handen heeft, zoals in Spanje en Columbia, de kinderen Gods vervolgd wordenU tot in de marteldood. En wat zal er van het irenische protestantisme overblijven, als straks paus en werelddiktator samen zullen regeren?

Grijpt dan 'het zwaard des Geestes, dat is het woord van God' (Ef. 6: 17).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen