GELOOF EN WETENSCHAP

Zou de verwarring en onrust omtrent het Schriftgezag niet voortkomen uit het feit dat men het verschil tussen geloof en wetenschap uit het oog verliest?

Wanneer iemand op grond van de wetenschap het historisch bestaan van de Adam van de Bijbel meent te moeten ontkennen en ik dat daarentegen op grond van mijn geloof in de Bijbel bevestig, dan is mijn „ja" méér dan alleen maar een tegenovergestelde mening. Mijn „ja" ligt op een ander vlak dan dat „neen" van de wetenschap. Het gaat er boven uit. Het heeft een andere kleur en zelfs een andere inhoud, want de bron, waaruit mijn ja" voortkomt n.l. uit mijn geloof, is geheel anders dan de bron waaruit de ander zijn „neen" laat voortvloeien n.l. de wetenschap.

Wij moeten dat verschil goed voor ogen houden en er ons niet toe laten verleiden om ons op datzelfde vlak te begeven als van de wetenschap. Doen we dat toch, dan dreigen we onvruchtbaar te worden. Dan gaat men ons beschouwen als alleen maar konservatieve vechters voor „wat altijd zo geweest is". Dan klinkt de kracht van Gods Woord niet meer door ons spreken heen. Dan zijn we geen getuigen meer van de heerlijkheid van Christus, maar dorre polemisten, die een eindeloos ja-neen spelletje spelen.

In zekere zin hebben wij als gelovigen niets met de wetenschap te maken, al is het van de andere kant waar, dat onze gelovige visie ook mede onze kijk bepaalt bij de beoefening van de wetenschap.

Daarom preek en schrijf ik ook rustig vanuit de verkondiging zoals de Bijbel dat doet en laat ik de slang spreken en Jonas opgeslokt worden door de grote vis. Zo deden de Bijbelschrijvers het; zo deed ook Jezus het. En als er een zeergeleerde echt-wijze of waanwijze onder mijn gehoor zit, die zijn hoofd schudt over mijn naïveteit, dan laat ik hem meewarig naar mij kijken. Ik wil geen tijd eraan verliezen om hem toch voor „het geloof" te behouden, want als ik zijn geloof slechts zou kunnen redden met behulp van de wetenschap, dan geef ik niets voor zijn geloof.

Het bijbelse geloof is kinderlijk, ootmoedig. Vanuit dat geloof verkondigen wij het Woord met al de kracht, waarmee de Geest Gods het gevuld heeft, zonder uithollingen, zonder eerst excuus te vragen aan de wetenschap.

Het is moeilijk om precies weer te geven wat ik bedoel. Het heeft iets te maken met „de dingen des Geestes" die de natuurlijke mens niet verstaat (1 Kor. 2:14). Het Woord Gods is „een kracht Gods tot zaligheid voor een ieder die gelooft" (Rom. 1:16) en daarom schaam ik mij ook niet om het Evangelie.

En misschien is het een taktiek van de Boze, wanneer wij tegenover het „nee" van de wetenschap een „ja" van de Bijbel zouden stellen, dat van eenzelfde aard zou zijn. Dan hebben we, zonder dat we het zelf gemerkt hebben, toch het Woord Gods in de sfeer van de wetenschap laten trekken. Maar nog eens: Mijn gelovig „ j a " op alles wat de Bijbel zegt - van kaft tot kaft -, is van een heel andere orde, heeft heel iets anders op het oog dan de wetenschap.

Dat gelovige „ja" verbindt mij met mijn Here en Heiland. Het verwarmt mijn ziel; het geeft mij kracht in alle moeilijkheden; het is licht, glans, in mijn hart; het is leven, eeuwig leven, dat ik uit genade ontvangen mocht. Dat gelovige „ja" is de zekerheid tegenover alle twijfels: Het geloof is immers het bewijs der dingen die men niet ziet (Hebr. 11:1); het geloof heeft zijn zekerheid in zichzelf, omdat het een gave Gods is. Dat geloof is blijdschap, eenvoud, rust. Dat geloof heeft de helden van Hebr. 11 bezield en is door de eeuwen heen de bron geweest voor het moedig getuigen en de ontembare durf van de profeten, van de herauten Gods.

Met dit geloof, - niet met de wetenschap -, kunnen wij sterven. Daaruit putten wij onze enige troost, wat ons ook overkomt. Door dit geloof zijn wij één met onze Here, zien wij nu reeds de plaats der heerlijkheid, die Hij voor ons bereid heeft, waartoe Hij ons voorbestemd had vanuit Zijn ondoorgrondelijke liefde, die Hij ons betoond heeft in de Geliefde, Jezus Christus, - tot lof van de heerlijkheid van Zijn genade.

Broeder,

In verband met het artikel „Ex-priesters moeten maar protestant worden" uit „Op Vrije Voeten", had ik u graag volgend bericht ter hand gesteld als een getuigenis van mijnentwege tegen deze aanklacht.

Ik meende het als mijn plicht te moeten zien u mijn situatie te laten kennen die geleid heeft naar mijn overgang naar het protestantisme.

Tijdens mijn laatste jaar dat ik mijn priesterambt uitoefende heb ik binnen de r.-k. kerk gezocht achter een echtevangelisch levende gemeenschap. Maar tevergeefs!

In juli 1968 kwam ik in kontakt met evangelische christenen die voor mij dadelijk het beeld waren van evangelisch levende mensen. Toen ik voor mij het besluit had genomen uit mijn ambt te treden, heb ik de hiërarchie hiervan op de hoogte gesteld. Zij hebben mij nochtans geweigerd te helpen. Ze geloolden niet wat ik zei, ofwel wilden zij me niet geloven. Tevens heb ik ook kontakt met dominee Hegger uit Velp opgenomen, die me echter nooit heeft aangeraden protestant te worden, laat staan heeft verplicht. Hij heeft me alle hulp, zo nodig, toegezegd, maar niet onder voorwaarde protestant te worden. Hij heeft me gezegd alleen dat te doen wat mijn geweten mij oplegde als de wil van Christus in mijn leven.

December 1968 heb ik me uit mijn ambt teruggetrokken. De protestantse broeders uit de vrije evangelische gemeente in Antwerpen hebben me dadelijk met veel vreugde, begrip en hulpvaardigheid opgenomen; langs hen ontdekte ik de liefde van de Here, ook voor mij. Ik vond stilaan rust en vrede. Van de r.-k. kerk heb ik achteraf op geen enkele bijstand kunnen rekenen. Integendeel!

De ware reden van mijn toetreden tot het evangelisch geloof is mijn persoonlijke overtuiging dat de Here in mij wil leven door zijn zuiver evangelie en dat het Woord Gods een hoge waarde moet worden toegekend.

De Here Jezus heeft mij bevrijd van alle zonden. Halleluja!

Hij is mijn Redder, door Hem ben ik Gods eigen kind. Halleluja!

Gust Verswijvel

Wij dankten br. Verswijvel voor zijn brief en vroegen hem om een foto. We kregen een antwoord, waaruit we het volgende overnemen:

Uw brief heeft me aangenaam verrast, want dat getuigenis over mijn geloofservaring was bij mijn eerste gedachte niet gesteld om opgenomen te worden, maar eenvoudig als een bewijs tegen de stelling van de Roeck. Maar als ge het kunt gebruiken ter publicatie dan is dat u natuurlijk van harte gegund. Ik verheug me er alleen over dat ik ook zo de Here ten dienste kan zijn.

Die foto was een ander paar mouwen. De beste die we konden vinden, hebben we hierbij ingesloten. Op die foto hadden we heus niet gerekend. Excuseer als hij niet is zoals u verwacht had. Tussen twee haakjes: mocht ik u ooit van dienst kunnen zijn met een geschriftje of een verhandeling of persoonlijke bedenking, met 's Heren genade wil ik me dan wel aan het werk wagen. Als u meent dat ik de Here zo ook kan dienen, kan ik alleen mijn antwoord ,ja' geven. Want getuigen voor zijn Woord en Kracht, dat wil ik..... hoe? waar? wanneer? Gelijk hoe......! Maar ik besef ook dat de tijd maar kort is en dat we alle mogelijke middelen om de mensen te overtuigen van Zijn Liefde en Verlossing moeten aangrijpen!

Wat is de Here groot en ondoorgrondelijk in Zijn plan. Formidabel dat wij alleen „Amen" dienen te zeggen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen