Vreugde bij de engelen om u

Ze was haar horloge kwijt. En ze hield daar juist zoveel van. Haar man had het voor haar meegebracht, toen hij van een lange reis uit het buitenland terugkeerde; een reis van wel drie maanden.

Ze wist het: hij had het met veel zorg uitgekozen. Het was een kostbaar horloge; van goud; erg fijn, maar helemaal niet pronkerig of protserig. Haar man had daarin zijn liefde neergelegd. Daarom was ze er van gaan houden. Niet omdat het zo kostbaar was; ja, ook daarom. Maar tóch in de eerste plaats, omdat ze het toen van hem had gekregen. Dat was nu al jaren geleden. Ze was er heel erg aan gaan hechten.

En nu was ze het kwijt. Ze zocht zich náár. Alles had ze al overhoop gehaald. Ze had de vuilnisemmer helemaal omgekeerd. Alle laden en kastjes had ze doorgesnuffeld. Nee, nergens te vinden.

Haar man zocht met haar mee. Maar het ding leek spoorloos. Maar hoe kun je nu toch een horloge verliezen? Ze was in de trein geweest, in verschillende winkels. Maar dan doe je toch je horloge niet af.

Eindelijk! Ze holde naar beneden, naar haar man. „Gevonden, gevonden!"

„Waar dan?". „In de zak van mijn peignoir!"

Ze viel hem om de hals en danste gewoonweg door de kamer.

En lees nu eens dat verhaal van de vrouw uit de gelijkenis van de Heere Jezus, die tien penningen had, en er één verloor, en die toen het huis ging uitbezemen, totdat ze hem eindelijk gevonden had. En lees ook de konklusie die de Heere daar uit trekt: „Alzo zeg ik u is er blijdschap voor de engelen Gods over één zondaar die zich bekeert" (Lukas 15:10). En lees dan tegelijk maar dat hele hoofdstuk, vooral ook de gelijkenis van de verloren zoon, want telkens keert diezelfde grondgedachte terug.

Zondaar, zondares, de hemel ziet uw ellendige toestand. Daar is er veel verdriet, omdat u zich steeds meer vastwerkt in uw eigen nesten. Ze bespeuren in u de diepe trek naar geluk en ze zien, hoe u op de verkeerde weg bent, een weg die voert naar de eeuwige dood. Ze zien u vechten om een stukje levensvreugde en ze weten dat het allemaal schijn is, dat het u nooit zal bevredigen, dat al dat wereldse plezier als zeewater is, dat je alleen maar dorstiger maakt.

Wij willen u wijzen op de enige Weg, en dat is Jezus Christus. En in Zijn naam smeken wij u: Laat u met God verzoenen! (2 Kor. 5:20). Geef u in geloof over aan Hem alleen.

Dan zal er die intense vreugde zijn in de hemel. Dan zullen de engelen zingen om u, om een zondaar, een zondares die eindelijk vrede vond, die gered werd uit de ellende en die nu de Heere der heerlijkheid gaat roemen.

„Zo zijn wij dan gezanten van Christus' wege, alsof God door ons bad; wij bidden u van Christus' wege: laat u met God verzoenen! Want Hem die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem" (2 Kor. 5:20-21).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen