De enige Helper

Na een kop koffie en wat over en weer gepraat over de kinderen en hoe het met ze ging op school, kwam het eruit: "Toon, ik weet niet meer hoe het verder moet. Ik zie het echt niet meer zitten, ik ben doodop! Het is nu twee jaar dat mijn man weg is. Hij laat niets meer van zich horen. Zelf heb ik geen werk. Ik leef van een ondersteuning en sta overal alleen voor. Daarbij komen ook nog de hoge medische kosten voor mijn jongste dochtertje Ik weet het niet meer".

Wat moest ik zeggend Ik luisterde maar en luisterde. Ik voelde de pijn en hoorde het verdriet in haar stem. Het raakte me diep. Ik kon deze moeder met haar kinderen toch niet zomaar aan haar lot overlaten. Ik kon toch niet weggaan met de groet: "Het beste ermee hoor. Zorg maar dat het goed komt. Wij bidden wel voor je". Ik zag een moeder voor mij zitten met drie kinderen, getekend en gekwetst door verlatenheid en hulpeloosheid. Niemand die naar hen omkeek. Door alle narigheid die zij meemaakte, verviel zij van de ene depressie in de andere. Er waren dagen dat zij haar werk in huis niet meer kon doen.

Luister eens, geloof je dat God helpen kan? Na enige aarzeling antwoordde ze: "Ik geloof wel dat God bestaat. Ik ben katholiek, zoals de meesten, maar ik ga nooit meer naar een kerk. Er is hier trouwens ook nog nooit een pastoor geweest. Aan niemand kan ik mijn nood kwijt. Wat zou ik in een kerk moeten zoekend?"

Na het hele verhaal aangehoord te hebben, werd ik gedrongen haar en de kinderen uit te nodigen. Heel uitdrukkelijk vroeg ik haar: "Mag ik je uitnodigen eens te komen luisteren in onze kerk£ Je hebt God nodig in je leven! Hij is de Enige die helpen kan en helpen wil. Vertrouw jezelf met de kinderen aan Hem toe. Zeg Hem waar je mee zit. Al je zorg, verdriet en nood. Vertel het Hem maar. Hij zal zorgen voor de uitkomst. Hij wil ook voor jou een Hulp zijn in benauwdheden!"

In haar antwoord proefde ik het sterke verlangen om van de Heere alleen uitkomst te verwachten. Eigenlijk, zei ze, heb je gelijk. "Ik wilde al veel langer eens komen. Maar ja, er kwam altijd iets tussen. Weet je, zondag komen we!" Goed, zei ik, ik verwacht je met de kinderen. Ik zal je opwachten.

Wat een wonder! Zondag was ze er, met de kinderen en met de grootmoeder. Ze mochten proeven van het rijke Evangelie van genade. Van de Christus Die Zijn leven heeft gegeven tot redding van zondaren. Na de samenkomst kwam ze spontaan bedanken dat ze er mocht zijn. Het had haar en ook de kinderen bijzonder goed gedaan! Moge de Heere God door Zijn Woord en Geest beslag leggen op deze moeder en haar kinderen. God zegene hen!

Enige dagen later ben ik langs geweest met een voedselpakket. Hoe staat het ook weer geschreven in Jakobus 2?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen