EEN KOLFJE NAAR ROME'S HAND

Dit boek was eerst in gestencilde vorm verschenen en was te verkrijgen bij de schrijfster voor f 17,50. Een r.-k. vriendin van drs. D. had het mij toegestuurd.

Ik was begonnen met een reeks besprekingen daarover, waarvan ik er twee heb gepubliceerd, nl. in IRS mei en juni 1992. Toen kreeg ik bericht van uitg. Kok dat hij het produkt van D. als boek wilde uitgeven en dat D. mijn opmerkingen daarin zou verwerken. Ik besloot toen de bespreking in IRS niet meer voort te zetten, maar de verschijning van het boek af te wachten.

Inderdaad heeft D. enkele correcties aangebracht, maar veel vertekeningen zijn blijven staan.

Zo heeft ze de meest dwaze voorstellingen, die een of andere protestant over het rooms-katholicisme heeft, opnieuw ten tonele gevoerd. Maar ook de karikaturen over de leer van het protestantisme heeft ze laten staan.

Daarom noem ik dit boek "een kolfje naar Rome's hand". De r.-k. kerkleiders kunnen nu aan hun volgelingen triomfantelijk voorhouden: Kijk eens wat die domme protestanten over ons denken! "Als ze maar eens kennis zouden nemen van wat wij werkelijk leren, zouden alle protestanten rooms-katholiek worden." (Lang heb ik dat vroeger als priester ook gedacht.)

Vertekeningen van de r.-k. leer

Slechts enkele voorbeelden. Op p. 25 stelt D. het voor alsof protestanten denken dat Rome alleen een straffende en niet tevens een barmhartige God kent. Terecht reageert haar gesprekspartner, pastoor K. Smits, daarop: "Maar alle katholieken zullen verbaasd reageren en de wenkbrauwen fronsen, als beweerd wordt: Katholieken kennen alleen de straffende God".

Op p. 75 stelt D. de stupiede vraag: "Is het waar dat wij verloren gaan, als we niet dagelijks aan de mis deelnemen?" Op p. 86 zegt ze dat, volgens horen zeggen, onder het altaar in een r.-k. kerkgebouw "een toveramulet verborgen zou zijn". Op p. 135 voert ze protestanten op die denken dat rooms-katholieken "tot heiligen bidden alsof ze God zijn".

Vertekeningen van de protestantse leer

Aan Luther schrijft ze toe: "Hij hanteerde de Bijbel omwille van zijn nieuwe theologie" (p. 21). Daarmee tast zij de integriteit van Luther aan.

Op p. 36: "Ze (de geboden) zijn er slechts, zo zegt hij (Luther), om ons van onze zonden bewust te maken". Heeft D. nooit de Heidelbergse Catechismus gelezen, waarin het hele derde deel handelt over de geboden als regel der dankbaarheid voor de verloste mens? En kent ze niet de Grote Catechismus van Luther, waarin hij 52 bladzijden besteedt aan de tien geboden en uitlegt wat die voor gelovigen betekenen? Waarschijnlijk niet, want anders kan ik niet begrijpen dat ze op p. 46 schrijft: "We moeten, zegt Trente, niet alleen in genade geloven, maar er ook naar leven. Hier is een zeker verschil met Luther".

Volgens D. meent Luther dat wij alleen maar "een zaag of bijl in de handen van God zijn", waardoor "er geen wederzijdse relatie tussen mens en God mogelijk is" (53).

D. beweert op p. 27 dat volgens protestanten "door Gods verkiezing mensen onverdiend verloren gaan voor eeuwig". Enz. enz. Welke protestant herkent zichzelf ook maar in de verste verten in deze karikaturen?

Vertekeningen van mijn overtuiging

Ze beweert op p. 34-35 dat ik van een uitspraak van Trente slechts de halve zin zou hebben geciteerd. Maar die uitspraak van Trente die zij mij in de mond legt, heb ik nergens geciteerd, dus ook niet voor de helft.

Op p. 63: "Nu is er speciaal één vervloeking in canon 10, waarover in de geschriften van ds. Hegger gezegd wordt dat protestanten vervloekt worden, die Jezus als hun volkomen Zaligmaker belijden". Ook dat is onwaar. Ik vind de canons 11 en 12 veel en veel erger dan canon 10. Dat heb ik ook geschreven in "Hand in hand met Rome?" p. 28 en 30. En juist die canons citeert ze in dit verband niet letterlijk, maar geeft er slechts een eigen interpretatie van.

Op p. 9 schrijft D.: "Ik heb de dialoog ondernomen in het besef dat de verzoening (bedoeld is: tussen rooms-kathoüeken en protestanten. HJH) die de Heer van ons vraagt, pas mogelijk is, als we onpartijdig zoeken naar de waarheid".

Maar dit boek is alleen maar een oorzaak van nog verdere verwijdering vanwege de vele vertekeningen, die zij geeft van wat protestanten zelf leren en van wat zij denken over wat Rome leert.

Erg jammer vind ik ook dat pastoor Smits op p. 62 staande houdt dat het concilie van Trente degenen die de door dat concilie van Trente veroordeelde leer van de Reformatie verkondigen (dus o.a. de dominees), terecht getroffen heeft met het Anathema sit! = Die zij vervloekt.

Blijkbaar probeert hij de protestantse kerkleden te winnen en tegen hun voorgangers op te zetten, doordat hij het voorstelt alsof Trente alleen maar de dominees heeft veroordeeld: "Dit strenge oordeel betreft de leraren die misleiden, dus niet degenen die misleid zijn." Maar dat is niet juist, want Trente heeft uitgesproken: "Indien iemand beweert (er staat dixerit - zegt, beweert; er staat niet docuerit = leert, verkondigt) dat de mens alleen gerechtvaardigd wordt door de toerekening van de gerechtigheid van Christus of dat de genade slechts een gunst van God is, die zij vervloekt" (canon 11). "Indien iemand beweert (dixerit) dat het geloof waardoor wij gerechtvaardigd worden, niets anders is dan het vertrouwen op de goddelijke barmhartigheid, die ons de zonde vergeeft omwille van Christus, of dat wij alleen door zulk een vertrouwen gerechtvaardigd worden, die zij vervloekt" (canon 12).

Om al dergelijke redenen heeft het totaal geen zin om verder in te gaan op de overige onzinnige beweringen, die drs. Dieperink in dit boek spuit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen