IN HET STADION VAN Lausanne

Dr. Krishna uit India

Dr. Paul Krishna uit India vertelde, hoe de Heere hem uit de ellende gered had In 1959 studeerde ik in Bristol voor chirurg. Mijn vrouw en kinderen waren in India achtergebleven. Ik voelde me alleen en verlaten.

Eens zat ik in een restaurant en dronk jus d'orange. Een dame tegenover me knoopte een gesprek aan. Ze was een christin en begon te vertellen over Christus, haar Redder. Ik vond het wel interessant, maar verzette mij en begon te diskussiëren.

Als jongen had ik wel over Christus gehoord en zelfs wel in het Nieuwe Testament gelezen. Maar het had me niets gezegd. Nu echter bleef die gedachte aan Christus mij bezig houden. Deze dame had zo indringend en levend over Hem gesproken.

In de kamer van het pension waar ik logeerde, lag een Bijbel van de Gideonbeweging. Ik pakte dat boek en begon er na zoveel jaren opnieuw in te lezen. Ik moest tot de erkenning komen: dit is een boek, heel anders dan alle menselijke geschriften, die ik gelezen had. Daarin wordt een authentieke belevenis beschreven, een echte ervaring met een levende God. Ik wou ook wel graag deze God ontmoeten en in een persoonlijke relatie met Hem komen.

Hoe meer ik de Bijbel las, hoe meer ik ervan overtuigd werd, dat dit het Boek van God is. Eens was ik alleen op mijn kamer. Jezus werd toen als een obsessie voor me. Ik kon niet meer van Hem wegkomen, al zou ik het ook nog zo geprobeerd hebben. En ineens was het of die stille kamer gevuld werd met Zijn heilige en zuivere aanwezigheid. Ik kon geen weerstand meer aan Hem bieden. Ik knielde neer. Even kwam mijn donkere leven met al mijn zonden mij hevig voor de geest te staan. Maar toen opnieuw de aanwezigheid van Christus tot mij doordrong, kreeg ik tegelijk de volstrekte zekerheid dat mijn zonden mij vergeven waren. Lang heb ik zo geknield gelegen, en toen ik opstond, was ik een ander mens.

Later ben ik teruggekeerd naar mijn familie, die nog allemaal de hindoe-religie aanhingen. Ik werd uitermate vervolgd. Mijn broers speelden het klaar mij naar een psychiatrische inrichting te doen brengen. Ik kreeg chockbehandelingen. Maar de Heere was bij mij. Ik werd tenslotte bevrijd. En nu oefen ik mijn beroep als chirurg uit. Christus is altijd bij mij, ook als ik opereren moet. Hij geeft mij kracht in die verantwoordelijke taak. Ik mag Zijn overwinning en Zijn vreugde laten stralen over mijn patiënten. De Bijbel is een levend boek voor mij. En, prijs de Heere! ook mijn vrouw en kinderen zijn tot geloof gekomen. Mijn leven is nu zo heel anders geworden. De filosofie had mij niet kunnen redden, had mij alleen maar leeg en eenzaam gelaten. Nu mag ik overal getuigen, dat Christus de opgestane Heiland is, die ons niet als wezen achter laat, maar ons persoonlijk begeleidt in ons leven door Zijn Heilige Geest.

Dr. Akira Hatori van Japan

Ik werd geboren en groeide op in een buddhistische familie. Ons gezin was zeer godsdienstig. Er waren veel altaren in ons huis. We hadden ook een Shintoaltaar, waar wij de typische Japanse godheden, de kami, vereerden.

Maar ondanks al die godsdienstigheid, was er geen vrede in ons gezin. Vader en moeder vochten vaak met elkaar. Aan tafel heerste een grimmig zwijgen. Ik begon mij af te vragen: Wat is toch de zin van het leven? Geboren worden, je een plaats zien te veroveren tussen de andere mensen, vechten voor de handhaving van je zelf, de bittere sfeer inademen van vijandigheid tegenover elkaar, misschien zelf gaan trouwen, wéér zo'n gezin vol narigheid stichten en dan tenslotte sterven? Met mijn zestiende jaar had ik een hart dat totaal was leeggebloed. Ik voelde me verschrikkelijk op mezelf teruggeworpen. Ik haatte mijn ouders, ik haatte God, ik haatte iedereen.

Eens sprak een professor in een college over het christendom. Hij spuwde al zijn minachting de klas in. „Het christendom is de grote vijand van Japan", zo zei hij. Na deze tirade, waarin hij geprobeerd had het christendom zo belachelijk en hatelijk mogelijk voor te stellen, vroeg hij: „Is er misschien een christen onder jullie?" Een jongen stond op. Bewogen, maar toch ook in alle rust sprak hij over Christus, die voor zijn zonden was gestorven en voor de zonden van allen die in Hem geloven, en die daarna opgestaan is uit de doden en nu leeft in al de Zijnen, leeft ook in hem.

Ik kwam diep onder de indruk van dat moedige getuigenis en heb die jongen daarna opgezocht. Hij werd mijn beste vriend.

Eens sprak een oudere dame met mij, eveneens een christin. Ze was eenvoudig, maar tegelijk indringend. Ze opende mijn hart met het Woord Gods en liet zien, hoe in mijn hart allerlei ongerechtigheid woonde: haat, moordzucht, wraaklust, echtbreuk, ontucht en allerlei andere zonden van pure zelfzucht. Maar Christus kan in dat hart binnen dringen en het vullen met Zijn reinheid en Zijn licht. Open je hart voor Hem. Dan zul je een nieuwe schepping worden.

De heerlijkheid en de liefde van Christus overweldigden mij toen zozeer, dat ik niet anders kon dan vanuit mijn duistere en zondige hart schreeuwen om Hem. En Hij verwaardigde Zich Zijn intrek in mij te nemen en mij te vullen met Zijn eeuwige leven.

Toen ik haar later van mijn bekering vertelde, zei ze: „Maar nu mag je dat niet voor je zelf houden. Ga nu allereerst naar je vader en moeder en vertel het hen, wat Christus aan je gedaan heeft".

Maar dat durfde ik niet. Ik kende mijn vader. Hij haatte Christus en het hele christendom. Maar ik wist dat Christus het van mij vroeg om Zijn getuige te zijn, en dat ik Hem niet waardig zou zijn, als ik Hem zou verloochenen voor mijn eigen familie. Ik wist tenslotte ook dat Hij mij de kracht zou geven.

En zo ging ik dan naar mijn vader en vertelde hem dat ik christen was geworden. Het leek wel of een wesp hem gestoken had. Hij vloog op me af en begon mij te beuken, zodat ik op de grond sloeg. Hij bracht me naar een van de altaren van de goden van ons huis en schreeuwde: Aanbid! Aanbid! Neem de wierookkorrels en leg ze op de verbrandingsschaal als huldeblijk aan onze huisgoden. Ik weigerde.

Ten moest ik in het leger. Ik was de enige christen in ons bataljon. Wat ben ik daar getreiterd en vernederd! Maar de Heere gaf mij kracht het te doorstaan.

De Heere heeft ook mijn vader en moeder en mijn vrouw tot bekering gebracht. En ook mijn broer die kommunist was. Gods Naam zij geprezen. Hij heeft ons een hart vol liefde gegeven. We weten dat het sterven voor ons gewin is…. in Christus.

Tot zover het getuigenis van dr. Akira Hatori. Toen hij sprak over zijn kommunistische broer die ook tot bekering was gekomen, stootte een Japanner die naast mij zat mij aan en zei: „Die broer, dat ben ik". Dat was een bijzondere verrassing voor mij, want het is een speld in een hooiberg, één op de vierduizend deelnemers aan het congres. Ik heb meteen een foto van hem genomen. Zie p. 14. Ik heb hem meteen ook een gratis abonnement op onze Engelse editie aangeboden. We konden samen nog even praten over de kracht van Christus, die zichtbaar wordt in de werking van Zijn Woord en Geest, Christus die ons, kinderen Gods, van oost en west, en noord en zuid, van allerlei stam en taal en ras, samenbindt in Zijn grote barmhartige liefde.

Bisschop Festo uit Oeganda

Daarna getuigde Festo Kivengere, thans anglikaans bisschop in Oeganda, hoe hij was opgegroeid in een Afrikaans gezin. Zijn vader was zeer godsdienstig en offerde geregeld aan de goden. Bisschop Festo dankte voor de zendelingen, die naar Afrika gekomen zijn om daar het rijke Evangelie te brengen. Ook hij heeft aldus van Christus horen spreken. Hij had ook Christus als Zalikmaker aangenomen, maar nooit de kracht van de levende Christus ervaren. Daarom had dat christendom hem ten diepste niets gezegd. Na acht jaar zulk een christendom beleefd te hebben, was hij er moe, doodmoe van geworden. Hij wist dat in zijn hart allerlei gevoelens van vijandigheid en weerzin leefden, tegen de zendelingen, tegen andere stammen rondom hem heen. Totdat hij de boodschap hoorde: „Ik ben met Christus gekruisigd; en ik leef, doch niet meer ik. maar Christus leeft in mij" (Gal. 2:20). Toen begreep hij, dat het Evangelie veel meer is dan vergeving der zonde, dat Christus ons niet alleen vrij wil maken van de schuld van de zonde — o hoe geweldig is dat al! — maar ook van de macht van de zonde. Toen Festo dat gezien en beleefd had, verdwenen de negatieve gevoelens van haat en bitterheid en maakten plaats voor liefde en vrede. Hij ging kilometers op de fiets naar verschillende broeders om hen vergeving te vragen, blanken en zwarten, leden van dezelfde en van een andere stam. „Wonderbaar is het", zo zei hij, „als je dan heel konkreet bemerkt, hoe Christus in je werkt, je vrij maakt, je met Hem aan het kruis doet sterven, maar ook je met Hem doet opstaan tot het nieuwe leven in Hem".

En nu, lezer, hoe staat het met uw christendom? Is dat een kracht in uw leven? Of bent u alleen maar slaaf, slaaf van allerlei zondige begeerten? Wilt u vrijkomen van uzelf, vrijworden in de kracht van Christus? Graag willen we u zoveel mogelijk helpen door u de weg van Gods Woord te ontvouwen. Schrijf ons, kom ons opzoeken voor een gesprek, of als dat niet mogelijk is, dan willen we proberen iemand in uw omgeving te vinden, die daarover met u wil doorpraten. Ons adres: H. J. Hegger, Boulevard 11, Velp (Gld.), tel. 08302-6050.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen