Rome wees eerlijk!

Roomse „Operatie-Begrip" in Kaapstad

In „Die Kerkbode" van 6 maart j.l. lazen wij, dat de r.k. kerk in Zuid-Afrika een veldtocht is begonnen om beter begrip aan te kweken voor haar leer.

De r.k. bezoekers gaan in Kaapstad van huis tot huis. De gezinnen worden daarna op een kaartsysteem gebracht die onderverdeeld worden in drie algemene kategorieën van „vriendelijk", „onverschillig" of „vijandig", waarna dan verder nadere bijzonderheden worden vermeld.

De aartsbisschop van Kaapstad heeft gezegd, dat het bij deze bezoeken niet gaat om „indringing, nuuskierige rondkyk, of proselietmakery".

„De Kerkbode" tekent hierbij aan: „Dat een kerk er op gesteld is haar boodschap in wijder kring te laten horen en zijn invloed tracht uit te breiden, kan niemand haar kwalijk nemen".

Maar dat het de r.k. kerk hierbij niet zou te doen zijn om leden voor zich te winnen, wijst Die Kerkbode met alle stelligheid af. „Een kerk onderneemt zulk een omvangrijk bezoeksysteem niet, enkel uit tijdverdrijf of voor de aardigheid". Wij zouden nog even op dit verschil willen wijzen :In Z. Afrika, waar de r.k. bevolking een verdwijnende minderheid vormt (5%), kan de r.k. kerk zelfs een volkomen georganiseerde evangelisatieveldtocht ondernemen onder de protestanten. In Spanje is zelfs het incidenteel uitreiken van een evangelisatietraktaat strafbaar. Zo vermeldt La Verdad, dat een jeugdig lid van de kerk van Sevilla, Juan Llobregat Canut ,op 7 juni 1962 om deze reden werd veroordeeld wegens „proselytisme" tot een boete van 10.000 pesetas (= 600 gulden). Die straf werd tenslotte teruggebracht op 500 pesetas, wat toch altijd nog een hele hap is uit het zakgeld van een jonge man.

50.000ste cursist van „Una Saneta"

In De Tijd lazen we, dat „op 5 maart j-l. de 50.000ste gegadigde zich beeft aangemeld voor de cursus, waarmee de Una Saneta voorlichting geeft over het katholieke geloof". „Dit resultaat werd bereikt na negen jaar van hard verken, waarin tonnen werden besteed aan advertenties in de niet-katholicke pers van Nederland".

Wij schreven over deze cursus in een van onze bladen, dat de voorlichting die daarin wordt gegeven, niet eerlijk is. Zo b.v. wordt daarin gezegd, dat een protestant die r.k. wordt, niet mee hoeft te doen aan de Mariaverering, — terwijl Pius XII uitdrukkelijk heeft uitgesproken, dat de Mariaverering niet fakultatief is, maar een verplichting.

Naar aanleiding daarvan schreef een r. katholiek: „U beziet die Una Sanctacursus verkeerd. U schrijft, dat men daardoor andersdenkenden tot de r.k. kerk wil trekken. Maar dat is niet zo. Het gaat er niet om zieltjes te winnen voor onze kerk. Die gedachte zit ook niet in ons achterhoofd. Het is alleen maar de bedoeling om aan een protestant te laten zien, hoe een r. katholiek denkt Het is niet de bedoeling, dat hij dit standpunt ook zelf gaat innemen".

Inderdaad, zo wordt de cursus gepresenteerd: als een „Public relations-werk" van de r.k. kerk.

Maar in gemoede: welke oecumenistische onnozele hals gelooft dit praatje? De r.k. kerk is ook niet op haar achterhoofd gevallen. En dat zij „tonnen aan advertenties" zou uitgeven in de niet-katholieke pers, puur voor de aardigheid, of enkel als service van de zaak, dat gelooft niemand ernstig. Dat gelooft de r.k kerk zelf ook niet, want ze belijdt nog steeds dat zij de enig-ware Kerk van Christus is. En dan mag het haar niet onverschillig laten, of iemand wèl of niet tot die Kerk overgaat. Dan ligt het geheel voor de hand dat zij tonnen aan advertenties besteedt om niet-r. katholieken voor zich te winnen.

Dàt nemen wij de r.k. kerk ook allerminst kwalijk. Maar wat wij haar wèl kwalijk nemen, dat is deze onwaarachtigheid. Zij wil des te gemakkelijker met haar bekeringsaktiviteit in de niet-r. katholieke wereld door dringen door te beweren, dat het haar helemaal niet om bekeringsaktiviteit te doen is. Dat is een aperte onwaarheid inschakelen. Dat mag niet, want het doel heiligt niet de middelen. Recht door zee gaan, strijden met open vizier is een eerste vereiste voor elke waarachtige oecumene.

Reformatorische lente bij Rome

„De hernieuwde aandacht van katholieken voor de H. Schrift in onze tijd moet wel leiden tot een herwaardering van het Paasmysterie.

De H. Schrift van Oude en Nieuwe Testament voert ons daar bij uitstek naar toe. Immers de Blijde Boodschap is niet primair het geheim der Menswording, doch eerst en vooral „dat Christus gestorven is voor onze zonden, volgens de Schriften, dat Hij begraven is, en dat Hij is opgewekt op de derde dag, volgens de Schriften" (1 Kor. 15:4). Dat is hét gebeuren, waarvan de Apostelen getuigenis hebben afgelegd totterdood. Paulus gewaagt amper van Menswording en geboorte, doch komt niet uitgedacht en uitgesproken over de Heer van Kruis en Verrijzenis, en wat daaruit voor de christelijke existentie, die ook weer sterven en verrijzen is, voortvloeit" (A. Kreykamp O.P. in „Bazuin" van Pasen 1963).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen