De rust is elders

Rust

Onlangs zag ik op een huis in het Frans geschreven: 'de rust is elders'. De bewoners willen klaarblijkelijk daarmee duidelijk maken dat het leven hier op aarde altijd onrustig blijft. Dat is ook zo: er zijn altijd weer zorgen, er zijn altijd weer moeiten, er moet altijd weer geploeterd worden voor het levensonderhoud en ga zo maar door.

Zeker: wie op de Heere ziet, kent innerlijk rust. Bijvoorbeeld tijdens dat moment van stilte in de binnenkamer. Of op de wekelijkse rustdag wanneer Gods gemeente samenkomt om Zijn Aangezicht te zoeken. Maar dat neemt niet weg dat de volmaakte rust hier op aarde niet wordt gevonden. Die is inderdaad elders. De schrijver van de Hebreeënbrief zegt: "er blijft dan een rust over voor het volk van God". Hij doelt op het hemels Kanaan. Daar eindigt de woestijnreis van allen die hier op aarde de rust bij Hem hebben gezocht. In het hemels Kanaan hoeft niet langer gezucht te worden over de zonden in eigen leven of daarbuiten. Daar hoeft niet langer gestreden te worden tegen de boze. Daar hoeft niet meer geweend te worden van verdriet over het gemis van een geliefde. Daar is geen radeloosheid vanwege psychische moeite. Daar is: rust. Volmaakte rust.

Wat een troost! Aan alle onrust, die ten diepste het gevolg is van de zondeval, komt een definitief einde. Op grond van Christus' werk. Maar zal ik dat hemels Kanaan bereiken? Het antwoord op die vraag hangt ervan af waar ik nu mijn rust zoek. Bij de Heere of ergens anders? Laten we de Rist bij Hem zoeken! Om die dan daar te vinden, nu en eeuwig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen