SPAREN OM IN DE HEMEL TE KOMEN, OF IS HET IETS ANDERS?

De nieuws-media hebben de laatste tijd uitvoerig geïnformeerd over de kinderen van Mariadorp (Eijsden) die "heaven-miles" sparen

Veertien televisie- en zes radioprogramma's vroegen opnames te maken; meer dan veertig journalisten wisten de pastorie in Mariadorp, de zuidelijkste parochie van Nederland, te vinden. Van 's morgens vroeg ("KRO-ontbijt-show") tot 's avonds laat ("Met het oog op morgen") waren de heaven-miles in de ether. Bijna alle dagbladen van Nederland hebben het bericht gebracht of er een hele reportage aan gewijd. En ok radio en geschreven pers in België en Engeland besteedden aandacht aan het spaarsysteem voor kinderen die na ieder kerkbezoek beloond worden met een heaven-mile. Hoe komt een pastoor op het idee zo'n active te houden om kinderen bij de kerk te betrekken? Het "Katholiek Niewsblad" vroeg aan de man achter het idee, pastoor J. Hermans van Mariadorp, het initiatief to te lichten.

Vorige maand las ik een artikel in het "Katholiek Nieuwsblad". Ik geef u dat graag in zijn geheel door.

Denk er eens over na. Moeten we die kant op?

Moeten we op deze wijze met de heilige dingen mgaan? "In de hemel komen" is iets heel anders dan:

"Toestemming-krijgen-om-bij-iets-heel-fijnste-zijn".

En…het gaat helemaal niet om de hemel

Het gaat om het loven van God. Het gaat om de zaligheid. Dat is zo iets heiligs en verhevens dat we er als mensen nooit over uidgedacht en uitgepraat kunnen komen.

Weet u dat eens de monnik Tetzel met zijn aflaatbriefjes uit Rome kwam om de mensen een recht in de hemel te laten kopen?

Weet u dat daar het eigenlijke laatste druppeltje was waardoor Luther zijn mond opendeed in de kerk?

Weet u dat hier het begin van de Reformatie lag?

Hoe mooi en hoe aanmoedigend het ook lijkt, het kan niet op deze wijze! Lees zelf.

"Kerkgangers worden soms wat geïrriteerd als een predikant vanaf de kansel zijn teleurstelling uit over het dalend kerkbezoek. "Dat moet hij niet zeggen tegen ons die naar de kerk komen, maar tegen degenen die wegblijven".

Zo'n verzuchting van de kerkganger is te begrijpen. Het is goed om degenen die huis en haard verlaten om de zondag te heiligen met deelname aan de eucharistie, te laten merken dat de kerk hun aanwezigheid waardeert. Zo is het ook in het dagelijks leven: je bereikt vaak het meest door het goede te bevorderen. Als man en vrouw niet of bijna nooit uitdrukkelijk aan elkaar laten merken dat ze elkaar waarderen, is de kans groot dat ze uit elkaar groeien. En in de opvoeding is het een algemeen gegeven dat kinderen voor goed gedrag waardering en een zekere beloning ontvangen. De actie met de heaven-miles, een stempel of plakplaatje op een spaarkaart voor kinderen die deelnemen aan kerkelijke vieringen en activiteiten, moet allereerst gezien worden tegen deze achtergrond. Het is goed dat de kinderen merken dat hun aanwezigheid niet onopgemerkt aan de priester voorbijgaat. Wat jammer, als kinderen alleen worden aangesproken in de mis, als ze te rumoerig zijn.

Daarom staat het heaven-miletje niet los van een bredere aandacht voor het kind in de kerk: zo wordt bijna elke zondagspreek in de kerk van Maria Tenhemelopneming in Mariadorp besloten met een korte kinderpreek. Bij de pastoorsinstallatie kregen de kinderen een presentje. Kinderen mogen best merken dat hun

kerkbezoek gewaardeerd wordt. Het is een stimulans om te blijven komen en eventueel vriendjes en vriendinnetjes mee te brengen. Voor uiting van waardering bestaan vele mogelijkheden. De heaven-mile is er slechts één.

Waarom nu juist heaven-miles? De benaming heaven-mile werd bedacht naar aanleiding van het populaire spaarsysteem van de air-miles, waarbij men door het verzamelen van die miles gratis mijlen voor vluchten per vliegtuig kan maken. Ook kinderen sparen graag. In de kerk en in het geloof gaat het erom dat we hier op aarde zó leven, dat we eens de hemelse beloning mogen ontvangen. Naast dienstbaarheid aan elkaar hoort

de dienstbaarheid aan God. Het gaat in het leven erom dienstbaar te zijn aan de mensen en schatten te verzamelen in de hemel. Door deel te nemen aan de eucharistie, komt men daadwerkelijk dichter bij de hemel. Want de aardse liturgie is een afstraling èn vooruitgrijpende deelname aan de hemelse liturgie, zoals het Tweede Vaticaanse Concilie het omschreef. In de eucharistie is de verheerlijkte Heer aanwezig. De eucharistie is onderpand en geneesmiddel voor de eeuwigheid. De liturgie brengt de mens een stukje dichter bij de hemel. Dat betekent natuurlijk niet, dat men met heaven-miletjes zeker is van een plaatsje in de hemel. Maar wel, dat men zich schatten in de hemel verzamelt door op een goede manier deel te nemen aan de liturgie van Gods kerk. Het gaat natuurlijk niet om de heaven-miles, maar om het volhouden om hier goed te leven en eens thuis te komen bij God in de hemel.

Een bijzondere reactie op de heavenmiles-actie kwam van een pastoor uit Noord-Nederland, die een plaatje van een heaven-mile vroeg om aan de ouders van een pas gestorven kind te geven om de ouders te troosten; een kleine bemoediging om aan te geven dat hun kind naar de hemel was gegaan.

Naast de uiting van waardering voor de aanwezigheid van kinderen in de missen en bij andere kerkelijke vieringen was er nog een bijzondere reden om met heaven-miles te beginnen. Deze actie kadert in een ruimer programma met activiteiten voor kinderen, het zogenoemde "kinder-winterkerk-werk": een actie voor kinderen die in de winter werk maken van het gaan naar de kerk. Naast de mis op zon- en weekdagen is er een aantal bijzondere vieringen, zoals de St. Maartensprocessie en het sterzingen op het feest van de Openbaring van de Heer (Driekoningen).

Waarom bijzondere vieringen? Godsdienstsociologisch onderzoek heeft de ervaring van menige priester beaamd, dat er meer mensen naar de kerk komen als er bijzondere vieringen gehouden worden. Maar dat is niet het belangrijkste. Menige parochiaan geeft bij huisbezoek en doopgesprek te kennen: "Wij lopen de kerkdeur niet plat, pastoor". Dat betekent meestal dat er van kerkbezoek en deelname aan de zondagsmis niet zoveel terecht komt. In de nieuwbouwwijken wonen vele nog heel jonge gezinnen, aan wie de ontkerkelijking niet ongemerkt voorbij is gegaan. Doorgaans leven ze niet in een anti-kerkelijke houding, maar misbezoek of bijvoorbeeld trouwen voor de kerk is er vaak niet van gekomen. Bij jonge volwassenen blijkt vaak dat de geloofsopvoeding thuis of op school niet zo sterk geweest is. Wanneer jonge ouders vragen om de doop van hun kind, wordt natuurlijk gevraagd naar de motivatie.

Die kan soms zwak zijn. Van de ouders vraagt de kerk garanties te bieden voor de geloofsopvoeding van hun kind. Maar het dopen legt ook een verantwoordelijkheid op de schouders van de kerk en van de priester die doopt.

Daarom leek het goed en nodig, initiatieven te nemen die drempelverlagend werken voor een grotere deelname van ouders en kinderen aan het leven van de kerk. Het gaat niet op, dat de pastoor zucht en kreunt over achteruitgang in het misbezoek. De eerste vraag moet zijn, wat je kunt doen om de rijkdom van Bijbel en geloof verder te ontsluiten. Tegen deze achtergrond en opdracht moet een reeks initiatieven gezien worden in het kader van de aanda^bt-vafude kerk voor het kind. Het is de aandacht van Christus Zelf Die de opdracht gaf:

"Laat de kinderen tot Mij komen". En via het kind bereikt men ook ouders en opa's en oma's. Dalend kerkbezoek, al tientallen jaren lang? Ieder nieuw mensenkind is een uiting van Gods liefde en biedt kansen voor een nieuw begin.

"Hebben de heaven-miles succes?", zo wordt vaak gevraagd. Een typische vraag naar de buitenkant. Het gaat in het geloof niet zozeer om de getallen. Had Jezus tijdens Zijn aardse leven nu zoveel succes? Hoeveel volgelingen waren bij Hem op Goede Vrijdag? Het succes van Jesuz was dat Hij bereid was los te laten os enkeling te redden. Over ieder terruggekeerde verloren zoon, bestaat er vreugde in de hemel.

De actie met de heaven-miles heeft veel aandacht gekregen in de media. Menigeen heeft het een glimlach ontlokt. Of men vroeg soms: "Als je zo de kinderen in de kerk moet krijgen, nou zeg!" De vraagisjiiet of men iets in heaven-miles ziet, maar of men iets in Jezus wil zien en zijn hart wil openen voor de Blijde Boodschap.

Heaven-miles gaan voorbij. De heaven blijft. Daarom blijven zoeken naar de heaven, met of zonder hulp van miles."

Nr. 15 Katholiek Nieuwsblad

12 januari 1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen